Siz: Saçların neden her gördüğümde bir önceki halinden kısa? Neden onlara dokunuyorsun? Siz: Sürekli bu 'neden' sorularını kendime sormaktan bıktım artık. Siz: Senden banane! Siz: Neden gülmüyorsun, neden seni aşağılamalarından zevk alıyor gibi davranıyorsun? Siz: Yapma artık. Gerçekten öyle hissetmiyorsun eminim. Siz: Birilerinin sende kusur aramasına izin verme. Siz: Sen benim gördüğüm en kusursuz insansın. Siz: Bunu diğerleri de görmeli. Siz: İzin vermen yeterli. Narin: Sen kimsin? Narin: Ve ne hakla benimle böyle konuşursun? ..... Yayınlanma tarihi 23.09.21🤎

Genç kadın uyumak üzereydi ki, aşağı kattan gelen seslerle irkildi. Yattığı yerden hızla doğruldu ve duyduğu sese kulak kabarttı. Aşağıdaki sesler gelmeye devam ediyordu, içini bir korku kaplamıştı. Yavaş ve temkinli adımlarla odadan çıkıp, aşağı kata doğru yürümeye başladı. Merdivenleri bitirdiğinde salonunda boğuşan iki kişi olduğunu görüp, panikle çığlık attı. İçerisi karanlık olduğundan dolayı yüzlerini tam seçemese de ona doğru dönen kafaları görebiliyordu. Birisi kadına doğru yönelmeye başlayınca genç kadın telaşla merdivenleri çıkmaya başladı. Korkudan arkasına bakmasada gelen ayak seslerini duyabiliyordu. Merdiven bitiminde tökezleyip yere düştü. O sırada ona çok yakın olan adamı görmüş oldu. Kendini hızla toparlayıp, odasına doğru koştu ve kapıyı üzerine kilitledi. Sırtını kapıya dayadı çaresizce. Delice korkuyordu ve kalbi göğüs kafesini deşip çıkacakmış gibi atıyordu. Kapı sertçe tekmelenmeye başladı. Adamın attığı sert darbelerin üzerine kapı kırıldı ve genç kadın sert darbenin üzerine yere kapaklandı. Kafasını kaldırıp, kapının ardında ki adama baktı çaresizce ve korkuyla. Kapı kırıldı ve adam içeriye girdi... Not: 1. ve 2. kitap aynı kapak altında.

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."