Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

Bir umut ışığı yok mu? Peki ya hayat..? Bir anlığına Ölüp tekrar dirilen bir grup insanla karşı karşıya olduğunuzu düşünün! Korkulu rüyanız... Sizi yemek için her an tetikteler ve siz onları öldürmek için tek çaresiniz... Dünya'ya yayılmaya devam eden bir virüs... Sonumuz mu olucak, yoksa tekrar yeni bir başlangıcımız mı?

Yaralarımı sarar mısın. Unholy: Kutsal olmayan, dine aykırı. -

Küçücük bedeninin iç kısmında çok büyük acılar vardı ona sarıldığımda hissediyordum bunu

(Daddy issuess) (Psikolojik bir kitaptır.) "Bunları hak etmiyordum." "Bunları kim hak eder ki zaten?" Sesimize bulaşmış acıdan rahatsız olarak kafamı salladım. "Buradayım. Senin için hep burada olacağım." Elimi sıkıca tutarken beresini düzelttim. "Uçağa kadar eşlik etmemi ister misin?" "Kontrol noktasından geçemezsin." "Bahse var mısın?" "Yokum. Çünkü ben de kontrol noktasından geçmek istemiyorum. " "Ne?" "Seninle kalacağım." "..." "Gitmek istemiyorum. Hep başının belası olmak istiyorum. O küçük evinde durup yemek pişirmek istiyorum. Evin her yerinde kahkahalarımız olsun istiyorum. Kısacası..." Elimi daha sıkı tutarak bavulunu uzaklaştırdı ve diz çöktü. Montunun ceplerini hızlı hızlı karıştırırken soğuktan titriyordu. Sonunda bir yüzük çıkartıp bana gösterdi. "Benimle evlenir misin?" Sertçe yutkunurken dudağını yaladı. "Yüzüğü senin öğrettiğin gibi yaptım ama evde boyamız kalmamıştı. Ben de hepsini karıştırdım." Rengarenk yüzüğe bakıp kıkırdadım ve ben de eğildim. "Buna hayır dersem kendimi öldürmek zorunda kalırım." "Şşşttt...deme öyle şeyler." "Evet. Evet. Evet." Yüzüğü parmağıma takıp dudağımı sertçe öptü. "Reddedeceksin sandım!" Uçağının kalkış duyurusu yankılanırken yakalarını tutup kucağıma çektim ve dizime oturmasını sağladım.

"En azından artık top sektirmeyi biliyorsun." Kollarımı havaya kaldırıp zıpladım. "Yaşasın, artık ben de basketçi olabilirim!" Arkamdan gelen Jason beni kucaklayıp öpücüklere boğarken Kenneth her zamanki ukalalığıyla elimdeki topu alarak potaya atışlar yapmaya başladı. "Basketçi olmak için biraz boy gerekiyor ufaklık."

Genç kız güçlükle konuştu. "Gözlerinizi gözlerimden ayırın ki sizden ayrılabileyim." Dedi. Ondan yaşlarca büyük olan adam kızın ondan ayrılmamasını istiyormuş gibi gözlerini daha çok odakladı.

-Bebeğim bu yaptığın ceza almana yol açıcak. -Umrumda değil babacığım eğlenmek istiyorum.

"minik bedenini saran kırmızı elbisesi, tüm arzularımın başlangıcıydı." :)

Ben Yağmur Demir. Koşulsuz güvendiğim bir ailem vardı. Benden asıl gerçekleri saklayan... Sevdiğim bir adam vardı. Yalanlar üzerine gizleyerek sakladığım...Abimin en yakın arkadaşı. Bir abim vardı, koşulsuz güvendiğim ama güvenimi boşa çıkartan... Ben Yağmur Demir. İnandığım, güvendiğim ne varsa hepsini birer birer kaybettim. Kaybediyorum. Kendimi kaybetmemek için aşkıma ve dostlarıma sığınıyorum. Ben annemin rahminden düşen bir lanetim. Hikayeye başlama tarihi : 28.08.2021 Hikayeye bitirme tarihi : 29.07.2023