Ölüm. Tek kelime, 4 harf. Bir kuşun ölümü, sevdiğiniz birinin ölümü... Yakın bir arkadaşın, dostun ölümü... Anne babanızın ölümü... Her şeyden habersiz eve geldi. Ailesini kanlar içerisinde yerde görmeyi... Kesinlikle beklemiyordu. Aynı gün hem ailesini, hem de abisini kaybetti. O günden sonra eski benliğini, hayat enerjisini kuytularına gömdü. Eski Zümrüt'ü kalbinin mahzenine kapattı; kendi elleriyle kilit vurdu. Bu haline yıllar içerisinde alışmıştı. Değişmek istemiyordu. Ama hayat önümüze her zaman istediklerimizi sunmazdı. Zümrüt'e ise... hiçbir şekilde ayrıcalık tanımayacaktı. © Tüm hakları saklıdır.

Siz. Bak ya cevap da vermiyor Siz. Sildim desene Siz. Ama sildikten sonra sildim demen lazım silmeden dersen değişen bişey olmaz 0532... *Bir şey Siz. Ona mı takıldın TDK mısın sen Siz. Ben sana sildin mi diye soruyorum sen ne diyorsun Siz. Lan varya o kadar çok sildin mi yazdım ki bir ara l yerine k yazacam diye çok korktum mdjdjjdjkekd Siz. Her neyse onu da silerdim sorun olmazdı 0532... Papağan gibi sildin mi sildin mi deyip duruyorsun. Sileceğim dedim meraklı değilim senin yüzüne gözüne. 0532...Yeter yazma daha. Siz. Ne demek yazma ya önce sik sonra yazmam ben Siz. Allah Kahretsin sadece kendimden sildim Siz. Bak yanlış oldu öyle yazmayacaktım tamam mı Siz. Ama suç sende siliyorum desene. Bak yine yanlış yazacaktım senin yüzünden 0532...Sen o adama da böyle mesajlar atsana. 0532...En temizinden kurtulursun. Mis. 0532... Gerçi o senden kurtulmuş olur bence bu özelliğini ona yansıt 0532...Bu çene ömür boyu çekilir mi be!

"I was broken. Nothing, no one could fix me. Until you came into my life again. I wish I had gone with you that day instead of him. Because, now I can't imagine how I spent the previous years of my life without you by my side. You are my savior. You showed me that its okay to be broken and you showed me that I wasn't alone. You were with me. i love you for that. But I hate that I love you. I was never good with love. I'm scared that one day I'll wake up without you by my side. One day you will realize that you are better off without me and I don't want that day to come. Not now, not ever. I love you too much to let you go. I finally have a place in this world and that is next to you. You once said, 'Our mistakes compliment each other.' Truer words than these were never said before. We are both broken and incomplete but together, we're whole and we're fixed. We might be too bad for the others, but we are good for each other. They say all good things come to an end, but I'm bad and so are you. Together, we are horrible. But that just means that we're inevitable. You are mine and I promise to forever be yours." Recap by WeLiveOnlyOne *** WATCH THE TRAILER! Humor #1 / Teen Fiction #1 / Romance #4

❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

Gözlerinizi kapatıp kendinizi yeni okulunuzda ilk gününüz olduğunu düşünün ve gelir gelmez kendinizi hiç tanımadığınız birinin kavgasına ortak olup ve artık onlardan biri oldugunuzu hayal edin. Çünkü siz bu hikayenin zaten bir parçasısınız. ●KİTAP'IMI BENİM İZNİM OLMADAN HİÇ BİR ŞEKİLDE KONU EDİNİP KULANMAYINIZ.

Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."