Nömre "37" Yazar: Nazlı Qafarlı. Pralog.. " Nifret dolu gözlerle qarşısındakı adama baxırdı. Dodaqlarını istehzalı tebessüm öz esaretine almışdı.. -Sene olacaqları söyleyim mi?.. Sesinde bele istehza vardı.. Gözlerini onun gözlerinden ayırmadan.. -Sen işini bitirdiyinde mene sadece bir qab su lazım olacaq.. Emin ol.. Bu heç bir qadını öldürmez.. Amma men bir gün seni öldürecem.. Deye pıçıldadı.."

Nifrətdən sevgiyə çevrilən bir eşqin hekayəsi.. Bir qadının acı dolu həyat hekayəsi.. Bir ananın fədakarlıĝı.. Bir adamın qəzəb və nifrətlə qarışmış böyük sevgisi..

Eşq Yarası.. Yazar: Nazlı Qafarlı.. Pralog.. Boynunda hiss etdiyi nəfəs.. Belinə toxunan əlin istisi.. Və gözlərinə dikilmiş yaşıl gözlərində gördüyü o qəribə ifadə.. -Qorxmursan məndən.. Eşitdiyi səs ilə dodaqlarını istehzalı təbəssüm sardı.. Başı dik gözlərində açıq nifrət ifadəsi vardı. -Qorxmaq mı? Sizdən niyə qorxmalıyam?.. Səsi olduqca sərt və güclü çıxmışdı.. Qarşısındakı adamın dodaqlarında yaranan o təhlükəli təbəssüm bu qadının sonu olacaqdı.. -Sən.. Mənim necə bir adam olduĝumu bilmirsən.. Barmaqları onun yanaqlarına toxundu, zərif bəyaz dəri üzərində kobud barmaqlar.. Nəfəsini üzündə hiss edirdi.. Və bu onu həqiqətən qorxudurdu.. Amma qorxusunu göstərməyəcək qədər güclü idi bu qadın.. -Bilirəm.. Insanları satın aldıĝını düşünən zavallısınız.. Qəhqəhə səsi doldurdu qulaqlarını, bu səsdə hər şey vardı.. Qəzəb, istehza, özünü bəyənmişlik.. Yanaqlarında dolaşan barmaqlar onun çənəsinə getdi və sərt bir hərəkətlə başını qaldırdı.. -Amma mən səni satın aldım gözəlim.. Dodaqlarını əsir alan dodaqlar ona söyləyəcək söz buraxmamışdı.. Ilk öpüşü idi bu onun.. Ìllərcə qoruyub saxladıĝı məsumiyyəti kimə qismət olmuşdu... Belini saran əl onu özünə daha çox sıxırdı.. Bir kişinin bədəninin sərtliyi.. Qəlbində yaranan həyəcan hissi yavaş yavaş ehtiras hissinə çevrilirdi.. Iyrənməli idi bu adamdan.. Öpüşü ilə titrəməli deyildi.. Gözlərini yumub özünü bu ana təslim etmişdi.. Bir razılaşma idi bu.. Araz bəy bu razılaşmaya əməl etmişdi.. Indi növbə onda idi.. Dodaqlarını sərbəst buraxan dodaqlar ona nəfəs almaq fürsəti verdi.. Qulaqlarına əyilən adam.. -Nəfəsini qoru, gözəlim.. Onu səndən alacam.. Deyə pıçıldadı

Pralog.. Her addımda genc qadının üreyi qorxu içinde çırpınırdı. Çenesinden tutan el beynindeki bütün fikirleri sıxıştırıb çıxardı. Bedeni titreyirdi, elleri paltarının qollarını dartırdı. -Sen danışacaqsan mı? Cavab vermeli olduĝunu bilirdi amma sesini idare ede bilmirdi. O gözlerdeki donuq qezeb ifadesi onun ruhunu üşüdürdü. -Asya... Gözlerinin eksine sesi onu yandırıb kül etdi, öz adını ilk defe bu şekilde eşidirdi, bu sesde duyduĝu nida onun qorxusunu artırırdı. Dodaqlarını esir alan dodaqlarla nefesini tuttu, ayaqları titreyir gücünü itirirdi. Dodaqlarını esir alan dodaqlara mūqavimet bele göstere bilmirdi. Titreyen bedeni onun isteyine tabe olmurdu, aciz veziyyetde idi. Bir el belini sararken diger el uzun paltarının yaxasındaki kiçik düymelere getdi. Dodaqlarını serbest buraxınca derin bir nefes aldı. Belini sıxan elin istiliyini hiss edir, gözlerine baxan gözlerle qorxu ile titreyirdi. -Sen menimsen Asya... Qulaqlarına dolan pıçıltı ile kiçik barmaqları yumruq halında sıxıldı.. Bir kelime qopdu dodaqlarından. -Size nifret edirem....

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.