Adam kızdan büyüktü kızsa adamdan küçüktü ama aşkları bir boşlukta yankı yapan ses gibiydi. o sadece 19 yaşındaydı. Adamsa sarhoştu bilmiyordu naptığını. O gece kız öldü adamsa zevkden bitti. Adam daha fazla kızdan uzak durmak istemiyordu. Kızsa adamı bir daha görmek bile istemiyordu.

Kan sıçramasaydı on dokuz yaşıma, kan sıçratmaya başlamazdım yirmi yaşımda. O gece yaşandı; Adalette, hakimde ben oldum ve yargıladım ölümle. Bir Hiç olduğumda; Kalbimi söküp almışlardı benden. Ve ben artık durdurulmaz olmuştum. "Kötü insanların vicdan mahkemesin de masumlar yargılanır.. Benim idam mahkemem de ise sadece vicdansız insanlar." "Kavin, sen benim ailemsin." Kurgulanma tarihi: 20.02.2021 Başlama tarihi: 15.01.2022 Bitiş tarihi: 09.09.2022

Teni kızarmış gökyüzünün, güneşi batırmadan önce dillendirdiği son ninniyim. Şafağı iki geçen gecelerde dolanırım diline, Dudaklarının kıyısında zerk eden hecelerim. Ben teni yanık gökyüzünün dillendirdiği son ninniyim.

Tüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes. Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana. Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktım ki gördüğüm manzara, emanet olan nefesimi kursağımda bıraktı. Elleri; iki başının arasında, önünde onlarca şarap şişesi. Ve sayıkladığı o öldürücü cümle. "Ben şizofren değilim. Ben şizofren değilim." -Tamamlandı.-

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

✠ Yasak elmanın bir ısırığı, onun bir bakışına bedeldi; Yürüdüğü sokakta, ayak sesleri gümbürderdi; Elinin bir dokunuşu, ateş etrafında hissettirirdi; Ne kadar tehlikeli olabileceği, insanın aklına dahi gelmezdi. ✠ VEYL~ Azab-ı Cehennem Tüm hakları bana aittir!

Her duygu taklit edilirdi cesaret hariç... Kor kadar yakıcı bir asker. Kalbini ve ruhunu tamamen kapatmış kendini ülkesine adamış, aşk körü bir adam. Ta ki bal rengi, ateş parçası o gözlerle karşılaşana kadar. Ruhu hiç bu kadar sıkışmamıştı. Özgürlük artık bir çift gözde saklıydı. Bir öğretmen... Aldatılmış, yarı yolda bırakılmış bir kuş yüreğin de yaşayan kadın. Öğretmenlik yapmak için gittiği köyde huzuru bulduğunu sanarken tam da bir kaosun içine düşmüştü. Hem de hiç beklemediği geveze bir adamla, bir askerle. Belki de düştüğü gizem dolu köy de tek gerçek oydu. 'Sen bir sonbahar gibi girdin hayatıma tüm yapraklarını dökmüş bir ağaç gibi. Ben, sen dökülüp, bittin sanarken sen köklerini saldın yüreğime. Sonra birden yaprak dökümü durdu. Kurudun sandım da yüreğim de yeşerdin. Sen Sonbahar'ın Gelişi gibi geldin kararmış ruhuma sonra o karanlıkta bir ışık yandı. Bal rengi bir ışık... ' Dram #4 02.11.21 Romantizim #4 17.11.21 Aşk #9 18.11.21 Roman #2 22.11.21 Komando #1 17.02.22 Sonbahar #1 01.04.22 Hüzün #8 28.04.22 Tutku #3 Fantastik #4 28.10.22 Sonbahar'ın Gelişi ilk kurgum ve tüm hakları bana aittir.

Bu kitap +18 yetişkin içeriğe sahiptir Kuma ve kadına şiddet aşağılama yoktur Dudaklarına kapanmadan hemen önce fısıldadı Mardin'in sahibi Yıldırım Aladağ. " Sen benimsin Cana sen bana aitsin" Herkesin çekindiği korktuğu Mardin'in sahibi Yıldırım Bey. Bir yaralı kadın Cana Ve onları bir araya getiren bir hata... +18 şiddet cinsellik küfür argo barındırır yetişkin içerik, küfür argo vb kelimeler var. ona göre okuyun kitabı.

"Yaşanılan kötü günler gelecek olan güzel günlerin habercisidir" derler. Peki ya öyle mi? 22 yıldır yalnızlığın ruhuma işlemiş olduğu bu kötü ve acımasız dünya, bana daha da kötü günler yaşatırken gelecekteki güzel günlerimin planını yapıyor muydu? Gözlerimizi açtığımızdan ebediyen kapatacağımız güne kadar olan süreçe verdiğimiz isim olan "Hayat" bu kadar adaletli miydi? Ben, sen, biz, hepimiz bir savaşın içindeyiz. İçimizde verdiğimiz savaşlardan tutmuş gerçek savaşlara ve hayatta kalmaya çalışmak için verdiğimiz savaşa kadar...Sadece bazılarımızın savaşı daha büyük, daha gerçek ve daha acıdır... Ben Gece. Sadece Gece. İsmim ruhumun aynası... 22 yıldır ruhumla olan savaşım bir gün daha büyük bir hal aldı ve ben gerçek bir savaşın içine düştüm. Burada her şey gerçekti. Ölümler vardı, acılar vardı, tarifi zor hisler vardı... Burada "Hayat" dediğimiz tiyatronun "Sahne arkası" vardı...