Angelia kendisini tersleyen bu küstah genç adama gözlerinde yanan bir öfkeyle baktı. Hicbir şey demeden kağıtlarını, kamerasını ve çantasını yere bıraktı. Sonra koşarak İsrailli askerlerin arasından geçip buldozerin önüne geldi ve ellerini iki yana açarak bağırdı. "Bu evi yıkamazsınız! Bu insanlık haklarının ihlalidir." Ammar bir an neler olduğunu anlayamadı. Bu gazeteci kız buldozerin önüne mi atmıştı kendini az önce? "Bayan, hemen oradan çıkın. " Elinde megafon olan bir asker Angelia'ya seslendi. "Hayır bu evi yıkamazsınız! Buna izin veremem." "Hanımefendi hemen oradan çekilin yoksa zor kullanmak zorunda kalacağım. " "Hiçbir şey yapamazsınız, ben Amerikan vatandaşıyım." Ammar önünde gerçekleşen bu olaya inanamıyor, ne yapması gerektiğine karar veremiyordu. Şu an o askerlere kafa tutmak intihar etmeye eşti ve mantıklı değildi . "Nerenin vatandaşı olduğunuz bizi ilgilendirmez. İşimize engel oluyorsunuz, çekilin. Son uyarımı yapıyorum." Silahlar kalktı. Ammar silahını gazeteci kıza uzatmış ve her adımda ona daha çok yaklaşan askeri görünce dayanamayıp o da buldozere yaklaştı. Genç kadın askerin kendine yaklaştığını görüyordu da neden kaçmıyordu? Asker son kez seslendi. "Gerçekten son uyarım, çekiliyor musunuz?" Angelia Ammar'ın "Buraya gel!" diye bağırmasını duymazdan geldi ve yerden aldığı büyük bir taşı karşısındaki askere fırlattı. Buna eş zamanlı olarak kafasında dayanılmaz bir ağrı hissetti. Etraf birden karardı ve yere yığıldı. Tek duyduğu onu kucaklayıp oradan çıkarmaya çalışan Ammar'ın hayret dolu sesiydi. "Amerikalılar."

Ey Gece... Karanlığın en zifirisinde bile hatırlatmaktan kaçtığım kara gözleri misafir edersin zihnimin ona ayrılmış yegane bölgesinde. Bana karanlık bir gelecek vaadedersin gece! Etme. Elim ayağıma dolaşır aklım kalbime takılır ve düşer bir hayal deryasının ortasına. Ve bazende imkansızı hayal ettirirsin gece. Vuslata ermek isterim. Her gün, güneş yerini terk etmeye hazırlandığında ve sen bastırdığında demir kerpetenler sıkar kalbimi. Vuslat diye çığlık atan benliğim vuslatı neden bir çift kara gözde aramakta? Ne zamandır kalbim günaha girmek için böyle cesur davranmakta. Hüsranımın müsebbibini bilirim. Peki neden kara gözlerinde gördüğüm zehir yüreğimi kavurmakta. Vuslatımı isterim. Ve belli ki benliğim kara gözlerle gelecek olan Vuslata aşık olmakta. 16.12.2016 Spiritüel içinde #27 31.12.2016 Spiritüel içinde #26 08.01.2017 Spiritüel içinde #24 08.04.2017 Spiritüel içinde #21

Bir gazeteci kızı... Bir bomba... Bir genç... Ve kuşlar.. Geleceğe dönük, uzun vadeli ve uluslararası bir intikam... İçinizden kuşlar uçuracak bir hikaye...

Savaşın gölgesinde, kaybolan umutların yerini sevgi ve inanç alır. Bu, yalnızca bir aşk hikâyesi değil, bir direnişin, bir halkın var olma mücadelesinin öyküsüdür.

Lina arkasına dönüp baktığında onu bıraktığı yerde dizlerinin üzerine çökmüş, kendisine baktığını gördü. Aralarında bir hayli açılmış mesafeden dolayı yüzünü net göremese de toprağa bulandığını ve bakışlarındaki hayal kırıklığını seçebiliyordu. Kalbinde hissettiği acıyla tüm gücünü bacaklarına yükleyerek koşmaya başladı. Ta ki sesini duyana kadar. "Zarar görmene izin vermeyeceğim. Güven bana!" . . . 🌿(30 Ağustos 2017)

Antep'in ihtişamlı konaklarından birinde, aşk acısını sır gibi saklayan Üsteğmen Zeyd ve sevdiği adamı ölmeden yüreğindeki mezara gömen Katre'nin hikayesi... KÖZ; Sırrını gel sen çöz... Alıntı; Sanki bir filmin içinde gibiydim tam şu anda. Ağır çekimde kafamı Ömer'in baktığı yere çevirdiğimde yüreğime bir kor düştü. Elim göğsüme giderken, endişeyle yutkundum. Bedenimdeki bütün kan akışı hızlandığında bunun gerçek olmadığına inanmak istedim. Hiçbir gerçeği bu denli hayal olarak dilemediğime yemin edebilirdim. Zeyd... Evlendiğim adamın kardeşi, yüreğimi enkaza çeviren, kazıya kazıya içimden atmak için aylarımı zindan ettiğim Zeyd miydi? Başıma saplanan ağrılar dünyamı döndürürken tutunacak bir dal aradım. Kocam kardeşine sıkı sıkıya sarılırken yanında solan beni görmüyordu. Arkamdaki sandalyeye aniden oturduğumda Ömer'in ve... Onun dikkatini çekmiştim. "Katre! İyi misin?" diyen Ömer endişeyle yüzümü avuçladığında ona bakmak için kalkan gözlerim yanındaki adamın, Zeyd'in keskin bakışlarıyla kesişti. Göz bebeklerim titrerken onun bakışlarında yalnızca soğukluk vardı. Buz gibi... Donuk ve hiçbir kaygı barındırmayan gözleri abisinin ve benim üzerimde gelip gidiyordu. İnsan biraz olsun endişelenmez miydi? Benim tanıdığım Zeyd, bu muydu? Bayılmak üzere olan bir kadına şefkatten yoksun bakışlar atan bir adam mıydı o? Anlamsız sessizliği Zeyd'in bozmasını beklemediğimden, konuşmasıyla yeniden ona bakmıştım. "Allah mübarek etsin..." derken gözlerine tırmanan harelerim mahçup bir ifadeye bürünürken zoraki çıkan son kelimesi bütün gerçekleri bir tokat gibi yüzümüze çarpmıştı. "Yenge." ~ (Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları K

Karşısında oturan oba büyüklerine bakmıştı Ağar. Hüküm belliydi. Oba beyin kızı Alçiçek ile evlenecekti. Kendisi gibi yetim, kimsesiz Ağar obanın en güzel kızıyla evlenecekti. "Kızıl saçlı, uğursuz çiçek " diye geçirdi Ağar. Obadaki gençlerin çoğu Alçiçek'e aşıktı. Kızın güzelliği dillere destandı. Kaç oğlan onunla evlenmek için kavga etmişti. Fakat kızın obada uğursuz diye anılmasından sonra tüm aileler izin vermiyordu kızla evlenilmesine. Kızın kocası olarak kendisi seçilmişti. Çünkü Ağar 'ın bu fikre karşı çıkacak ailesi yoktu. 21 yıllık hayatı boyunca oba halkı sahip çıkmıştı Ağar'a. "Vefa borcunu ödeme zamanı Ağar, kızımla evlenecek ve Alçiçekle bu obadan ayrılacaksınız." dedi Acar Bey içi sökülürcesine. Kabul etti Alçiçek'i eşi olarak Ağar. Bozkırın uğursuz çiçeği artık Ağar'ındı...

Bu, ayrılığın yoruculuğunda güçlenen bir aşkın hikayesi.

Bir gün, güneş yükseldiği zamanlarda bir çoban sürülerini otlatmak için çayıra çıkmış. Bir dal reyhan görmüş. Görmüş fakat aynı zamanda duymuşta. İlk defa konuşan bir reyhana rastlayan çoban yaklaşmış yaklaşmış ve reyhanın ıhlamurlarla dertleştiğini görmüş. Reyhan'ın güzelliği ve ıhlamurlarla konuşması çobanı çok etkilemiş. Fakat ne olsun o bir çiçek, kendisi ise kirli çamurlu bir çobanmış. Gel zaman git zaman çoban hep sürülerini o çayıra sürer olmuş, reyhanı gördüğü çayıra. En sonunda çoban dayanamayıp saklandığı çalıların arasından çıkmış. Merak ediyormuş ıhlamurlarla konuştuğu gibi kendisiyle de konuşur mu diye. Ve fısıldamış harflerle reyhana; "Beni de duyar mısın, duyduğun gibi ıhlamurları? Benimle de konuşur musun, konuştuğun gibi ıhlamurlarla..?" ٠ 19.7.2022 I Şefkat ve merhametle baktığım, yüreğimin memleketi Filistin'e . . I

0522*******: SENİN ABİN YÜZÜNDEN ORUCUMU 5 DAKİKA GEÇ AÇTIM DÜN BEN 0522*******: Söyle alarm mı kuruyor ne yapıyorsa yapsın 0522*******: Ezanı vaktinde okusun kardeşim 0522*******: Zaten tüm gün açlıktan ölüyorum, bir de abin yüzünden geç açıyorum orucu 0522*******: Okuyacaksa vaktinde okusun müezzin efendi 0522*******: Yoksa başka müezzin buluruz 0522*******: Tabi sen bu kısımları atla nazikçe belirt aşaialalakjdlfjsjs sinirlendim 0522*******: Ay baksana kızım şuraya! (Görüldü.) 0522*******: Ecrin? MüezzininKardeşi: Ben Musab MüezzininKardeşi: Ecrin'in abisi (Görüldü.) Kitap tasarımı: @merdumgirizbri