Tarihler teknoloji çağını göstermeye başladığında devletin düşmanı mert, savaştığı kılıç kalkan değildi. Yeni yüzyılın en büyük belası yayılımı bir türlü anlaşılamayan bir hastalık ve bu hastalık için canla başla çalışanların düşmanı olanlardı. Kendilerine kara merhamet adını veren bir örgütün tek amacı vardı o da ülkeleri kaosa sürüklemek. Bunu yapmak için de yeni pandemiyi kullanıyor, devletleri her anlam da zora sokuyordu. Bir yanda bu hastalıkla, diğer yanda örgüt ile mücadele eden devlet, her cephede ayrı savaşıp para akıtmayı bırakmış , kara günlerin ardından modern zamanın Ergenekon'unu yaşayacak çoklu bilim merkezi adında bir yapı oluşturmuş adına da Ergenekon demişti. Bu Ergenekon'da doktor ve ajan olarak çalışan Doktor Sevde'nin hedefi ise kendisinden sevdiği adamı koparan bu Kara merhametinin elindeki en büyük silahı parçalayacak olan tedaviyi bulmak ve kocasına olan özlemini bir parça olsun dindirmekti. Ta ki o güne kadar..... "Biliyorum sen de bir hayalsin. Tıpkı diğerleri gibi kocaman bir rüyadan ibaretsin." "Rüya olmadığımı biliyorsun. Geldim bu sefer.Gitmemek üzere geldim." ***** "Artık seni sevmiyorum. Gittiğin gibi bulamazsın her şeyi. Ne olmasını bekliyordun ki?" dediğinde gözlerinin içine bakıyordu. Öyle bir bakıştı ki bu hem tanıdık hem de yabancıydı. Hem nefreti hem de aşkı barındıran bu anın sonu tehlikeli yere gidiyordu. "Parmağında taşıdığın yüzük, bana ait." dediğinde kadın kafasını salladı. "Sana ait değil bu." "Kime ait Atalay'a mı?" "Bu seni ilgilendirmez! şimdi defol!" "Çocuğumun annesiysen ilgilendirir."

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

Küçük beyaz çantam hemen önümdeki komodinin üzerindeydi. Onu elime alarak hızla açtım. İçinde telefonumu bulmaya çalışırken birdenbire elime bir kağıt parçası geldi. Bunu buraya koyduğumu hatırlamıyordum. Zaten açıp baktığımda bana ait olmadığı da kesinleşmiş oldu. Bu notu ben yazmamıştım ama kesinlikle bana yazılmıştı. "Beste, Dün gece için teşekkür ederim. Harika vakit geçirdim ama aynı zamanda evli olmanın bana göre olmadığını da anlamış bulundum. Üzgünüm... Bundan sonrasında avukatımla görüşebilirsin. Sessiz bir şekilde boşanalım. - Kerem" Yanlış okumuş olmalıydım. Ya da bu bana bugüne kadar yapılmış en kötü eşek şakasıydı! Benim ultra zengin ve top modelleri bile kıskandıracak derecede yakışıklı olan kocacığım, benden bıraktığı bir not aracılığıyla ayrılmış olamazdı, değil mi?

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.