"Όλοι έχουμε μυστικά ξέρεις. Μερικές φορές είναι πιο σκοτεινά και από τους χειρότερους εφιάλτες μας". Δεν ήταν εύκολο για την Χάβα Λεβίδη να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα και να γίνει μουσικός, με την Εβραϊκη της ταυτότητα επί την εξουσία του Μεταξά. Έτσι αναγκάστηκε να γίνει Εύα Παναγιωτίδη, η υιοθετημένη κόρη ενός καλόκαρδου διευθυντή Αρρεναγωγείου. "Είσαι ο μόνος άνθρωπος που έχω κάτι κοινό" Όμως, ούτε για την Εύα Παναγιωτίδη ήταν εύκολο να συμβιβαστεί με την πλαστή της ταυτότητα και να βρει έτσι τον έρωτα της ζωής της. Γνωρίζει έναν σπουδαίο γιατρό της πόλης και τελικά τον παντρεύεται, πιστεύοντας ότι είναι ο κατάλληλος για εκείνη. "Μόνο εσύ με κάνεις καλύτερο άνθρωπο. Θα τους σκότωνα όλους για να είσαι εσύ καλά." Τα πραγματικά προβλήματα ξεκινάνε όταν με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, αναγκάζεται να φιλοξενήσει σπίτι της έναν Αξιωματικό των SS ενώ ταυτόχρονα ο σύζυγος της, της δείχνει ένα σκληρό πρόσωπο που όμοιο του δεν είχε συναντήσει. Το πάθος σε συνδυασμό με τον δυνατό έρωτα που πρώτη φορά νιώθει, την παρακινούν σε επικίνδυνες για τη ζωή της πράξεις.

[ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ] *Η συνεχεια του "Εμείς οι δυο; Ούτε στα όνειρά σου!"* Η ιστορία μας συνεχίζεται με κύρια πρωταγωνίστρια την κόρη τους, Δάφνη. Καινούριες γνωριμίες που ίσως της επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις. Ζήλεια, πάθος, μίσος, αγάπη μα πάνω από όλα... Έρωτας. Εφηβικός έρωτας; Αληθινός έρωτας; Κανείς δεν ξέρει. Ωστόσο η ζωή της Κλόις και του Άλεξ δεν τελειώνει εδω, αντίθετα, αποκαλύπτονται πολλά πράγματα και μπερδεύουν καταστάσεις. Ίσως να μην είναι όλα τόσο ρόδινα τελικά... //Θα περιέχει αρκετά flashbacks απο σημαντικές στιγμές της ζωής τους.\\ Ελπίζω το δεύτερο βιβλίο, να σας αρέσει όσο και το πρώτο. By: Livethedreams (Στυλιανα) *Do not copy* |2016-2017|

"Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο".

Τα αγόρια της εκκλησίας ξέρουν να προσεύχονται αλλά ξέρουν πώς να ικετεύουν; ΠΡΟΣΟΧΉ: Η ιστορία περιέχει σεξουαλικές σκηνές, έντονη φρασεολογία, ιερόσυλα σχόλια και άλλα ευαίσθητα θέματα. Διαβάστε με δική σας ευθύνη. written by: sillystylesxx translation by: it_s_Pizza

"ΕΙΠΑ ΚΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ" ξανά φώναξε και χτύπησε τη μπουνιά του πάνω στο τραπέζι. "Πο..πονάω" ψιθύρισα αδύναμα έτοιμη να λυγίσω και να βάλλω τα κλάματα. ++ Η Ανθή είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι σεμνό, γλυκό και συνεσταλμένο. Μπορεί να είναι κόρη ενός πλούσιου επιχειρηματία όμως στη ζωή της μόνο πλούτη δεν γνώρισε. Δεν προκαλεί ποτέ μπελάδες και προσπαθεί να περνάει πάντα απαρατήρητη, αφού τα κόμπλεξ τόσο για την εμφάνιση της όσο και για τον ίδιο της τον εαυτό την κρατάνε μακριά από τους γύρω της. Φιλίες ή κάποιο εφηβικό έρωτα δεν έχει να θυμηθεί. Μόνο κακίες και κλάματα. Όταν η μητέρα της βρίσκει μια καινούργια δουλειά αναγκάζεται να μετακομίσει και για κακή της τύχη στο νέο σχολείο θα κάνει το τρομερό λάθος να πέσει πάνω στον Στέφανο, το πιο τρομαχτικό και άκαρδο αγόρι. «Η γνωριμία τους ξεκινά από το κεφάλαιο 5» Βιβλίο που περιέχει τοξικές, βίαιες, μάτσο, σεξιστικές μη αποδεκτές συμπεριφορές... #1 θέση αγάπη, ρομαντική, έρωτα, δράμα 2018 #1 θέση εφηβική φαντασία 20.04.2018

Η Ελβίρα Παπαναστασίου έχει αποφασίσει να ζήσει τη τελευταία της χρονιά -στο Εσώκλειστο Λύκειο Γουέρτ- στο έπακρο θέλοντας να κατακτήσει τον μόνο άντρα που απαγορεύεται να πλησιάσει ερωτικά. Τον καινούργιο διευθυντή του σχολείου. Θα τα καταφέρει χωρίς οι συνέπειες να την κατακλύσουν; Όλα θα ξεκινήσουν από ένα παιχνίδι ηδονής.

Η Καμέλια, είναι μια μετρημένη κοπέλα, αριστούχα μαθήτρια και έχει τα πάντα προγραμματισμένα στην ζωή της. Όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει τον αναρχικό Άλεξ, σε μια πορεία όπου της σώζει την ζωή. Τι θα γίνει όταν οι δύο διαφορετικοί κόσμοι τους, θα θελήσουν να ενωθούν; ''Μην φοβάσαι, θα σε προστατέψω. Ξέρεις ότι πάντα το κάνω'', λέει ενώ είμαι ξαπλωμένη στην αγκαλιά του, έχοντας το κεφάλι μου επάνω στο στήθος του. ''Σε εμπιστεύομαι'', του λέω και μετακινώ το σώμα μου, προς τα πάνω, για να φτάσω τα χείλη του και να τον φιλήσω.

Ακόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητες ήταν πάντα εκεί να με ενθαρρύνει και να με κάνει να χαμογελάω/γελάω και ενίοτε από τότε δεν υπήρχε τρόπος να είμαστε χώρια. Θυμάμαι τις ημέρες όταν φτιάξαμε το δενδρόσπιτο μου, να πηγαίνουμε για βόλτες στα πράσινα χωράφια του Holmes Chapel, ακόμη να μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την φωτογραφία. Χαμογελάω καθώς τα θυμάμαι όλα αυτά, χαμογελάω καθώς τον θυμάμαι τότε. Δυστυχώς μεγαλώσαμε και τα πράγματα άλλαξαν, τα συναισθήματα έγιναν περίπλοκα... Γιατί ποτέ δεν ήξερα, ποτέ δεν ήξερα, ότι θα μπορούσε κανείς να κρατήσει το σεληνόφωτο στα χέρια του, μέχρι εκείνο το βράδυ που τον κράτησα. All Rights Reserved © annalazou Οκτώβριος 2016 - Μάρτιος 2017 [Βιβλίο 1 από 2] Βραβείο 𝘛𝘩𝘦 𝘍𝘢𝘯𝘧𝘪𝘤𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘈𝘸𝘢𝘳𝘥𝘴 2018 - 𝐌𝐨𝐨𝐧𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭: 𝐁𝐞𝐬𝐭 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜

Όλοι έχουν ακούσει για αυτόν, Casanova. Διάσημος για την γοητεία του που μπορεί να κάνει κάθε κορίτσι να τον ικετεύει να γίνει δικός της, και αυτός είναι, για μια νύχτα. Αυτός τους δίνει ευχαρίστηση πέραν φαντασίας αλλά πάντα φεύγει πριν την ανατολή του ήλιου. Όμως τι γίνεται όταν συναντάει την Mira McAllister, που είναι εναντίον όλων αυτών που εκείνος υποστηρίζει; Η άποψη του θα αλλάξει ή θα αλλάξει για εκείνη; Και το πιο σημαντικό, θα μπορέσει να μείνει με ένα κορίτσι για παραπάνω από μια νύχτα; "Δεν υπάρχει τίποτα κακο στο να θες να κρατήσει μια στιγμή για μια ζωή, ετσι δεν είναι;" Written by: @lukelikeapenguin translation by: @it_s_Pizza Υ̲ψ̲η̲λ̲ό̲τ̲ε̲ρ̲η̲ θ̲έ̲σ̲η̲:̲ #1 in Fanfiction

Sequel in "Moonlight". Επέστρεψα πίσω για εκείνον. Και μόνο για εκείνον. Πίσω στον καλύτερο μου φίλο που ερωτεύτηκα δίχως φόβο ή δισταγμό. Μηδένισα κάθε μίλι, κάθε απόσταση μεταξύ μας, μα τελικά η καρδιά του ήταν εκείνη που είχε φύγει πραγματικά μακριά. Ποτέ δε θα κρατούσα το φεγγαρόφωτο ξανά στην αγκαλιά μου με τον ίδιο τρόπο, ποτέ δε θα έλαμπε ξανά για εμένα. Είχε ξημερώσει μες τις ψυχές μας και το φως του ήλιου έλαμπε πλέον δυνατά. Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη αγάπη προς τον ήλιο, γι'αυτό και πληγώθηκα. Είχε πλέον το φως του ήλιου στο πλάι του. Φεγγάρι και ήλιος έγιναν ένα, μα εγώ ήμουν το αστέρι που πάντα θα έλαμπε πλάι του αλλά αυτός και πάλι αναζητούσε τον ήλιο που δεν ήταν ενίοτε εκεί. All Rights Reserved © annalazou Μάρτιος 2017 - Ιούλιος 2017 [Βιβλίο 2 από 2]