"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz derecede mükemmel. Hücrelerimiz kendini çok hızlı yenileyebiliyor. Hasta olmuyoruz ve yaralarımız çok çabuk iyileşiyor. İnsanlar gibi değiliz yani..." Ne söylediğimin farkına varınca birdenbire irkildim ve son cümleyi kısık ve düşünceli bir ses tonuyla tekrar mırıldandım: "İnsanlar gibi değiliz!..." Tüm Hakları Saklıdır.

Başka bir evrenden annemin rahmine düştüm. Benim yüzümden ailem darmaduman oldu ve babamla birlikte yepyeni bir hayata adım attık. Zero'yla bu cennet diyarlarda tanışıp kader ortağı olduk. Jack ve Dany'nin yaptıkları pislikler hayatımıza altından kalkamıyacağımız dertler ekledi. İnsanlık için hep iyi şeyler yapmaya çalıştım. Ama onlar beni bir ucube gibi gördüler. Ben onları öldürmek istemedim, hayatlarına zarar vermek istemedim. Sadece Frau'nun hatasını telafi etmek istiyordum. Ama insanoğlu dünyalarından kovmak istedi. Fakat bilmedikleri birşey var; Simyacı'lar asla pes etmez. Bu yepyeni bilimkurgu kitabının bir yayınevi tarafından yayınlanmasını çok istiyorum. Desteğiniz sadece hikayemi okumak. Bir hatam varsa lütfen mesajlarınızla bildirin. Votelerinizi eksik etmeyin. Bundan sonraki kitap olan"Simyacı~Gelişim~" de görüşmek üzere.