Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Hayat #1 - 23.10.2020 - Son zamanlarda yakışıklı yüzü hep kederliydi, derin maviliklerine hüzün çökmüştü, yorgundu, düşünceliydi. Eskiden böyle değildi. Gözleri çakmak çakmak olurdu, alev alev bakardı, baktı mı içime kor düşürür yüreğimi yakardı. Aramızdaki o gizli saklı duygular yalnızca benim değil onun da içini yakardı, bilirdim. Geçmişi düşünmek yalnızca daha fazla acı veriyordu. Olan olmuş, o gitmiş ve Ferzan'la evlendirilmiştim. Mutsuz ve umutsuz beş yıl geçirmiştim dört duvar arasında, zorla evlendirildiğim adamdan güzeller güzeli bir meleğim olmuştu. Önce hiç beklemediğim anda zevce sonra da ana olmuştum. Ölmemiştim ama yaşamıyordum da... Hâlâ da öyleydim. Yaşamak neydi, ne demekti unutmuştum. Nefes almaktan ibaret miydi yaşamak yoksa daha ötesi hayallerini yaşamak mıydı? Nefes alıyorum, hareket ediyorum diye yaşıyor mu sayılıyordum şu dünyada? Önceden, bir on yıl önce hayallerim vardı. Okuyacaktım, Urfa'dan çıkacaktım, önce tüm ülkeyi sonra da tüm dünyayı gezecektim, beyaz atlı prensime kavuşacaktım, mutlu olacaktım, kendim için yaşayacaktım. Daha yirmi üç yaşındaydım ama seksen yaşındaki ruhum bunların hiçbirini yapabilecek güçte değildi. Bir an hepsi gözüme imkânsız gibi gözüktü. Şimdi tek istediğim kızımla beraber hayatta kalmaktı. *** "Özür dilerim, kanatlarını kırmalarına müsaade ettiğim için... Özür dilerim gülen yüzünü soldurduğum, çocukluğunu çaldığım için, hayallerini söndürdüğüm, kalbini kırdığım için... Özür dilerim bana olan sevgini göremeyecek kadar öfkeden gözüm kör olduğu için, seni koruyamadığım için, aptallığım ve gafletim için..." Başparmaklarıyla yüzümü okşarken gözlerimi kapadım. Bana dokunuşu tüy gibi hafif, ürkekti. İçim ürperdi. Kanatları altında bir anlık da olsa içimdeki fırtına buhar olup uçtu.

-Eğer bir suçum varsa adaletin yerini ihanete bırak eğer bir suçum yoksa Haksızlığı kalbime göm ve git burdan.Oğuz ağa -Ben senin kalbine haksızlık değil acı ve gözyaşı gömebilirim ancak. Sen sadece acı ve gözyaşına layıksın çünkü. -Bir gün bana aşık olup benden af dilediğin zaman sana bu sözlerini hatırlatıcam. İşte o zaman benden değil kendinden nefret edeceksin Oğuz ağa. ...... Hiç bir zaman sen uzaklardasın diye vaz geçmedim...! Adını gecelerime...! Hasretini bu günüme...! Sevdanı yarınlarıma...! Kalbini kalbime mühürledim...! ... AŞKIN İKİNCİ HALİDİR TUTKU Aşiret ' bir Tutku'

Peri yıllardır aşiret topraklarına adım atmamıştı. Nefesi olan Mardin'e. Bir geldi mi pir geldi ama en nihayetinde. Gözleri ölümden karaydı. Ölümcüldü. Ateşten yapılmış gibiydi. Dokunulmazdı. Çözümlemek imkansızdı onu. Ama bir sevdi mi...

Benim hayatım

- Kelimelerin kelimelerin yanlızlık kokuyor. Dedi adam. Kadınsa tebehsüm edip gözlerine bakarak ekledi. - Yanlızllığıma eşlik ediyor kelimelerim. Kuşlara özenirdim hep uçtukları için mutlu ve özgür olduklarını düşünürdüm bir kuş olmak isterdim. Bilemezdim kuşların gökyüzüne esir edildiklerini özgürlük diye düşündüğüm mutluluğun esaret olduğunu. Canım yan yana ölmeyi dileyerek öğrenecektim. Dılda ve Mirzanin hikayesine hoş geldiniz. Özgürlük delisi bir kız Esaret manyağı kocası 🖇Herhangi bir (Ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır 📌Töre kitabıdır #korku 8 #entrika 14 25. 06.2019 📚

Mem ve Zîn, Ahmed-i Hani'nin 1692 yılında yazdığı ünlü manzum eseri. Kürtçe'nin Kurmanci lehçesi ile yazılmıştır. Birbirine aşık olan ancak kavuşamayan iki gencin trajik öyküsünü anlatır. Bu hikâye milattan çok önceden bu yana halk arasında söylenen ve mitolojik nitelik kazanan bir destandır. İlk Yayınlanma Tarihi: 1692 Yazar: Ahmed-i Hani Uyarlamalar: Mem û Zîn (1992) Türler: Aşk Romanı, Trajedi, Tarihî Kurgu Bütün Yönleriyle Cizre adlı kitabından.

"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine. Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki? "Oluru yok bazı şeylerin ağam. Kabul edip etmemem de bunlardan biri!" Bir çiçek duruyordu, tam genç adamın karşısında, bir yanlışı düzeltircesine açmış; Gelmiş ta yüreğine gerçekleri haykırır gibi duruyor. Yıllara ev sahipliği yapan koca seyhanlı konağı bu çiçekle sevda rüzgarını estirmeye başladı o an. Her kapının eşiğinde ince bir hüzün olan bu konak umutla o çiçeği bağrına bastı. Bir sevda. Bir hüküm. Umutları vardı, hayatta, herşeye inat. Hissetikleri sancıyı yok saymak mümkün değildi.Yanan yüreklere merhem vurulmaz o yüreklerin sarılmaya ihtiyacı vardı. Çok şey vardı bu hikayede, yüreğe yara olup dile dökülmeyen. Kitap kapağı- hayallirüzgarlar

Belliki tore yine kurban ıstiyo ama bilmediği bisey var benim zaten ruhum ölmüş