Zeynep dışardan baktığınızda duruşuna hayran kalacağınız, 24 yaşında, üniversite mezunu, psikolojik çalkantılarının farkında ve bu farkındalıkla ne yapacağını bilemeyen genç bir kızdır. Ushan ise 24 yaşında, üniversite mezunu, psikolojik çalkantılarının farkında ve bu farkındalıklarıyla ne yapacağını bilemeyen bir adet Zeynep'i kendine getirecek; 32 yaşında aklı, bileği ve adaleti güçlü genç bir erkektir. Ve tüm bunları yapmaya önce Zeynep'in duruşuna hayran kalarak başlamıştır. ********************************************************* "Tamam," dedi tekrar. Eli tamamen gevşemişti ve belime sarılmıştı. Olduğu yerde sakinleşti. Saçlarımı sevdi ve beni sakinleştirmek için belimi okşadı. Nefes alış verişlerim yavaşladı. Üzerime huzurlu bir yorgunluk çöktü. Benim için büyük bir adımdı bu yaptığımız. Bir maraton koşmak gibiydi. "Eğer güzelliğinden bir daha şüphe edersen," dedi. Bunlar ben uykuya dalmadan önceki son cümleleriydi. "Eğer şüphe duyarsan benim bu halimi hatırla." Bana biraz daha ağırlığını verdi ve onu daha fazla hissetmemi sağladı. "Unutma, utan kendinden."

"Anlatayım mı sana? Anlayacak mısın anlatırsam?" Dedi bir anda ateş gibi bir sesle. Elleri kollarımı kavradı. "Neyi?" Dedim titrek bir nefesle. "Anlatamadıklarımı." Sesi dümdüzdü, ama gözleri... Söylediklerim onda bir alev çıkarmıştı ve şimdi beni de yakıyordu alevi. Güçlü elleri belime doğru indi, sol gözümden kayıp yanağıma doğru yol akan yaşa içi giderek baktı. "Biliyor musun sen Gonca? İçinin ateş gibi yanmasının ne demek olduğunu biliyor musun?" "Biliyorum." Dedim kendimden emin bir sesle, bunu bana o öğretmişti. Kalbim hınçla çarparken öğrenmiştim. "Senden öğrendim." "Ben sende neyi öğrendim peki biliyor musun?" Dediğinde artık gerçekten sessizce ağlıyordum, bu yıkım fazlaydı. Korkut bana yaklaştı, dudaklarıma çarpan sıcak nefes tenimi yakıyordu, elleri sertçe belimi kavradı ve beni kendine yasladı. "İçim ateş gibi yanarken, karşında buz gibi durmayı, Gonca. İçim kor olurken seni sevmeyi öğrendim ben." (+18) 22.01.2022 - Komando #1

Lapis Yayınları aracılığıyla kitap olmuştur ✨🧡🖤 ... Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Bir mahalle hikâyesidir.

"Bakışıyla bir dağı devirir. El alemi dize getirir. Bütün herkes onu konuşur öyle zannetsin." İddiayı kazanmak için dikkat çekmem gerekiyordu. Şarkıyı söylerken aynı zamanda dans etmeye başladım ritime uygun. Etrafta gezdirdiğim bakışlarımı tekrar Barlas'a çevirdim. "Biraz uslan artık yar, bu neyin özgüveni? Bir destur artık, aştın kendini." Barlas'a laf sokuyordum şarkı yoluyla ama o gülerek beni izliyordu. Hatta gözlerindeki hayranlıkla. "Yaktım gemileri. Her gün birileri ölsün yoluna. Ben ölmeyeceğim." Gaye ölebilirdi mesela Barlas'ın uğruna. Sonuçta sevdiği ve öpüştüğü kızdı. Şarkının sonlarına gelirken nefes nefese kalmıştım. Heyecanlanmamın etkisi büyüktü bunda. Son kez etrafta gezinen bakışlarımı Barlas'a çevirdim ve tam gözlerine bakarak söyledim son sözleri. "Yoluma çıkma aman diyeyim. Yıprattın yeterince gözünü seveyim." Kopan alkış tufanıyla mikrofonu bıraktım ve sahneden indim. Kalbim deli gibi çarpıyordu.

Gördüğü kız bugün yoktu. Çünkü oda boştu. Bunu açık pencereden gayet net bir şekilde görebiliyordu. Başını sallayıp boş verdi. Sigarasından bir nefes daha çekip tablaya bıraktı. Sanki içindeki sesi duymuş gibi diğer pencerede bir görüntü süsledi gözlerini. Kapı açılmıştı. Kapı pencerenin tam karşısında olduğu için gayet net görüyordu genç adam. Kızın yine geçen günkü gibi saçma sapan danslar edeceğini düşünerek izlemeye devam etti. Her ne kadar kendini pis bir röntgenci gibi hissetse de içinde bu suçluluk duygusunu bastıran kızı görme isteği hakimdi. Ama beklediği kızın kapıyı kapatır kapatmaz tişörtünü üstünden sıyıracağı, üstündeki desenli sütyenle kalacağı değildi. Dudakları hafifçe aralanırken dumura uğradığını hissetti. Bu kız manyak mıydı ki perdeyi çekmeden soyunuyordu?

! Aşiret, Berdel konuludur! ! Yetişkin içerik! -Alıntı- "Seni ilk gördüğüm de o konakta ki aklı başında tek insan olduğunu düşünmüştüm." Sesini duymamla ürkek bakışlarımı camdan ona doğru çevirdim. Sesi ilk karşılaşmamızda ki gibi naif değildi. Keza hareketleri de öyle. "Ama sen o koynuna girdiğin piç kurusu gibi yalancı ve ikiyüzlüymüşsün." Bir zehirden daha etkili olan sözleri onu yıllardır tanıyan birisi için can yakıcı olabilirdi. Peki onu henüz 2 gündür tanıyor olmama rağmen neden benim canım bu denli yanıyordu. Bir süre ikimizden de ses çıkmadı ve öylece birbirimizin gözlerine baktık. Göğsü tıpkı bir körük gibi hararetle inip kalkıyor, kara ve aynı zamanda ölümü çağrıştıran gözleri ise baktığı yeri yakıp kül ediyordu. İşin garibi ise bakışlarında anlam veremediğim bir tanınmışlık vardı. Peki ya o da böyle hissediyor muydu? DİLDÂDE: Gönlünü vermiş aşık.

PENÇE SERİSİ-1 TAMAMLANDI📍 Mafya kurgusudur. Efsun Akçıl, ailesinden sevgi görmemiş, sevgiye muhtaç genç bir kadındır. Babasının kendisini zorla zengin bir adamla evlendirmeye çalışması üzerine, bunu duyan mafya Yiğit Arslan harekete geçer ve genç kadını bu bataklıktan kurtarır; ona yardım etmeye başlar. Çok geçmeden birbirine tutkuyla bağlanan bu ikili, kendilerini ateşle harmanlanmış bir kaosun içinde bulurlar. Etrafları bir ateş çemberiyle sarılmıştır, etraftaki o ateşleri simgeleyen gerçek unsur ise düşmanlarıdır. Tüm bu kaosların içerisinde tutunabilecekleri tek dal, birbirlerine olan sevgileridir. Kader, onları bir 'bina'da birleştirmiştir. O bina ikisinin de sonu ama aynı zamanda başlangıcı olacaktır. 🍷 İlk yayınlanma tarihi: 12.03.2022 #romantizm içinde 2.sırada! 28.04.2023 Wattpad'te bu isimle yazılmış ilk ve tek kitaptır! Tüm hakları saklıdır!

"Küçüğüm..." Dedi parmaklarını yanağımda gezdirirken. Sesindeki şefkat öyle yoğundu ki bir an eridiğimi hissettim. "Seni hep koruyacağım, ruhunda yeni yaralar açılmasına izin vermeyeceğim." Harelerimi kaldırıp buruk bir tebessümle yüzüne baktım. "Sen ve ben..." Elimi kaldırıp yanağımda olan parmaklarını tuttum. Ve devam ettim. "...Sen ve ben çok ayrı dünyaların insanıyız Pamir Girgin. Ne ben senin dünyana girebilirim ne de sen benim dünyama girebilirsin." Yanağımda duran parmaklarını iterek yana doğru kaydım. "Ben kalbimde bizim için küçük bir dünya oluşturdum Şura, izin ver ; o dünya'nın kraliçesi yapayım seni..." Başımı hızlıca iki yana salladım. "Ben, gitmek istiyorum..." ** ~MAHALLE YA DA KÖY KURGUSU DEĞİLDİR! ~Cinsellik, argo ve şiddet barındırmaktadır. * Romantizm#1 | 18.02.23' Tutku#2 | 19.02.23' Yetişkin#5 | 18.02.23'