Doğrulup tekrar kameraya baktığımda ise bir süre konuşmamıştı. Beni izliyordu. Başını hafif yana eğmişti ve benimle dalga geçmeye devam ediyordu. "Şimdi..." dedi ve hareket edip öne doğru eğildi. Dirseklerini dizlerine koymuştu. Kasları tişörtünden dışarı fırlayacak kadar belirginleşmiş ve yine genç bir vücudu andırırcasına izlenim vermişti. "Otur." Dediğini yapıp tekrar koltuğa oturdum. Karşımda açmış olduğum bilgisayarımın kamerasında geniş ekran onu izlemekten başka bir şey yapamıyordum. "Dizlerini kır ve ayaklarını koltuğun üzerine koy!" Bütün bedenim gerginliği ile acımaya başlarken dediklerini yaptım. Bacaklarımı birbirine yapıştırıp ona bir ayrıntı vermek istemezken korktuğum şeyi söyledi. "Bacaklarını iki yanına aç!" Tırnaklarımı avuç içime yerleştirirken yanağımdan bir damla yavaşça süzüldü ama dediğine uyup iki yana açtım ve ona bunca senedir kendime bile sakladığım ayrıntıyı bütün açıklığıyla sundum. İç çamaşırımla olabilirdim ama şu anda bulunduğum durum kesinlikle olağan değildi. Bekledi. Arkasına yaslandı ve beni izledi. Nefes alış verişinden başka bir şey duyamıyordum. Normal alıyordu ve benden etkilenmediği barizdi. Ama istedikleri beni utandırmaktan başka amaç içermiyordu. "Şimdi..." Başını hafif yana yatırdı. Palyaço suratı o kadar korkunç ve gaddar duruyordu ki içten içe dudağımı ısırıp vereceği emri bekledim. "Sağ elini iç çamaşırının içerisine sok ve kendini okşamaya başla."

O bir psikopattan fazlasıydı. O; ait olduğum yaşamdı.

Bir nü sanatçısı olan Leyla aylardır uğraş verdiği portresini bir gece yarısı tamamlamıştı. Ellerine bulaşan boyalardan bile arınmadan kendini hemen arkasında kalan yatağına atıvermişti. O gece hayatının hiçbir evresinde aklına gelmeyecek bir gerçekle sınanacak, sabah uyandığında hayatı olmadığı şekilde yön değiştirecekti. Kim hayallerinde nefes alan hayali bir adamın portreden sızarak bir gece yarısı çırılçıplak yanına uzanacağını düşünürdü ki? Leyla'da düşünmemişti.

Çetin: Vücudumda kaç adet ben var diye sorsam tek tek sayıp ömür boyu unutmayacak gibi duruyorsun. Fulya: Belirgin olan 5. Çetin: Ney Beş? Fulya: Vücudundaki benlerin sayısı. Fulya: Yani saydığım 5 tane benin var. Fulya: Sol ayak bileğinde, saatini taktığın bileğinin hemen üzerinde, sağ köprücük kemiğinin çukurunda Fulya: Ama en favorim. Fulya: Sol gözünün hemen, azıcık kenarında çaprazlamasına duran iki küçük ben. Fulya: Onlar bir başka güzel. Fulya: Onlar nedense bana bizi hatırlatıyor. Fulya: Sanki asla yanyana gelemeyeceğimizi, Fulya: Aramızda hep bir mesafe olacağını. Fulya: Dahası hiç kavuşamayacak olduğumuzu. Fulya: Sen'deymişim gibi, ama hiç biz olamayacak mışız gibide.. ... Kısım kısım +18 bölümlerden, küfür ve şantajlardan ve diğer abidik gubidik tüm şeylerden müessesemiz sorumlu değildir 🤪