Bir tarafım içeriye koş, kaldığı odayı bul ve senelerin özlemini gider, git, sarıl ona, ilerisini gerisini boşver, ne tepki vereceğini boşver diyordu. Özlemi kalbinde nasırlaşan kadın burada. Gecelerce düşündüğün, rüyalarında gördüğün, ilk aşkın, sevgilin hemen şu birkaç kapının arkasında belki. Belki... Belki... Belk...
Keskin acıların sırrı yoktur. Yaşamak vardır, yaşatmak vardır. Sadece bir öfke kopardı içimde ki fırtınayı. Sadece bir bakış öldürdü o an bütün algı mı. Bir kaçış kovaladı bütün gerçekleri. Bir yol attı bizi uçurumun köşesine. Bir psikopat takıldı peşimizden ve almaya çalıştı canımızı. O an kaldı ruhum tek başına...
Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?
