'İşte böyle öldük, Etna'

Önyargılarla dolu bir sevgi masalı..

İyilik borcunu ödeme zamanı dedi elleri sabırsızca alnında dolaşırken.Sevgilim olacaksın. Aralarındaki tüm ilişki; birbirlerini gördüklerinde selamlaşmak ve birinin şikayet için diğerinin kapısını çalmaktan ibaret olan bu iki genç, son bir haftada hiç olmadıkları kadar görüşmüştü. Daha da görüşecek gibiydiler. ...... Devamını merak ediyor musun? Öyleyse al şu kalemi, işte bu da defterin. Hadi yaz içinden geldiği gibi. Hani bazen kurguları okurken kafamızda olaylar canlanır, Keşke şöyle yapsalar, buraya gitseler, şu kız da bir tavır alamadı, diye içimizden geçer ya. Hah! Şimdi o içinizden geçen her şeyi yazma zamanı. Size bir bölüm bırakıyoruz. Adı, görüntüsü, yiyip gezip görüp yaşadığı tamamen senin elinde. Kurguya istediğin gibi yön ver. Kurgu romantikken senin sayende bilim kurguya dönüşsün, yahut sıradan hayatlar bir anda fantastik bir aleme ışınlansın. Yazım yeteneğini göstermek istiyorsan, senin yerin burası. Haydi bu hikayenin yazarı sen ol!

Onlar hiç umulmadık bir anda ,hiç beklenmeyen bir zamanda, hayat onlara iyi veya kötü davranırken karşılaştılar. Laurel hayallerinin peşinden gitmedi, gidemedi hayat ona bu şansı sunmamıştı. Küçükken kurduğu hayallerden farklı bir hayat yaşıyordu. Belki o gün iri yarı , pis ,ayyaş adam ona zarar vermeseydi, o pislik yuvasından atılmasaydı, hatta ve hatta cüzdanı düşmemiş olsaydı,hayatının dönüm noktası olan o geceyi o şekilde sonlandıramayacaktı. Bu onun için gerekliydi Yusuf sadece bir aracı ve aynı zamanda bir imtihandı. Laurel bunu yaşamadan öğrenemeyecekti... Hayatını yaşamayı, yaşamın güzelliklerinden keyif alamayı öğrenecekti, bu yoldaki öğretmeni ise Yusuf'tu.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

kitap kapakları kitapları okuyabilmek için bize bazı ipuçları verirler.

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

"Öyle böyle ilerleyen bir hayatım var. Yani... Vardı aslında... İş aramaya devam ederken aynı zamanda annemin uygun bulduğu eş adayları ile görüştürülmeye çalışılıyordum. Ta ki onu görene dek!" Nesil hanım kızımız; gayet neşeli, biraz geveze, aklındaki dilinde, (yok canım elbet boşboğaz değil) yemeyi, gülmeyi seven, iş yapmaktan hoşlanmasa da epey hamarat bir hatun kişi. Uyumak, Furkan dayı ile didişmek, arkadaşlarıyla pencereden pencereye konuşmak ve jelibon en sevdiği şeyler. Bedir'in mavi gözleriyle karşılaşıncaya kadar öyleydi yani... "Hep derlerdi; o kişiyi gördüğün zaman doğru kişi olduğunu anlayacaksın, kalbin sana söyleyecek diye. Evet ben anladım. Gayet iyi anladım ancak bir sorun var. O nasıl anlayacak?" Müptela Yayınları farkıyla tüm kitapçılarda. ❤