Yaşadıkça kaybetmeye başladılar birbirlerini; tek bir yelkovan bile yaşadıklarını unutturmaya yetiyor, önceden kullanmaktan titizlikle kaçındıkları sözcükler şimdi onlar için hiç bir anlam ifade etmiyordu. Akrep ve yelkovana bıraktılar kendilerini, saatin o tiktakları arasında kayboldular. Belki de sadece kaybolduklarını sandılar. Tek bildikleri içlerinde bir yerlerde hala birilerinin hüküm sürdüğüydü. Zamanla bu düşünceye o kadar alıştılar ki o hüküm süren kişinin kim olduğunu dahi düşünemez oldular. Unutmak vücutlarının her zerresine yayılıp onları ele geçirdiğinde aniden saatin tiktakları kesildi. İşte o zaman bu işte bir terslik olduğunun farkına vardılar. Fakat bunu anlamak için artık çok geçti. Masal çoktan bitmişti...