"Karanlıkta kalınca gözlerini sımsıkı yumardı çünkü kendi yarattığı karanlık, maruz kaldığı karanlıktan daha vicdanlı gelirdi." 21 Ağustos 2005. Saat 02.53 Sadece eğlenmek için beş arkadaş yola çıktılar. Fakat gecenin sonunda eve dört kişi döndüler. 17 Ağustos 2016 Sır perdesi yeterince kapalı kaldı. Birinin onu aralaması gerek.

• 2021 Watty Ödülleri Kazananı • • Tamamlandı • • İmperium - I • Not: Kitap olduğu için bölümler yayından kaldırılmıştır. Tanıtım için ilk altı bölüm yayındadır. Elismera, kadim bir türün kanını taşıdığını öğrendiğinde tüm dünyası alt üst olur. Her türlü habis yaratıkla aynı dünyayı paylaştığını, bayılarak okuduğu kitaplardaki her efsanenin gerçekliğe dayandığını fark etmesi ise çok uzun sürmeyecektir. Geçirdiği dönüşüm ona büyük güçler ve bir çift kanat bahşederken Elismera, ona asırlardır bağlı ruh eşiyle birleşme ritüelini gerçekleştirip kehanetin başlamasını sağlamaktan kaçınabilecek mi? Yoksa daha önce tatmadığı kadar büyük bir istek ve arzu duyduğu ruh eşi onun için bir şölenden farksız mı? Tehlikelerin ardı arkası kesilmezken dünyayı kasıp kavuran bir yıkımla baş başa kaldığında gökyüzüne yükselmeli ve güçlerini serbest bırakmalı. Ancak işin ucunda ruhunun karanlığa teslim olup güçlerinin dünyayı yok etme ihtimali varken Elismera hem akli dengesini korumalı, hem de türü için temel besin kaynağı olan kan açlığıyla baş etmeli. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 16 Yaşından büyük okuyucuların okumasını tavsiye ederim. Hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır.

Soylu kanından gelen dört büyük yaratıktan nesli tükenen soydan geldiğini öğrenmesinin sonucu başına açılan olaylar...

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Aldığı kölelerle bir gece geçirip saraydan gönderen acımasız bir Şehzade... Ve Yıllardır eziyet çeken bahtsız bir köle.. Yolları bir gün kesişirse ne olur dersiniz?