Sene 1980... Çatışmaların ortasında masum bir kız.. Aşka hazırlanıyor yüreği.. Düşüncelerim, düşlerim silah sesleriyle bölündü gecenin karanlığında, korkuyordum, bağırmak istedim.. Sesim çıkmadı... "Buradalar" dedi bir ses, çatışma sesleri hala devam ederken, iki adam daldı odadan içeri, birinin elinde sopa vardı, diğerinde silah. Elinde sopa olan beni kolumdan tutup çekerken, "Bırakın beni" dedim, ben buraya ait değildim, ben o insanlardan değildim, ben babamın kayıp kızıydım.. Taa ki öbür adamın elindeki silah Ömer'in kafasına dayanana kadar. İşte o an , belki hiçbir yere, belki hiçbir şeye değil, ama O'na ait olduğumu anladım.

DÜŞ DAHA BAŞINDAN BİR ANIDIR!!!(Oruç Aruoba) Sonsuz bir aşkın içinde kayboldu Tanrıça.. Bütün şairler, söylenen bütün sevda sözleri, yaratılmış her şey onları anlattı yüzyıllarca. Şimşeklerle düştü iki aşık, Zeus'un lanetiyle.. Ayrı yerlerde iki ölümlüydü onlar artık... Biri maviye aşık, diğeri mavinin ta kendisi. -------- Yıldızlardan derlemem vardığım yargıları, Oysa müneccimliği enikonu bilirim; Ama anlatmam iyi ve kötü yazgıları: Ne âfet ve kıtlıklar, ne altüst olan mevsim. Ânlara fal bakamam, geleceği göstermem; Söylemem kime şimşek, yağmur ve rüzgâr kısmet, Tahta geçeceklere ikbal müjdesi vermem Gökkubbede bulsam da türlü türlü alâmet. Senin gözlerindedir bildiğim her ne varsa, O değişmez yıldızlar kaynağıdır sanatın, Birlikte yaşar gerçek ve güzellik yaşarsa; Sen sürdür varlığını, sürüp gitsin kaç batın. Yoksa, senin gelince sonun - bu falcı bilir Gerçekle güzelliğin kıyamet günü gelir.-William Shakespeare

İstanbul'da yetimhanede küçük bir kız çocuğudur Luna.. Kimsesiz olduğunu sanan, ama aslında Kral'ın kaderini yaşayan.. Büyülü, sihirli kocaman bir dünyayı içinde taşıyan..