Gülümsedim. Kırık bir gülümsemeydi bu. En harmanlı ateşlerde yanan ve nihayet sadece külleri kalan bir gülümseme... - "Sen hakkında ki rivayetlere aldırış etmeden durmadan hayaller kurduğum" dedim. Bu sefer o söze atıldı. - "Sen tüm sokaklarını ezbere bilmek için nefes almadan koştuğum" dedi. Ona eşlik etmek için aralanan dudaklarım sesiyle kucaklaşırken ilk kez ve belki de son kez döküldü dudaklarımızdan kelimeler ; - "Biz, kat etmek için yemin ettiğimiz yollarda helak olan iki sevgili" dedik aynı anda. - "İyi ki varsın" diyerek bitirdim kelimelerin sularını. - "İyi ki sensin" diyerek tekrar yeşertti kurak topraklarımı. Aralanan dudaklarım dudaklarında hayat bulurken, o gece ruhlarımız ve büyük bir memnuniyetle ona eşlik eden bedenlerimiz gecenin karanlığında dans etti...