Küçük kalplerin kırıldığı, umutların kırılan kalpleri onardığı bir çocukluktan geliyorum. Annemin benim için fedakarlığıyla büyüdüm ben. Önümde sürüklenip savrulduğuna şahit oldum. Kurtarıcım, süper kahramanım babam gelene kadar. Kan bağıyla baba olunamadığını biliyorum ben. Ama benden saklanmış geçmiş gün yüzüne çıkması biraz zamansız oldu. Hasta bedenimin kaldırabileceğine emin miydim peki? Her duyduklarımdan sonra; "Bana bir masal anlat baba!" Küçük bir kalpte büyük bir Uğur. Küçük Hayat'ın büyük hikayesi! Askıda'

Su gibiydi iki genç kız da. Öyle narin öyle güzellerdi. Birinin adı Zeynep'ti. Bakanlar gözlerini alamazlardı. Babasının en değerlisi, mücevheri, güneşiydi. Birde Mardin'in ağası vardı. Ömer Ağa. O bir şey isterse olurdu, kimse karşı gelemez gelmeye cüret bile edemezdi. Bütün aşiretlerin de Mardin'in de ağasıydı. Herkes bilirdi onun sözü sözdü. Adaleti kendisinden hep bir adım önde olan bir adamdı. ______________________________________________ "Berzan ağa vermezlerse kaçıracakmış seni hiç mi korkmuyorsun?" Kahkaha attı kardeş bildiği arkadaşının sözüne Zeynep. "Asla evlenmem onunla kaçırırsa da elbet yolunu bulur kaçarım kaçamazsam da canıma kıyarım yine de yar olmam ona." "Yine de bir düşünseydin babanın durumu zorda Paşaların oğlu o kurtarırdı sizi bu durumdan." "Sen delirdin mi Dilan asla evlenmem onunla dedim ya hem babam söz verdi okutacak beni. Değil Paşaların oğlu koskoca Mardin'in ağası Ömer Ağa bile gelse alamaz beni." Kararlılıkla konuştu genç kız kendinden çok emindi. İlerde çalıların arkasında biri daha vardı ama küçük kızın böbürlenerek konuşmasını kahkaha atmadan dinlemeye çalışan. Hele son sözlerini duyunca gözlerinde pırıltılar beliren. ---------------------------------- Diğerinin adı ise Dilan'dı. Korkusuz, cesur ve hep yüreğinin sesini dinleyen Dilan. Zeynep'ten daha zor bir davanın savaşını verecekti o. İki genç kız da Mardin'in ateşli topraklarında kendilerini bir anda hem var oluş mücadelisinin içinde bulacaklar hem de aşkın büyülü dünyasının içinde gururlarını kaybetmeden savaşı kazanmanın yollarını arayacaklardı.

Mimarlık son sınıf öğrencisi olan Feride Erva Önay, okulunun bitmesine günler kala hayatının son derece yolunda olduğunu düşünmektedir. Artık sorumluluğunu zevkle kabul edeceği bir döneme geçmesine az kalmıştır ve çok sevdiği mesleğini yapmak için iş arayışında olmasına çok yakındır. Geçmişte yaşadıklarını geride bıraktığını ve eski sessiz Feride olmadığını onu tanıyan herkes söyleyebilirdi fakat Feride'nin yıllarca unutamadığı aşkını kimse bilmemektedir. Karşı dairede oturan ailenin kızı ve sekiz yıldır en iyi arkadaşı olan Melis, Rusya'da mimarlık okuyan ve yıllardır orada çalışan ağabeyinin döneceğini söylerken Feride'nin içindeki karmaşadan habersizdir. Peki Feride Erva, anılarıyla birlikte geçmişte bıraktığını düşündüğü adamı sekiz yıl sonra yeniden görmeye hazır mıydı? Kış uykusuna dalan duygularının baharda dönecek olan adam için uyanma vakti gelmiş miydi? Ve en önemlisi Feride Erva bunu artık en yakın arkadaşından nasıl gizleyecekti? ^^^^ Melis Kaya hayatının aşkını hep sıra dışı bir tanışma hikayesiyle bulacağına inanmaktadır. Yıllar süren arayışları ve hayal kırıklıkları ardı ardına devam ederken kendisini birdenbire polis baskınının ortasında bulur. Renkli karakteriyle en yakın arkadaşı Feride Erva'dan tamamen farklı olan Melis'in hikayesi de Baharın Rengarenk Gülleri'nin içinde okuyucularını farklı bir serüvene sürüklüyor. ^^^^ Y. T. 24.03.2020 - F. T. 02.04.2021

Hayat onları ne kadar ayırmaya çalışsada daha annelerinin karnına düştüğü anda yazılmıştı yazgıları ilmek ilmek düğümlemişti birbirine kaderleri İkizdiler onlar birinin kalbi acısa digeri hissederdi onları ayırmak deli saçmasından başka bir şey degildi Onlar birbirlerinin hayatlarına dua dua düştüler en güzel tevafuklar onlarındı artık birdiler ömrü imtihanlarla geçmiş evlat hasreti çeken annenin ve ikizlerin süprizlerle dolu hikayesi ..

Yezda'nın peçesinin açılmasıyla dünya tersine döner.Adar ile evlenmek zorunda kalır.Evet Adar ona vurulmuştur ilk gördüğü andan beri ama Yezda taviz vermemiştir.Aslında her şey bir peçenin suçudur...

''Geç kaldım değil mi?'' diye sordum ümitsizce bakışlarımı tekrar ona çevirirken. Gözlerimin en derinine baktı. ''Bana söylediklerin... Çok kırdı beni, kendimi çok kötü hissettim Bahar, senin canını yaktığımı düşündükçe kendimden nefret ettim.'' Sessizce akmaya devam etti gözyaşlarım. Ne kadar çok kırmıştım onu böyle! Sonra devam etti. ''Geç kaldın belki evet... Ama geç kalmak her zaman... Yetişememek anlamına gelmez Bahar! Her şeye rağmen... Beni ne kadar kırsan da ben seni sevmekten vazgeçemedim.'' İçimde yeşermeye başlayan umutla baktım gözlerine. Gözleri hâlâ kırgın baksa da kızgın değildi. Sonra içten bir gülümseme belirdi dudaklarında. Gözlerinde aşkı gördüm. ''Eğer... Bir kez daha benden gitmemi istersen, eğer bir kez daha benden gitmeye çalışırsan...'' dedi gözlerimin tam içine bakarak. '' Ne kadar seversem seveyim, seni üzgün görmemek için giderim!'' dedi sertleşen bakışlarıyla.

Dram kategorisinde 24. Sırada- 14.05.2018 Kitapları mesken tuttum ben. Kaçtım. Yüreğimdeki ağırlıklardan kaçtım. Sahte gülüşlerden kaçtım. Seviyorum diyen yalancılardan kaçtım. Kitaplara sığındım. Hayal dünyasının temiz yalanlarını gerçek dünyanın pis gerçeklerine tercih ettim. Kulaklarımı kapadım, gözlerimi kapadım, ruhumu kapadım dünyaya. Bir ben kaldım. Onu da kapadım. İnsanın kendiyle yüzleşmesi en ağır yüzleşmedir aslında. Büyük cesaret ister. Büyük güç ister. Bir savaştır yüzleşmek. Ben ise ölmeye yüz tutmuş çelimsiz bir askerim bu dünyada. Yorgunum... Yüreğim yorgun... Yalnızım... Yalnızlık benim tercihim. Daha doğrusu bana dayatılan bir gerçek. Sırtımın her bir karesi hançerle doluyken yeni kişilere ve yeni hançerlere yer yoktu bünyemde. Saf bir kızın pembe dünyasında uçuşunu anımsıyorum bazen. İlk aşkın yüreğimde edindiği coşkuyu hissediyorum. Hemen ardından yüreğim amansız bir sancıyla sıkışıyor. Pembe dünyam siyaha boyanıyor. Anılar gölge gibi peşimi bırakmıyor. Ömür boyu taşıyacağım yaramsın. Son nefesimdeki yalnızlığım olacaksın. Ve ben ölürken aklımda tek bir soru olacak: Neden? Dizine yatıp yüzünü okşadığımda o zamanlar okuduğum kitabı anlatmıştım ve şöyle söylemiştim: "Bizim sonumuz öyle olmasın. Biz mutlu olalım, ayrılmayalım." Ve sen de aynen şöyle cevap vermiştin: "Sensiz nefes alamıyorum ben. Ayrılmak söz konusu dahi olamaz. Biz dünyanın en mutlu çifti olacağız." Ben dünyanın en mutsuz insanıyım. Adi bir adamın peşinde ruhumu kaybettim. Ve ben Anka kuşu değilim. Küllerimden doğamam. BAŞLANGIÇ: 7.12.2017 BİTİŞ: 24.03.2018

Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğum kokusuna sarılmamı istercesine sarıldı. Sarılmamalıydı. Yüreğim yuvasından koparılmış bir kuşun feryadıyla atarken geri çekildim. Bu da yetmedi. Gözlerine bakamadığım dakikalarda "Bırak!" dedim onu bitirmek isteyerek. Dikkatli bakışları üzerimde dolanırken geri çekildi. Birkaç dakika öylece durdu. Uzun uzun seyretti, varlığımdan emin olmaya çalıştı. Bir göz kırpışını bile vakit kaybı saydığı dakikalarda "Yüzüme bak!" dedi kısık sesiyle. Bakışları bedenimin her zerresinde dolanırken devam etti. "Gözlerime bak Mihre..." Titrek bir mum ışığının aydınlattığı sesi yeniden ulaştı bana. "Bak ki hayal olmadığına emin olayım ..." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. ❕ Wattpad üzerinde Nale ismiyle yayınlanan ilk hikayedir.

Yetişkin okurlar için uygundur! Bir Mahalle Hikâyesi... Çok daha fazlası... ✨ "Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı. "Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi. "Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?" Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu. "Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.

''Taksi şoförlüğünden, şirket CEO'luğuna uzanan bir hayat...'' - Selim babasını çok küçük yaşta kaybettiğini sanıyordu... Bir gün evine gelen takım elbiseli iki adam sayesinde öldüğünü sandığı babasının iki gün öncesine kadar yaşadığını öğrendi. Daha bunun şokunu atlatamadan babasının Türkiye'nin sayılı zenginlerinden olduğunu ve tüm mal varlığının kendisine kaldığını öğrendi. Selim'in taksi şoförlüğü yaparak geçimini sağladığı hayatı bir anda ters düz olmuştu. Üstelik yeni hayatında fazlasıyla aç kurtlar vardı. Ya bu aç kurtlara yem olacaktı ya da onları yiyen aslan...