Tanıtım... Bir adam ki sevdiği kız uğruna tüm tabularını yıkmış. Bir kız ki tek bir bakışı koca adamı yakıp kavurmuş. Bu aşk hikayesi değil. Bu bir sevda hikayesi. Bu, kocaman bedeninde çocuk gibi, yaralı bir kalp taşıyan Devran ve sessiz, narin Çiçeğin hikayesi. ... Aldı sazı eline adam. Sessiz, sakin evinde yankılandı bağlamanın sesi. Vurdukça vurdu tellerine ama dilinden dökülmedi tek bir kelime. Yüreği kan ağlarken sustu dili. Aklı, kalbi tek bir ismi haykırırken sadece bağlamanın tellerine vurdu. Ah nasıl da yanıyordu kalbi, bir ufacık kız uğruna. Dudaklarında acı ama aynı zamanda güzel bir tebessüm yer ederken hislerinin tercümanı oldu saz. Dudaklarından Neşet babanın bir sozu dökülü verdi aniden. "Biz sevmekle yükümlüyüz. Kavuşmak mı? Onu ALLAH bilir. "

Tanıtım.. "Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen , Neredesin sen , " Adamın tok sesi mekanın içinde yankılanırken , gözlerini kısmış elinde ki bağlamının tellerine vuruyordu. "Sinemde gizli yaramı kimse bilmiyor Hiçbir tabip şu yarama merhem olmuyor . " Onu dinleyen insanlar sesinin güzelliği kadar adamın etrafına yaydığı muazzam güçlü aurasına da kapılıp gidiveriyordu. Onu uzaktan izleyen biri daha vardı... Genç kadın yüzünde ki tebessüm ile uzaktan uzağa izliyordu , kalbini avuçlarının arasına bıraktığı bu adamı. Zaten onu hep böyle uzaktan uzağa izliyordu. Ateşe çekilen pervaneler gibi gün be gün onun ateşine çekilmiş ve yanıp kül olmuştu ama adamın onu gördüğü yoktu. Burada ki varlığından haberdar olduğundan bile emin değildi. Gerçi onun gibi bir adamın kendisine bakmasını beklemiyordu ama yanıyordu işte kadın , bu adamın aşkı , ses, bakışları ve kokusu onu yakıyordu . Her gün her gün yeniden doğup ölüyordu sanki Prometheus gibiydi. Onun gibi ölüp tekrar diriliyor ve ertesi gün tekrar ölüyordu ama onu öldüren bu adamın ta kendisiydi. Zaten en büyük imtihanları hep en sevdiklerimizden görmez miydik ? Ama sevdaydı bu , istese de - ki istemiyordu - vazgeçilmezdi ki bundan . Böylece kadın her gün her gün bu adamın aşkıyla yanıyordu . #romance katagorisinde 1. 🌺 (13.06.2019)

Çerağ: Işık, Aydınlık. 🕯️ Menekşe, okumak için geldiği İstanbul'un küçük bir mahallesine taşındığında yolunu bulduğunu sanarken; başına gelenlerle kendini tamamen karanlıkta kaybolmuş hisseder. Mahallenin genç muhtarı Cihan ise, ağırbaşlı duruşunun ardında sakladığı sessiz ve sıcak ışığıyla Menekşe'nin karanlığa düşen yolunu adım adım aydınlatmaya yemin eder. ❗️Kitabı mart ayında yazmaya başlamış olduğumdan, aylar önceki yazılarım ve yazım tarzım bugünkünden oldukça farklı ve daha acemi. O yüzden ilk bölümlerde yazım yanlışları, mantık hataları veya acele yazılmış sahneler görebilirsiniz. Şu an bölümleri tek tek düzenleme sürecindeyim, okurken karşılaşabileceğiniz aksaklıklar olabilir. Bilginize. 🤍

Arkadaşınız yerine okulun sahibine mesaj attığınızı bir düşünün...

BU HİKAYEDE YETİŞKİN İÇERİK VE UYGUNSUZ SAHNELER BULUNMAKTADIR. Gecenin kör kurşunu, can evime atıldı. Açılan yarıktan sızan eflatun rengi hüzün,ellerimi günaha boyadı. Bunun vebali büyüktü. Geriye bir şey kalırsa. Bizden geriye bir şey kalırsa. "Sevgiyi katiyen tadamayacak sen,bunu delice arzuluyorsun. En büyük hatan bu." Dedi adam. "Sevgiyi sadece kelime olarak bilen sensin, yaşayacak olan ben. Belki de bu yüzden sana imkânsız görünüyor, "dedi kadın. Hangi kelime,dudaklarda can buldu? Hangi can,kelimeler ile can verdi? "Söyle ilk kim,bizim için can verir?" "Sen, benim canımı çoktan aldın."

Başım Barlas'ın göğsüne düştü. Soğuktan donmuş burnumu sıcacık göğsüne sürttüm. Burası yuva gibi hissettiriyordu. Derin bir nefes aldım. Kokusu ciğerlerime doldu. Gözlerim kapandı. Son kez fısıldadım. ❝ Yangın düşmüş kor kor. Yanmış gönlüm yer yer. Duydum sağdan soldan vazgeçmişsin benden. ❞ ⭒⭒⭒ Saudade: Kavuşamayacağın birini özlemek.

"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de." "Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak. "Sen Polat de. Gerekirse dünyadaki tüm kadınlara Elif diye seslenirim." dedi. Yayınlama tarihi: 01.05.2023

Oyunu büyük bir titizlikle planlamıştı. Üç hamlede bu işi bitirecekti. Bu hamleler eşsiz güzellikteki genç kızı ona getirecekti.Kapının ardındaki öfkeli kızın sesini duyunca onun geldiğini anladı. İlk hamlesini yapmak için kızın içeriye girmesini sabırla beklerken dudakları hafifçe yukarı doğru kıvrılmıştı. Artık hiçbir güç ona engel olamazdı. Ondan nefret eden kızın kendisi bile... Dündar Kıraç'ın bir şeyi elde etmesi için sadece istemesi yeterliydi. Bunun için hırs,kararlılık, sabır ve güç onda fazlasıyla mevcuttu. Tutku,kıskançlık ve nefretle harmanlanmış nefes kesen bir aşk hikayesi içinde kendinizi bulacaksınız.

İnsanlar, içindekileri kimseye anlatamadan mutlu görünmeye çalışırdı. Ama o içinde sakladıkları bir süre sonra içlerini çürütürdü. Onlarda birilerine anlatıp geçer sanırdı. Sahi anlatınca geçer miydi? Unutulur muydu yaşanılanlar? O da herşeyini anlatabileceği birini bulur muydu? Evet bulacaktı hem de hiç beklemediği bir anda karşısına çıkan adama anlatacaktı...

Eliana Mìa, katrandan kalbi olan yeraltı mafyasının yegâne adamına âşık oldu. Dokuz yıl boyunca her gün sabırla aşkını içinde sürdürüyorken duyduğu haber ile hayatı tersine döndü. Anlaşmalı evlilik ile hayatını birleştireceği adam, tahmin ettiği kişi olabilir miydi? ❝O karanlıklar içinde kalmış bir ay'dı. Ama ben her şeye rağmen içimdeki aşkın ışığıyla karanlık ay'ın aydınlık yüzü olacaktım.❞ 🎶 Mafya; acımasız, zalim, günahın özü, kötünün kendisi olur. Yalnızlık ile dostluk kurar. Bu adam mecbur kaldığı anlaşmalı evlilik yüzünden bütün doğrularını tek kalemde silip atabilir miydi? ❝Koca evde yalnız yaşamayı dert etmeyen bir adama dert etmeyi gerektiriyormuş gibi hissettiriyordu. Bu kadın ateşti. Hem yanar hem yakardı. Ben ise ilk defa ateşi hissetmek isteyen cahil bir adamdım.❞ ⚠️ (Rahatsız olabilecek okuyucuların dikkatine! Bu kitapta yetişkin içerik, yaş farkı ve olumsuz örnek vardır.) #TENEBRIS AMORES serisinin ilk kitabıdır.