Bir çaresiz yazgıya tutsak tüm benliğim En çocuk gülüşlerim yarım kaldı dudaklarımda.Hep karanlıktı dünyam, hep yaşanılmaz.Hani bana anlatılan sevgi dünyası ?Bunlar nasıl yalanmış anlamıyorum. Sabahlar umutsuzluğa doğuyor, nedendir. Tutsak düşlerim özgürlüğü bekliyor, Savaş veren hayatım ise barışı özlüyor. Bekliyorum ne zaman sona erecek, Prangalara vurulmuş ayaklarımın ... Koşması mutluluk yollarında Hiç olmayacak bir umuda doğru Karanlık bir gecede başlamıştı onun tutsaklığı. Prangalara vurulmuş bilekleri ölene kadar onu tutsak edicekti. Hemde ölene kadar ....

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."