Aslında pek de iyi bir yaz geçirmemiş olan, yeni okul hayatına alışmaya çalışan kendi halinde bir kız Beren ve dışarıdan bakıldığında sessiz sakin, kimse umrunda olmayan fakat Beren'e karşı hiç de böyle olmayacak olan Doğukan. Aslında insanlar pek de göründüğü gibi değildir.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Annemi ve babamı kaybettikten sonra beacon hilste bir okula başlamama karar verdik.Kendime aslında hala inanamıyordum.17 yaşında vampire dönüşmüştüm evet.Fakat şöyle bir kural vardı:Bir vampir asla aynı zamanda kurta dönüşemez. Bu imkansız bir şeydi vampirler için.Hayatımın en korkunç gecesinde bu söylenenlerin yalan olduğunu anladım.O gece kurtlar bizimle savaşmaya gelmişti yine.Öğrendikleri bu bilgiyle anne ve babamı dönüştürerek öldürdüler.Napıcağımı şaşırmıştım.Ennis adındaki o koca gövdeli alfanın üzerime doğru geldiğini farkettiğimde kaçmaya çalıştım fakat çok geçti.En son hatırladığım şey ise karanlıktı. Gözlerim refleks olarak aniden açıldığında başımda vampir dostlarımı gördüm bana şaşkınlıkla ve donakalmış şekilde bakıyorlardı.Gözleri yaşlıydı.Eski sevgilim olan Stefan'a dönüp ne oluyor anlamında bir bakış attım. -Şey Kristen,biz senin öldüğünü sandık.Aman tanrım! -Stefan noldu? dedim. -Kristen,gözlerin eskisi gibi kırmızı değil. -Nasıl yani? -Kristen sen imkansızı başardın.