Bir oyun üzerine evlenen Derin Su Açar ve Tuna Ateş Durmaz yeni texting kitabı "Ölürsen ölürüm adam..." ... "bu gülüşlerine hastayım kadın..." * şuan her aldığım nefes geçmişte veremediğim soluklarımın eseriydi.*

Seni anlıyorum derler ya hiçbir șey bilmeden. Beni ne zaman anlarlar;Sevdiği adam ölmesin diye kullanılmaya boyun eğdiğin zaman. Sevdiklerin ile tehdit edildiğin zaman,herkes seni hor gördüğü zaman,haklı olmana rağmen susmak zorunda kaldığında anlarsın beni. Sırf intikam planı için kullanılıyordum. Ama susmak zorundaydım,yoksa sevdiklerimi öldürürdü... ~Her müsait olunca bölüm atarım. ~Bölümlerde muhtemelen 1000-2000 kelime olur.

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Uyku bozukluğu olan Layla,Promblemlerini belli etmeyen Sam,Yanlızlıkla baş eden Max,Arkadaşı olmayan Luna ve sonuncu olarak Peter.Peki bu 5 kişi Zaman Betçisi olursa... Layla(1-ci Zaman Betçisi) Sam(2-ci Zaman Betçisi) Max(3-cü Zaman Betçisi) Luna(4-cü Zaman Betçisi) Peter(5-ci ve sonuncu Zaman Betçisi)

Mine ve Efe'nin No 26 ile başlayan hikayeleri daire 7 ile devam ediyor. Kardelen Sokak, No 26, daireye de hikayelerinin başlandığı adresi. Mine'nin acıları ve umutları daire 7'nin duvarları arasında dolaşırken, birlikte yazacakları yeni hikaye onların milatımı olacak yoksa bu 4 duvar arasındaki her bir hatıra Yollarına engel mi çıkacak? daireye diye Hoş geldiniz nokta burada misafir değil, ev sahibisiniz...