22 osób zostaje uprowadzonych i staje przed wielkim wyzwaniem - zabójczą grą. Trafiają do Hotelu Peccatorum, w którym zostają uwięzieni - a na wyjście jest tylko jeden sposób. Należy zabić inną osobę tak, żeby reszta żywych uczestników nie była w stanie rozwiązać zagadki morderstwa podczas specjalnego procesu. Czy komuś uda się popełnić zbrodnię doskonałą? Czy uczestnicy zabójczej gry uciekną? Zapraszam do Hotelu Peccatorum

"Wszyscy odeszli. Zostałam sama" Pomimo sławy, którą zdobyła... Pomimo mocy, którą osiągnęła... Pomimo podroży, którą odbyła... Nikt nie wrócił. Dwa lata po walce z gildią Tartaros i rozłąką członków Fairy Tail, Lucy ostatecznie traci nadzieję na powrót przyjaciół. Odrzuca znak gildii, by pracować na własną rękę i w ten sposób zapomnieć o Natsu i pozostałych przyjaciołach. Jednak znów nic nie idzie po jej myśli. Wszystko zmienia się, kiedy w wolnej gildii natrafia na dziewczynę, bardzo podobną do Natsu. Od tego wszystko zaczyna. Koło okrutnego przeznaczenia znów się toczy. Mrok ogarnia Fiore, z grobów powstają zmarli, Lucy odnajduje księgę E.N.D, a opowieść o Czarnym Magu znajduje swe miejsce wśród historii z tawern: "Czarny Mag nie był zawsze Czarnym Magiem. Słuchy chodzą, że to biedne dziecko było, które całą rodzinę straciło. Mocy poszukiwał, gagatek jeden, aż pochwycił ją i odtąd śmierć wiernie za nim chodziła. Milczał, ukryty przed światem przez wiele lat, ale mówią ludzie, że pragnie znów sprowadzić rodzinę do żyjących. Ja tam wam mówię, on jeszcze doprowadzi do jakiego nieszczęścia, a magów coraz mniej. Niektórzy wracają, a niektórzy odchodzą bezpowrotnie..."

Ostatnimi wspomnieniami Harumi były przerażone zielone oczy blondyna obserwującego jak wali jej się grunt pod nogami... dosłownie. Pamiętała swoje przerażenie i bezradność, gdy wraz z wieżowcem spadała w dół. Pamiętała przeszywający ból gdy kawałki betonu przygniotły jej nogi, ręce, klatkę piersiową... Jak jedna z przewracających się ścian rozgniotła jej czaszkę... A następnie ciemność. Czy tak wygląda śmierć? Cisza? O ironio... Pustka? Pustka w której czuć pod dłońmi piasek i wiatr? Tak! Podmuch powietrza - delikatny, choć lekko duszny. ,,Wstawaj księżniczko, nie ma czasu na sen" Ten głos... Męski głos który wyrwał ją z objęć ciemności. Harumi gwałtownie otworzyła oczy, jednak na to co zobaczyła nie była przygotowana. •••••••••••••••••••••• Czytając dobrze by było, aby być zapoznanym z sezonami 5, 8 i 9. Co prawda książka nie jest jakoś skupiona na fabułach z tych sezonów, ponieważ skupiam się na motywie ''pośmiertności''. Mimo to ostrzegam, że mogę zahaczać o różne wątki z tamtych sezonów w luźnych wspominkach. 🇬🇧: How to survive in the afterlife?