Δύο γυναίκες δεν γνωρίζονταν, μήτε συναντήθηκαν παρά μόνο μετά το τέλος ενός κύκλου συνταρακτικών γεγονότων...

"Κοίταξε με" είπε η Μέγκαν μέσα από το στόμα της βγάζοντας έναν ήχο που μπορούσε να ακούσει μόνο κάποιος που βρισκόταν τόσο κοντά της όσο η Αμάντα. Η ξανθιά κοπέλα σήκωσε αργά το κεφάλι της. Σαν να έδινε χρόνο στον εαυτό της να σκεφτεί πολύ καλά πριν κάνει αυτή την κίνηση . Ήξερε ότι αν αντίκριζε την Μέγκαν δεν θα μπορούσε για κανένα λόγο να της αντισταθεί. Η μαυρομάλλα κοπέλα μπορούσε να την κάνει ότι θέλει. Οικειοθελώς της έδωσε την ψυχή της. Και τώρα η μοναδική που μποροούσε να την ελέγχει με ένα και μόνο της βλέμμα ήταν αυτή. / Το βιβλίο περιέχει αρκετά ακατάλληλες σκηνές μεταξυ ομόφυλων αλλά και στρέιτ ζευγαριών. Προπαθείστε να είστε ανοιχτοί όσοι μπείτε στην διαδικασία να το διαβάσετε και εύχομαι να σας αρέσει :D /

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

«Ήρθα σήμερα εδώ λοιπόν για να σου πω ότι σε σιχαίνομαι, αλλά δεν μπορώ γιατί ξέρεις ότι όπως αγαπώ εσένα δεν θα καταφέρω να αγαπήσω καμία άλλη» φτύνει τις τελευταίες λέξεις, λες και η λέξη αγάπη του για μένα είναι βλασφημία προς κάποια ανώτερη δύναμη. Χαμηλώνω το κεφάλι, ώστε να μην δει τα μουσκεμένα από τα δάκρυα μάγουλα μου. Δεν μπορώ να τον κοιτάω. Δεν φταίει, δεν φταίω, αλλά προτιμώ να πιστεύει το τελευταίο. Για εκείνον το κάνω. Όπως για εκείνον θα έκανα τα πάντα. Κουμπώνει και τα τελευταία κουμπιά από το πουκάμισό του και λίγο πριν φύγει μου λέει «Εύχομαι να μην σε ξάνα δω πότε. Ήσουν η χειρότερη επιλογή μου και χαίρομαι που δεν υπήρξα ποτέ δική σου» τελειώνει την φράση του και εξαφανίζεται αφήνοντας με μόνη. Μόνη με τις αποφάσεις μου, με τις επιλογές μου. Με μια συνέχεια που δεν ξέρω πως μπορώ να αντέξω. Χωρίς εκείνον...