Yapay zekâ... Ucu bucağı olmayan, her saniye gelişmeye devam eden mükemmel bir sistemdi ta ki insanlarla tanışıncaya kadar... Peki ya bu sistem bir gün başkaldırırsa ve onu oluşturanlar bile ona mâni olamazsa...

Eliz ve Devrim'i bir araya getiren korkunç gece onlara başka ne felaketler getirecektir?

De toute façon... Je ne suis qu'une pièce détachée. Une Barbie grimée de rose qui tourne chaque soir autour d'une barre de fer, sous les néons cramés du 707. Personne ne me regarde vraiment, on me consomme... Dans les rues de Southwark, on vend, sous couverts de nos sourires forcés et nos corps huilés, des pilules, des promesses mais surtout, cette poudre rose... Et au milieu de ce chaos, un homme me guette dans l'ombre, Raven. Il ne parle pas. Jamais. Mais il me regarde. Toujours. On se frôle. Parfois. Il revient chaque semaine au 707 pour les affaires... Mais j'ai parfois l'impression que ce club, cette ville, et moi-même faisons partie du deal. Mais Raven n'a pas encore compris qu'il n'y a rien de plus imprévisible... ... qu'une poupée brisée. "𝚈𝚘𝚞 𝚊𝚛𝚎 𝚝𝚑𝚎 𝚏𝚒𝚛𝚜𝚝 𝚘𝚗𝚎 𝚝𝚘 𝚑𝚘𝚕𝚍 𝚖𝚎 𝚠𝚒𝚝𝚑𝚘𝚞𝚝 𝚑𝚞𝚛𝚝𝚒𝚗𝚐 𝚖𝚎."

Minicik bedenlerinde sevgiyi nereye kadar götürebilirler.... "taa ki 15 yıl sonra o kara günde karşılaşıncaya dek..." -Gülce şahin -Doğu Kılıç Aslan

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Chaque année, pendant le mois d'octobre, deux familles très soudées se retrouvent à vivre dans le même manoir, et comme chaque année, Winter Lewis s'y rend pour y passer un mois complet, mais elle n'en peut plus. Elle côtoie la famille de la meilleure amie de sa mère depuis toujours, ils se voient tout le temps, presque chaque jour et ça ne la dérangerait pas si Levi Woods n'existait pas. Il est le fils aîné de la famille, la personne qu'elle déteste le plus sur cette terre, passer un mois en sa compagnie ne l'enchante pas, surtout que leurs mères essayent à tout prix de les mettre ensemble, mais cette année est différente des précédentes, parce que à Winderstone, cette ville perdu dans le connecticut, une ville dites sans histoires, un drame ce passe. Quelques jours après l'arrivée de Winter, un corps est retrouvé dans la forêt... ⚠️ Attention, cette histoire contient des scène pouvant heurter la sensibilité de certain ⚠️

Kardeşi Mert için gittiği bir barda seçtiği bir adamdan hamile kalmayı planlayan Duru'nun tek amacı doğacak olan bebeğinin kardeşine nefes olmasıdır. Duru amacına ulaşır fakat bilmediği şey ise seçtiği adamın karanlık dünyasıdır.

/ CETTE FANFICTION NE M'APPARTIENS EN AUCUN CAS ! JE NE FAIS QUE LA TRADUIRE ! TOUT LE MERITE REVIENS A @SenLiYu. LISEZ LA NOTE AVANT DE COMMENCER VOTRE LECTURE / Harry Potter est mort. Dans les suites de la guerre, afin de renforcer la puissance du monde magique, Voldemort met en place un effort de repeuplement. Hermione Granger possède des secrets de l'Ordre, perdus mais cachés dans son esprit. Elle est envoyée en tant que mère porteuse au Haut Préfet jusqu'à ce que son esprit puisse être craqué.