Dit is het tweede boek in de reeks: I can't let you go -Ik laat mij op het bankje zakken bij het water en staar. Ik laat mij door de pijn afgebroken worden en wacht. Ik wacht tot het over is, tot het weg gaat... maar het vertrouwen of dat ooit gaat gebeuren is er niet.- -Ik kijk in zijn ogen en het enige dat ik kan zien is pijn. Híj moest dit nu oplossen omdat ik het niet kon. Ik weet dat zij beide pijn hebben, gebroken zijn... de een nog meer dan de ander... maar... ze snappen toch wel dat dit voor mij ook vreselijk is?- En dankjewel @natura1500 voor de cover! Heel erg mooi!

"Dit is het verhaal van mij en mijn beste vriendin. En hoe we verliefd werden op dezelfde." -Hun blikken zijn hetzelfde, alleen hun kleding is anders. Maar toch... het idee is raar. Al dat gedoe voor hén?! Dan kruist zijn blik de mijne. En ik weet het weer, al dat gedoe was voor hém. Voor het gevoel dat hij mij heeft gegeven. Een glimlach trekt over mijn gezicht en ik loop naar hem toe. Ik sla mijn armen om zijn nek en kus hem. "Ik hou van je" fluister ik tegen zijn lippen aan en ik druk mijn mond weer op die van hem. - Ik heb de eigenschappen van mijn beste vriendin en mijzelf gebruikt. Ook de gezinnen zijn hetzelfde en ons leven, alleen heb ik er zelf gewoon wat drama en jongens aan toegevoegd; Ik heb wel andere namen gebruikt ivm privacy:) Ps: als je toevallig begint met lezen, zou je hem dan willen liken?;) Thank yyyy Xxx Hoogste rang: #1 Boyfriend (1-01-22) #2 real (1-01-22) #2 Brothers (16-04-22)

Dit verhaal gaat over Elif, het meisje dat niet gezien wordt, maar het wel wil. Het meisje dat ooit zo populair was en nu? Niks meer dan een slechte herinnering. Hoe bouw je vertrouwen op als je dat nooit in jezelf had? Hoe kan je jezelf vinden als je weet dat andere jou nooit zullen zien? En toen kwam 'hij' -Hij moet mij geloven, als hij dat niet doet ben ik verloren. Ik pak de pen en begin te schrijven. -Ik zie hem kijken, lezen, voelen aan de letters die ik daar zo zorgvuldig heb geplaatst. Zou hij het geloven? -Zijn ogen gaan door de kamer en vinden die van mij. Zijn blik rust op de plek waar ik sta en ik weet zeker dat hij mij kan zien. Eindelijk. Ik begin te lachen en tranen stromen over mijn gezicht. 'Hij kan mij zien...'