"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

O, artık bir güneş ışığı değildi. O, artık tam anlamıyla Güneşin Ta kendisiydi. 🍁 Değil güneş, güneş ışığı bile değildi. O, artık tamamen karanlıktan ibaretti. 💚 "Ne yapıyorsun?" dedim, arkamda olan Umut'a dönerken. "Seni takip ediyorum," dedi, gözlerime bakarak. "Yanımda yürüyerek de beni takip edebilirsin," dedim, fikir verir gibi. "O zaman önüme bakarım, senin ne tarafa gittiğini göremem," dedi. "Ben sana nereye gideceğimizi söylerim," dedim. "Ya söylemezsen? O zaman seni kaybederim," dedi. Nefesim kesildi, yeşillerine kahvelerim karıştı. "Arkamda olursan da ben seni göremem. Yanımda olduğunu bilemem," dedim. "Ama hissettiririm," dedi. "Varlığımı bir an olsun unutamazsın." Nefes almak nasıl yapılıyordu, unutmuştum. "İkisi de aynı anda mümkün değil mi?" dedim. "Bilmem," dedi ve kısa bir es verdi. "Eğer gerçekleşirse bu bir Mucize olur." "O zaman sen benim Mucize'm ol," dedim. "Zaten Mucize'n değil miyim?" diye sordu. "Arkamdan takip ederek değil, yanımda yürüyüp beni takip ederek Mucize'm ol," dedim. "Bizim için Mucize'm ol!" ~~~ Umutlarımdan vazgeçerken, beni mucizelere inandır! ••• mucizem#1 Karahan#1 Almira#1 Akay#1 Gerçekaşk#1 Yayınlanmaya başlama tarihi : 23.09.2020 Mucize'm serisi toplam 3 part olacaktır. Romanda geçen karakterler, olaylar tamamen hayal ürünüdür, gerçek hayat ile hiçbir ilgisi bulunmamaktadır.