"Buğra sabrımı taşırma benim!" "Taşarsa ne olur? Bu tehditkâr hallerin sıradan bir kız için öyle mi? Hakan kendine gel kardeşim. Sana göre mi o kız? Bu kız Camiden çıkmıyor, sen ise bardan çıkmıyorsun. Bu kız hiçbir yabancı erkeğin gözlerine bile bakmıyor, sen daldan dala konuyorsun. Bu kızın elinden Kur'an-ı Kerim düşmüyor, senin elinden içki kadehi... O kadar çok ortak yönünüz var ki sayayım mı daha?" *** Gülsima eğik başını birden kaldırarak gülümsedi. Buğulu gözleri gülüşüyle birlikte ışıl ışıl oldu. Şaşkınlığın ve sevincin verdiği değişik bir ifade vardı yüzünde. "Camiye mi gidiyorsun? Namaz kılmaya mı başladın sen?" *** "Bu asansörden mi çıkıyorum katlara? Kaçıncı katta Hakan'ın odası?" dedi sevinçle. Hakan'ı görme ümidi kalbini öyle çok heyecanlandırmıştı ki yerinde duramıyordu. Onu görmek ve ona bir bebekleri olacağının müjdesini vermek için adeta can atıyordu. "Ne diyorsunuz siz hanımefendi? Hiçbir yere gitmiyorsunuz. Hakan Bey sizinle görüşmek istemiyor. Ve sizi derhal şirketten kovmamı emrettiler..."