Hikaye aşırı klişe içermektedir. Okurlarım kaldırmamı istemediği için duruyor. Buna göre başlayın. Acemiliğime gelmiş bir hikaye. ♡ Kardelen ve Menekşe'nin hikayesi... o herkesin konuştuğu hikaye. Boşver o yüzden biz baştan bir hikaye yazalım. Tarihin bizi yazmasına, herkesin bizi konuşmasına, ne gerek var? Herkes konuşmasın sadece biz konuşalım. ♡ "Allah'ı an ve dua et! Unutma, kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur." Kapak: @merdumgirizbri

Bilinmeyen Numara: Wuhan'dan Muş'a kadar gelen korona, Bilinmeyen Numara: 578. Bölüme kadar gelen Arka Sokaklar Bilinmeyen Numara: 2020'nin eziyetinden sonra gelen 2021, Bilinmeyen Numara: Asla okumam diyen ama şu an üniversite 5'e kadar gelen ben, Bilinmeyen Numara: Ve bana gelemeyen sen. Bilinmeyen Numara: Bu hayatı neresinden tutarsan tut şimdi. Helen: Anlamadım? Bilinmeyen Numara: Diyorum ki, Bilinmeyen Numara: Jüpiter bile Satürn'e kavuştu bir ben sana kavuşamadım be kahve kokulu. Kapak: @Birsenbilgin_

❛❛Bir insanı sevmekle başlar, her şey...❜❜ Hayatında babasına bir kere bile sarılamamış, bir kız düşünün. Hayatında başını okşayacak bir anneye sahip olamayan bir kız... Anne, babasını kendi içinde öldürmüş bir kız... Hayatında hiç sevilmemiş bir kız... Ve tek bir hareketi ile o kızın içindeki onlarca yaraya merhem olan bir adam düşünün.

05*********/ Ruhi'dir benim adım hiç çıkamam evimden 05*********/ Dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden 05*********/ Bir çiçek dürbününden insanlara bakarken 05*********/ Bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken 05*********/ Yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet 05*********/ Henüz bilmeseler de hayat bundan ibaret Gülce/ İstasyon insanları buradalar tesadüfen Gülce/ Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden Gülce/ Bu şarkıyı çok severim. Teşekkür ederim. 05*********/ Ne demek :) Gülce/ Sizi tanıyor muyum? Gülce/ Telefon kayıtlı değil 05*********/ Yok. Ben sadece insanları mutlu etmek için rasgele numaralara şarkı sözü yazıyorum. O kadar Gülce/ Mutlu etmek? 05*********/ Evet :) Gülce/ Pek inanamadım açıkçası. Neyse iyi günler Gülce çevrimdışı 05*********/ Çattık ya Görüldü Gülce/ Çattık mı? 05*********/ Daha ılımlı olabilirsin Gülce/ Daha düşünceli olabilirsin 05*********/ ? Gülce/ Senin gibi gülemem her zaman mesela? Anladın? Gülce/ Kafama göre bir numaraya mesaj atacak kadar da aklımı yitirmedim mesela? Gülce/ Ben, sen değilim mesela? 05*********/ Mesela? Gülce/ ? 05*********/ Mesela nasıl birisin mesela? Gülce/ Kusura bakma Gülce/ 😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂 05*********/ Komik? Gülce/ Çok komik Gülce/ Off sıkıldım Gülce/ Bak ben anlayışlı bir bireyim. Son kez iyi günler diyorum. Numaramı da sil. Teşekkür ederim tekrardan. 05*********/ Dur 05*********/ Gitmeden bi numara salla Gülce/ Sen harbi işsizsin 05*********/ İşsiz olduğumu düşünmüyorum 😎 Gülce/ Engel atayım mı yoksa salacak mısın beni 05*********/ Kaçtım ben Gülce/ İste beni babamdan Gülce/ İste beni anamdan Gülce/ Vermezse kaçacağum 05*********/ Kusura bakma 05*********/ 😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂 Gülce/ Off kaçtım deyince aklıma geldi. Engeli basıyorum yüksek müsadenle Bu kişiyi

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Bazı düşüncelerin varlığı okyanusun sonsuzluğunu unutturuyor." '''Deniz Benim Adım Rüveyda Yavaş yavaş, adım adım Önemi yok soyadımın Zaten anlamamış mıydım Kendimi adım adım Hoş, ince, nazik. Adımın anlam karşılığı bunları veriyor. Peki ben kimim? İşte onu adım adım öğrenecektim. Adımın karşılığı gibi adım adım... Cama taş attığımızda kırılması muhtemeldir. Peki dokunduğumuzda acısını hissetmek lüzumlu değil midir? Bakmak ve görmek... ...ve... Bu kadar acı vermemişti. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ KAPAK: bikudusgecesi Teşekkür ederim kardeşim ♥️

"Bana eşlik eder misiniz, hanımefendi?" Başını usulca salladı aşina olduğum gülümsemesi ile. "Ederim, beyefendim." Beyefendim... Omuzları gururla kalktığında hayranlıkla kaşlarım havalandı. Elini cebimden çıkartıp elini ağzına götürdü. Tatlı kıkırtısı kulaklarıma dolduğunda yağmur damlaları daha hızlı inmeye başladı yeryüzüne. Sokakta yürüyen hayvanların alnından öptü yağmur damlaları. Ağaçların yapraklarını okşadı. Yağmurun tadını çıkartan çocukların yanaklarını öpüp kokladı. Camiden çıkan mütevazı ayakların paçalarından döküldü günahları, yüreklerine huzur bıraktı. Bulutlar yanından geçen bulutları selamlayıp bir sonraki karşılaşmaya sözleştiler. Aşk doğdu gökyüzünde. Seni seviyorum...

Bilge/ Yaa sen çok şeker bir şeysin var ya Bilge/ Sadece söylemek istedim Yakışıklı Beyim/ Öyle mi Bilge/ Sınıfa girdiğinde bana bakmasan da olsun. Öyle tabii Yakışıklı Beyim/ Bu beni mutlu etti güzelim Güzelim? Bilge/ Güzelim miii Yakışıklı Beyim/ Fotoğraf atsana. Konuştuğum bu tatlı bayanın yüzünü görmek beni mutlu eder Niye böyle ağır abi havaları takınıyor? Oysaki çok şekerdin sen. Bilge/ Ama sen daha beni tahmin etmedin. Hemen olmaz. Yakışıklı Beyim/ Ne önemi var? Kız değil misin? Neee! Bilge/ Neee Bilge/ İnanmıyorum Eren. Ben seni böyle bilmezdim. Moralim bozuldu şu an Yakışıklı Beyim/ Eren de olurum güzelim. Fark etmez Gözlerimi kırpıştırıp tekrar tekrar baktım mesaja. Bi dakika Bilge/ Foto atsana. Yakışıklı Beyim/ Sonra sen atacaksın ama. Söz mü Bilge/ Hadi at Yakışıklı Beyim/ Fotoğraf📷 Gördüğüm kişiyle gözlerim yuvalarından çıkacakmış gibi oldu. Nerden baksan 50'ye merdiven dayamış bir adam. Aman Allahım! Ben ne yaptım böyle! Bu kişiyi engellediniz

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.