Oyun evi, sır odası, akıl oyunları...adına ne derseniz deyin, hayatın içinde bir sürü oyun var. Bir de eğlenmek için isteyerek katıldığımız oyunlar... Şevval ile Cüneyt işte böyle bir oyun evinde tanıştı. İpuçlarını iyi değerlendirdiler. Odalardan kurtuldular da aşktan kurtulabildiler mi? Hem bu ayın, hem de bayramın çıtır çerezi olsun... Keyifli okumalar diliyorum.

Kelebek ömürlü bir genç kadın, asırlarca sevse doyamayacağı bir adama tutuldu.

​Yade, acı bir ayrılığın sonrasında kendini bir çıkmazın içinde bulur. Aşağılanmış, kırılmış ve özgüvenini yitirmiştir. Ama kardeşi Mahir'in arkadaşı Asaf'la karşılaşmaları içine bir umut ışığı düşürür. Kaybettiği özgüvenini Asaf sayesinde yeniden kazanmayı ve yaklaşan mezuniyet balosuna bambaşka bir Yade olarak katılmayı kendine amaç edinir. Ve sonrasında olaylar birbiri ardınca gelişir... Sizce, istenmeden söylenen bir yalan, hayatın yönünü nasıl değiştirebilir? Aşk bir zaman meselesi midir yoksa yalnızlık meselesi mi? Yade'nin sahici hikâyesini okurken kimi zaman gülecek kimi zaman da hüzünleneceksiniz. "Birini ne kadar seversen sev, ona tüm kalbinle güvenemiyorsan sevmenin çok da anlamı kalmıyor."

AŞK GELİYORUM DEMEZ! ||TANITIM|| Yazan: İremm Eroğlu // Kimliksiz // “Hey! Uyan artık…” diyerek dürttüğüm adamın ölmüş olabileceğinden ölesiye korkuyordum. Hayatımda ilk kez, dün gece bara gitmiştim ve eve yaralı bir adamla dönmüştüm. Adamı benim yaraladığım gerçeğini hiç saymıyorum bile… İşte, bu yüzden ^ikinci kez^ asla ama ASLA bara gitmeyeceğim! Hatta kapısından bile geçmeyeceğim mümkünse… Ama o pek mümkün değil, çünkü okula giden en kısa yol barlar sokağı ve ben erken uyanmaktan ‘nefret ederim’ … Çift kişilik yatağımı tek başına işgal eden bu kimliği belirsiz şahsiyet garip sesler çıkartmaya başlayınca derin bir nefes almıştım… Aslında dün gece eve getirdiğimde kimliğine baktım ve adından tc numarasına kadar inceledim. Ama yine de ona böyle sesleneceğim, çünkü samimiyeti ilerletip adıyla hitap etmeme hiç gerek yok. Aslında adı biraz ironik, Toprak… Ama olsun, onunla konuşmayacağım ve samimi olmayacağım. “Ahh başım…” Nihayet uyandı kimliksiz bey! “Geçmiş olsun

Oyuncuların ilişkilerine bakarken hiç düşündünüz mü, gerçekten seviyor mu, yoksa seviyor gibi rol mü yapıyor, diye? Ben düşündüm ve hala düşünürüm... Bu hikaye de o düşünceden doğdu......... Keyifli bir pazar hikayesi daha diyelim... çıtır çerezinizi taze taze tüketiniz...

Bir gün bir yerde tekrar karşılaşırsak eğer benimle Yeniden tanış Ama kimse anlamasın bu tanışıklığın evvelini Gözün bile ısırmasın beni bir yerden Çıkaramadım değil de tanıştığımıza memnun oldum cevabını Almak istersen Sarılarak değil ancak el sıkışarak karşılayabilirim seni

Siz hiç sevgilinizden bir mesaj, e-posta ya da daha kötüsü bir post-it ile ayrıldınız mı? Ben az önce yaptım! Üstelik üstümdeki giysiye rağmen. Ne mi giyiyorum? Gelinlik! Ah evet doğru duydunuz ben az önce nişanlıma bir post-it üzerinde ondan ayrıldığımı ilan ettim. Şimdi düşünüyorum da belki daha duyarlı birkaç söz yazabilirdim. Özellikle de aşağıda bekleyen yaklaşık bin kişiye gelinin onu yüzüstü bıraktığını açıklamak zorunda kalacağı, daha doğrusu açıklayamayacağı düşünülürse... Peki ben ne yaptım? "Üzgünüm, yapamayacağım. Umarım bir gün beni bağışlarsın... Not: Seni sevmiyorum!" * Bu yaz post-it'lerin nelere kadir olduğunu daha iyi anlayacaksınız! Not: Sizi Seviyorum

Bir kadının cesaretindedir aşk...

Herşey bir inatla başladı; Nazlı gitmeyi ilk kez kabul ettiği randevuda Murat tarafından aşağılanırsa, intikam almaya karar verirse. birbirlerini ne kadar görmek istemezlerse o kadar bir araya geliyorlar. Murat'ın taştan kalbine, Nazlı'nın cadılıkları etki edecek mi? bekleyip görelim :)))