16 yaşında genç bir bayan. 20 yaşında genç bir adam. Önlerinde 3 aylık bir zaman. Ya tamam ya devam?

Bir "yok"un varlığına inanıyorum. Asıl güç gelende buydu , senin oluşuna dair bir kanıtım yok yüreğimdeki sevginden başka. Aynı nefesi aldığım , aynı kalbi taşıdığım ve aynı gökyüzüne baktığım birisin ve sana hiç dokunmadım. Seni hiç görmedim , duymadım , kokunu almadım , tadına varamadım. Sensiz kalmaya devam etmekten korkuyorum. Ayakta kalmamın tek sebebi bir gün geleceğine olan mutlak inancım. Burası acımasız insanlarla dolu ve çok soğuk. Karşımda sadece senin buğun var ... Yine eskisinden de yıpranmış umutlarım sana baktıkça iyileşiyor ama göremedikçe parçalanıyor.

Doğum gününüzde Ferrari Bugatti hediye alsanız, on dakikalığına parkettiğiniz bebeğinize biri bisikletiyle kocaman bir çizik bıraksa? Yumruklayacağınız anda erkek kılığında bir kız olduğunu farkedip sinirinizle kalsanız? Zar zor kendinizi dışarıya gizlice atıp, güzel bir bisiklet gezinizi yakışıklı bir züppenin arabası yüzünden mahvetseniz? Kemikleriniz duvarla bir olmak üzreyken bir klasigin aksine kaçmak için çocugun yüzüne hapşurur muydunuz tek çare olarak? Ben olsam denemezdim ama o yapar. Çünkü o Kardelen Kahveci!!

İstanbul... bir genç kızın hayatını değiştiren şehir. Her şey o metrobüs ile başladı... Bazen seçim yapmak gerçekten her şeyden daha zor olabilir. Ve istemediğin halde hayatını değiştirirsin...