"Bu dudakları tatmayı bırakırsam eğer,"dedi, gözleri dudaklarımdayken. "Bu kokuyu solumazsam,bu tene,"derken parmak uçlarını kadınlığımda hissettim. "Dokunmazsam eğer,buna sebep olan her şeye düşman olurum, güzel karım,"diye devam etti. "Seni, benden koparmaya kim kalkışırsa mahrum kaldığım yerden onu mahrum ederim,onun da nefesini keserim." O, sağanak bir yağmur. Ben ise ona savunmasız bir Diphylleia. Belki de beni görmesi için yağması gerekir. Nefretin büyüttüğü iki bedene vuran kasırga, duyguları bertaraf ettiğinde nefretten peyda olan güçlü duygu aklı köle;duyguları hükümdar yapar. Nefret güçlü bir duygu. Tutku,nefreti öldürebilecek daha güçlü bir silah. Yıldızlar, bir bir parladığında nefret ve tutku birlikte oldu. O gece birbirlerine çıkan yolun temeli atıldı. Birbirlerine karıştılar. Kızıl saçlı bir kadının ve kömür karası gözlü bir adamın tenine işleyen mühür, duygularının damgalarıydı. ℤ𝔸𝕐ℕ𝔸ℍ𝔸ℝ𝔸'𝔻𝔸ℕ CEVHER SERİSİNİN İLK KİTABIDIR. (Kitabın ismi şahsıma aittir. Herhangi bir kitapta kullanılmasına müsadem yoktur. )

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

HERKESİN TANIDIĞI AMA ASLA YÜZÜNÜ GÖRMEDİĞİ BİRİNE İLK GÖRÜŞTE VURULUP DAHA SONRA YARALANIRCASINA AŞIK OLSANIZ NE YAPARDINIZ? Büyük iş adamlarının gözünde adıyla nam kazanmış Zarcı görüntü olarak kimse tanımaz ama herkes adını duyunca kimileri çok korkarken kimileri çok sevinir. Çoğu iş adamları ona ulaşmaya çalışarak yardım isterken Zarcı yardım isteyenlerin işlerinde illegal olmadan çalıştıklarından emin olduktan sonra bu tür iyi yönde çalışan adamların teklifini kabul eder ve isteklerini yerine getirir. İstek üzerine öldürdüklerinden belli bir ücret alırken; kadınlara çocuklara ve hayvanlara; şiddet, taciz ve tecavüzcüleri hiçbir ücret karşılığında olmaksızın sadece adını öğrenerek polislerden önce bulur ve cezasını ağır bir şekilde acıyı kurbanlarına tattıra tattıra çektirerek öldürüp, sonunda leşini bir zar bırakarak namını sürdürür. Zar bırakılmış ölü adamların cesetlerini bulan polisler bu durumdan bayağı sıkılır çünkü gün geçtikçe ölüler artmaktadır ve Zarcı'yı bulmak için sabah akşam çaba sarf ediyorlardı ama boşaydı. O yakalanmak istemediği sürece kimse onu yakalayamazdı. O ulaşılmaz, karanlıkları aydınlatan biridir ama kendisini karanlıkta tutmayı sever, kimse tarafından tanılmak ya da bilinmek istemez ama dünya gündeminden de düşmüyordu. #zarcı🎲 "Çöplükten çıkan her bir kadının bedeli onu o çöplüğe atan adamın çekeceği acılar ile ağır bir şekilde ödenir.. Kalplerdeki acı belkii dinmez ama ödenen ve alınan bedel insanı rahatlatır..." - Yapboz'un iki eksik parçası... Kandan doğan aşk... Körüklenen bağ... Onları bir araya getiren oyun ve ayıran kelebek bıçak... ZARA ZAROĞLU D.VALES AZEMİROĞLU

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Her gün aynı yalandan ibaret. Gidilen yollar, adımları kesen durak. Kimine ev, kiminin ruhunu sıkıştıran lanetli kale. Büyük şehirdi İstanbul... Uzun yolları, dar sokakları vardı. Hiç bitmez sansan da adımların nerede duracağını bilirdi. Dün suratını unutmaya başladığın karşına çıktığında anlardın büyük şehir olmadığını. Güzel kahkahalar, gizli ağlamalar sığdırırdı şehir. Saklambaç oynansa bulunurdun öylesine. Bir yer vardı, şehirden ayrı bir yer... Kocaman kale gibi bir ev. O eve gireni bulamazdın işte. Yatağın altına kafasını uzatan olmazdı, dışarıda fırtına kopsa çocuğun kafesinde ki depremleri sobeleyemezdi kimse. Acı vericiydi, çok yakardı. Parçalardı ama bilirdin bunu kimse görmeyecekti. Kalkardın, uyurdun , uyanırdın ve sabah gün ışığı gece ki karanlıkla alay edercesine ışıldardı. Alışırdın, düzenbaz düzene. Yalan söyledim.