"İşte zaman çizgisinin eşitlendiği yer burası." dedi beni elimden tutup bütün renklerin karıştığı yere götürürken. Gördüğüm şey karşısında ağzım açık kalmıştı. Hayatınızda görüp görebileceğiniz bütün renkler buradaydı. Hatta daha önce algılamadığınız yeni renkler de. Her bir rengin kendine ait bir sesi vardı. Renklerin uğultusu kulaklarımda yankılanıyor daha önce hiç deneyimlemediğim bu şeyi hayranlıkla izliyordum. *** Dünyanın kaderi bir avuç insanın elindeydi. Dünya ya diğer gezegen tarafından istila edilecek ya da zaman yolcuları tarafından kurtarılacaktı. Bu bir avuç insanın yüklendiği sorumluluk ağırdı. Zaman yolcuları gezegenlerini kurtarıp kurtaramayacaklarını bilmiyorlardı. Onların elinde tek bir şey vardı. İnsanlık için savaşacak cesaret. Hepsi evlerinde oturmaktansa maceraya atılıp yeteneklerini gün yüzüne çıkarmayı tercih etmişti. Bu aynı zamanda kendilerine de açtıkları bir savaştı. Acaba kendilerini gerçekleştirebilecekler miydi? Gezegenlerini yok olmaktan kurtarabilecekler miydi? Fırtına kapıyı zorluyor inatla içeri girmeye çalışıyordu. Kapı sarsıldı. Kilit düştü. Büyük savaş çok yakındaydı. Kapak tasarımı @kairosay 'a aittir.

Hayatim boyunca herkes bana deli dedi. Bir sey ne kadar sık dile getirilirse o olurmuş derler. Olur muydu? Olurdu biliyordum. Adim asel.... alkolik bir baba faise bir anne ozurlu bir kardeş ve yillarca turkiyede ki tum yetistirme yurtlarini gezen ben. Ve beş yasimdan beri deli etiketinin uzerime yapişmasina neden olan gölgem... Insan kndi golgesinden kaçabilir mi? Hele ki golgesi 1.90 boyunda esmer yakisikli guclu ve dunyali olmayan bir adamsa. Kacabilir mi Deneyip gormeye ne dersiniz....

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

(+18) "Yani sen bir tanrısın?" diye sordum alayla. Adamın kızıla çalan gözlerinden bir karaltı geçerken, "Gülmeye devam et küçük kız." diye fısıldadı. Aramızda bıraktığı mesafeyi iyice azalttığında nefes almam gittikçe güçleşiyordu. "Eline düşebileceğin en tehlikeli tanrının eline düştün." Tek kaşımı havaya kaldırıp çenemi havaya diktim. Ona meydan okuyabilirdim. Sonuçta şizofren olup aklımı kaçırmıştım. Karşımdaki muhteşem beden kaçık zihnimin uydurmalarından biriydi. Bir tanrı olamazdı. En fazla bir büyücü falandı. "Ya..." diye mırıldandım. "Kimin elinde olduğumu öğrenebilir miyim artık?" Adam beni ürpertecek bir şekilde gülerken bembeyaz, güzelce sıralanmış iri dişleri gözüktü. "Uslu kız," diye mırladı. "Kibar olmayı öğrenmişsin." Kafasını bana iyice yaklaştırdı. Gözlerinin içindeki kanla yıkanmış kızıl nehir fokurdadı. "Heves, ihtiras, tutku..." Dilini sivri köpek dişlerinin üzerinde dolaştırırken gözleri kısıldı. "Şehvetin tanrısı." ❝Alev alev yanmak normalde bizi öldürür. Bu kadar tutkuyla birlikte kazanan biziz.❞ • Tür: Genç Yetişkin- Fantastik •Kitapta geçen mitoloji kitaba özel oluşturulmuştur. Ayrıntılı tanıtım için Tanıtım bölümüne bakabilirsiniz! Başlangıç: 05.09.2018 Tüm Hakları Saklıdır. ÇALINTI, ESİNLENME GİBİ DURUMLARDA UYARI OLMAKSIZIN YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR.