Bazen hayatın çok hızlı olduğunu duyumsarsın. Ve bu hayat denizinde "Ne" olduğunu düşünürsün. Kalabalık bir otobüs durağında, en köşede kalmış olansındır. Hiç fark edilmeyen ..........Kaldırımlarda hızlı hızlı yürürken , dönüp kimsenin bakamadığı............ Hakkını ararken sesi en kısık çıkan...........Hep seven ama hiç sevilmeyen...............Kimsenin her şeyi olmayan.....İşte böyle ! Hayatın figüran rolü verilmiş biriyim ben. Beni bu hayata karşı sessizleştiren şey ailemin gözlerimin önünde öldürülmesiydi. Ben yaşamıştım , kurtulmuştum. Ama her gün yaşadığım ve dünyanın kokusunu içime çektiğim için kendime lanetler savurmuştum. Daha sonra karşıma o çıktı. Mavi gözler kusursuz ten. ve birden bire hayatıma girdi.. Onun sahip olduğu bir şey , belki kokusu, belki dokunuşu , belki derin gülüşü, belki zekası, belki yaşananlara bakış tarzı , belkide kötü görüntüsünün altında ki karanlık beyaz kalbi olması içimde ki boşluğu bütün girinti çıkıntılarıyla doldurmuştu. Ondan kaçmak isterken ona Sığınmıştım ben...........