Μισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι... Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη... Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα... Πόσα είδη υπάρχουν άραγε; Το κόκκινο του πάθους... Το κόκκινο του αίματος.... Το κόκκινο της αμαρτίας.... Μια ψιχαλίδα πέφτει στα μαλλιά της και σαν σηκώνεται το χέρι του να αγγίξει, το Μπρούσκο σπάει... Κάποτε μια βεντέτα έκλεισε με πόνο και το χωριό βυθίστηκε στην αγάπη.... Δύο οικογένειες ενώθηκαν κάτω υπό το φως της ελπίδας και έμειναν χρόνια αγαπημένες... Κλείνουν άραγε οι βεντέτες; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

1. Μην αφαιρείς ζωή, είναι ιερό το αίμα 2. Μην προδώσεις τον έρωτα, είναι φλόγα αγνή 3. Μην απλώσεις χέρι ξένο, είναι πικρό το κέρδος 4. Μη σπείρεις ψέμα, η αλήθεια σε βλέπει 5. Τίμα τη ρίζα σου, πατέρα και μητέρα 6. Μην αφήσεις τη ζήλια, να φθείρει την ψυχή 7. Μη φυλάς κακία, γίνεται δηλητήριο 8. Μην κρίνεις τον άλλον, ο καθρέφτης σε κοιτά 9. Μην ποθήσεις ξένα αγαθά, η καρδιά σου αρκεί 10. Μην ποθήσεις ξένη αγάπη, η δική σου σε περιμένει Don't copy ©2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Όταν εφτασε η φωτιά του μίσους στη Σμύρνη την βρήκαν. Την βίασαν. Την τσάκισαν. Την άφησαν να ζει μόνο και μόνο για να γίνει σκλάβα στο υπόγειο του κάποτε σπιτιού της, χωρίς όνομα, χωρίς ψυχή. Ο Καρίμ Γιαβούζ, ο τελευταίος και μικρότερος γιος της τουρκικής οικογένειας, επιστρέφει από τον πόλεμο με μάτια γεμάτα μίσος και σκοτάδι. Μισούσε τους Χριστιανούς και ό,τι είχε σχέση μαζί τους. Σκληρός, ανελέητος, δεν ήρθε για να σώσει. Ήρθε για να επιβάλει χειρότερο τρόμο. Η παρουσία του είναι πληγή που ανοίγει και δεν κλείνει. Η βία που κουβαλάει απειλεί να καταστρέψει τα πάντα γύρω του. Τη βλέπει. Τη μισεί θανάσιμα... Ο κόσμος του και ο κόσμος της Μυρσίνης θα συγκρουστούν άγρια , μια σύγκρουση που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο... Τίποτα και κανέναν... 🔞 All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Ο Μαύρος Σκορπιός... Ένας ζωντανός θρύλος στη νύχτα... Ένας άντρας τόσο επικίνδυνος όσο το όνομά του. Τα μάτια του , κεντρί που σε παγιδεύει. Τα χέρια του , δαγκάνες που σε γδέρνουν ζωντανό. Δεν υπάρχει φυγή. Σε υποτάσσει. Σε σκοτώνει. Σε διαλύει.... Το Τσιγγάνικο αίμα καίει στις φλέβες του... Αμείλικτο. Ανελέητο. Αδυσώπητο... Και η νύχτα... του ανήκει. Τι γίνεται όμως όταν ο κόσμος του, ήθη, έθιμα παραδόσεις και τιμή, συγκρούονται με τον έξω κόσμο; Don't copy ©2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Από μικρη είχε ένα όνειρο ζωής... Να φύγει από τη μικρή κλειστή κοινωνία που μεγάλωσε και να ανοίξει τα φτερά της. Τα βήματα της την οδήγησαν στο μόνο μέρος που θα μπορούσε να το κάνει... Στη πόλη των Αγγέλων φυσικά... Ήταν τόσο αθώα που θεωρούσε ότι το Λος Άντζελες, θα ήταν για εκείνη μια καινούρια ζωή... Μέσα στην αλληγορία και στο παιχνίδισμα των λέξεων, θα άπλωνε τις φτερούγες της και θα πετούσε προς το άγνωστο αναζητώντας το ιδανικό... Μόνο που τίποτα δεν ήταν ιδανικό εκεί... Εκεί οι άγγελοι δεν πετούσαν... Ζητιανευαν στους δρόμους με τη μορφή παιδιών, έκλαιγαν στις γωνιές με τη μορφή ιερόδουλων και κατέστρεφαν με τη μορφή του... Ποιανού μορφή; Με του άντρα που της υποσχέθηκε φτερά και τα μόνα που της έδωσε ήταν του διαβόλου... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Πόση συμφορά πια! Ανάθεμα! Μυαλό δε θα βάλει κανένας τελικά... Άλλη όρεξη δεν είχε στη ζωή της, να παίζει με τα "γιώτα" της συμφοράς , γιατί έτσι τους αποκαλούσε πια... Don't copy ©2024-,2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Κύθηρα Το νησί του έρωτα... Ένα νησί που γεννήθηκε η Αφροδίτη και πάντα προστάτευε το απαγορευμένο. Κάθε τρέλα της... Κάθε καινούρια περιπέτεια που ήθελε να βάλει τους θνητούς να ζήσουν... Ένα νησί ύμνος στην απαγορευμένη αγάπη... Μπορεί άραγε μια αγάπη δύο ανθρώπων που γνωρίζονται για πρώτη φορά να είναι απαγορευμένη; Ή μήπως δεν είναι τόσο άγνωστοι όσο νομίζουν; Don't copy ©2024 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μου το είχε πει... Μια πεταλούδα κρύβει καταβαθος το γκρίζο... Μπορεί να έχει πολύχρωμα φτερά μα αν τα αγγίξεις η σκόνη θα χαθεί... Το χρώμα θα καταστραφεί πάνω στα δάχτυλα σου... Δεν θα μπορέσει να πετάξει ξανά χωρίς ώθηση Και τότε, τότε θα μείνει μόνο το γκρι... Ένα γκρί που πονάει... Που πληγώνει... Ένα γκρι που μόνο εκείνος μπορει να το επαναφέρει και να το γεμίσει με χρώματα... Τι να τα κάνω τώρα πια ; Τώρα έμεινα με εκείνο το γκρίζο, τα φτερά έσπασαν, ξεθωριασα, έκανα την επιλογή.... Εκείνος μου το είπε, μόνο που εγώ δεν τον πίστεψα... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μα τι είναι το σήμερα; Ένα γεμάτο χθες.... Γεμάτο λάθη. Γεμάτο πόνο. Γεμάτο δίψα για ζωή μα τελικά καταλήγει στο θάνατο... Είναι η διδαχή της μέχρι πρότινος ζωής μας... Σωστά; Κράτα με σήμερα... Ίσως το αύριο να μην ξημερώσει για εμάς... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Η ζωή του δεν ήταν εύκολη. Η ζωή της δεν θα έπρεπε να είναι τόσο σκληρή. Είναι απο δυο διαφορετικούς κόσμους, αλλά η μοίρα τους ενώνει και αλλάζει τη ζωή τους.