İPTİLA

Binlercesi doğdu, binlercesi öldü. Kaderleri solmuş cesetler, kalanların hayatlarına gömüldü. Kurumamış yalanlar, ruhlarını çürüttü. Bir sayfanın iki ucuyduk. Yıprandık. Yıprandığımız yerden yırtıldık. Yırtıklarımız birbirine karıştı, karıştık. Acı ne? Sen ne? Ben ne? Baştan sona, iptila.

PERSONA'NIN DÜŞÜŞÜ

***MİNİ GİRİŞ BÖLÜMÜNÜ KESİNLİKLE OKUYUNUZ. Ben içimdeki şeytanı öldürmüş bir zebaniydim belki ama o... O, şeytanın cennetten kovulmamış ilk hali gibiydi. Öylesine zarif, öylesine güzel, ve de öylesine yalan... Dudakları açıkta kalan boynuma küçük bir öpücük kondururken inip kalkan göğsüm artık durmuştu. Durmuştu ç...