Bedeni alevlerin arasındayken öylece durup bana bakıyordu ormanı anımsatan gözleri.. Sanki hiç acı çekmiyordu, sahiden de ateşin ta kendisi olabilir miydi? "Melisa!" dedi endişeyle. Kaçmamı istiyordu biliyorum. Okyanusa atlayıp kendimi korumamı.. Ama hayır, ben zaten yanmayı bekliyordum.. Ben, zaten yanmayı yeğliyordum.. -- Ah çaresiz katre.. Asla bir şansın yoktu korun karşısında, neydi çaban? Niyeydi?

Dalgın gözlerinin cama yansımasını görürken bir başka yansıma gördü. Yansıma mıydı yoksa yanılma mı? Atının üzerinde tüm asilliğiyle durmuştu Dilber. Belki de hayal görüyordu. Dikiz aynasına baktı. Tam arkalarındaydı fakat biraz uzakta... Bir iki tur kendi etrafında dönüp dolandı at. Dilber ise bir yandan atını dizginlerken bir yandan da bakışlarını ayırmıyordu mavi minibüsten. İlyas, arka koltuğa koşarak cama yapıştı adeta. Belli ki yolculamaya gelmişti sevdiğini Dilber. Nereye kadar yollayabilirdi ki kalbinden? Ne denli uzağa gidebilirdi sanki. Elini sol göğsünün üzerine koysa ulaşırdı İlyas'a. Lâkin sesini duymak istese, elini tutmak istese, dizlerinde uyumak istese... İşte o vakit ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Lisânlar sussa gönlünü susturabilir miydi? Özlerken delicesine , görmeden edebilir miydi? - F. D - 09.05.2017

‹ TAMAMLANDI › "Gönlümü bıraksam denize ; taşar mıydı hasret acısından yoksa çeker miydi sularını utancından? Sevmenin apaçık yapılmaması gereken bir eylem olduğunu ,gözlerin mi anlattı toprağını üzerine serercesine yoksa sevmek zaten bu muydu dünya üzerinde? Gözlerim değil ,gönlüm seni görmek isteyen. Ona laf geçiremiyorum bir tek. Aklıma sen gelince gönlüm çamurlar içerisinde çirkefleşiyor birden. Kayıp gecelerden topluyorum gönlümü. Hasret dolu diyarlara kaçıyor vuslatı bulmak için . Mecnun'un Leyla'yı aradığı gibi arıyor diyar diyar vuslatı. Kayıp ülkelerden topluyorum gönlümü.Yorgun ve bezmemiş aramaktan seni. Sevmekten hiç taviz vermiyor ,kayıp sevdalarda buluyorum gönlümü..."

"Ordan bakınca aldırış ediyor gibi mi gözüküyorum komutan bey?" Bakışlarını gözlerimin içine dikti "Burdan bakınca nasıl gözüktüğünü anlatmaya kelime mi yeter öğretmen hanım?" - (Not: Bu kitapta gerçekleşen her şey benim hayal ürünümdür.)

" EFNAN, ailesini daha erken yaşta kahbetmiş, abisi ile hayata tutunmaya çalışan genç bir kız. İstediği bölümü okumak için İstanbul'a gider fakat önüne nasıl güzellikler serileceğinin farkında değildir... ... MAHİR, yaşadığı onca sıkıntıya rağmen her zaman ailesi için çalışıp her şeyin üstesinden gelen genç bir delikanlı. Artık üniversiteye başlamış hem okul hem de ev sorumluluğu derken omuzundaki yük iki katına çıkmıştı. Birbirinden habersiz iki kalpte büyüyen bir sevda.. ... Bu nasıl bir acıydı, nasıl olurda hiç benim olmamış biri için bu kadar kalbim acıyabiliyordu. Nasıl olur da canımdan can gidiyormuş gibi kahr oluyordum. 'Allah'ım sen yardım et...' Nefesim kesilmiş, kulaklarım uğulduyordu artık. Elimi Mahir'in başının altına koydum ve bir anda ellerim kanlar içinde kaldı. Bu olamazdı. Mahir'e bir şey olmamalıydı.. Ben ne yapıcaktım. Annesine, kardeşlerine, Elif'e ne derdim. Nasıl anlatırdım onlara... Benim yüzünden oldu, nasıl diyebilirdim... Mahir'in başını dizlerimin üstüne almış bir şekilde hem durmadan ağlıyor hem de Mahir ile konuşmaya çalışıyordum. Ama duymuyordu beni hiç bir şekilde. Bu bu olamazdı. 'Mahir uyanmalısın. Ailenin sana ihtiyacı var. Onları bırakıp bir yere gidemezsin. Ne olur Mahir duy beni. Yalvarırım aç gözünü...' Ne dersem deseyim hiç bir şekilde beni duymuyordu.. O korku ile bir anda 'Mahir ne olur beni bırakıp gitme'diye bağırmam ile gözlerimin kararması bir oldu...

... "Soğuk, açlık, susuzluk, uykusuzluk, işkenceler.. Aklının alıp alamayacağı her şeyi göğüsleyebilirim. En karmaşık bombaları imha edebilir, en büyük savaşlardan tek bir sıyrık almadan çıkabilirim. Gözümü kırpmadan ölüme bile koşabilirim ama.." dedi ve susup derin bir nefes aldı. "Ama?" dedim hevesle gözlerine bakıp. Nefesini dudaklarıma verip alnını alnıma yasladı yeniden. Ve gözlerini kapattı. "Ama sensizlikle nasıl başa çıkılacağını bir türlü bulamıyorum." dedi ve sağ elimi tutup kalbinin üzerine koydu. Benimkinden farksız bir şekilde, sabırsızca çırpınıyordu güzel kalbi. "Sen olmadığında burada bir şeyler ters gidiyor. Nefes aldırmıyor. Herkesi tek bir emriyle dize getiren Fırtına, kalbine söz geçiremiyor. Çünkü.." dedi ve derin bir nefes daha aldı. Bu aldığı kaçıncı derin nefesti? Neden buna takılmıştım şu an? Hiç mi hiç sırası değildi.. "Çünkü içinde öyle bir kadın var ki.. Öyle masum, öyle güzel, öyle zeki ve.. Ve öyle benim.. Bazen çıldırtan, delirtip çileden çıkaran; boynunu sarıp sarmalayan atkısını, saçlarına değen beresini, yansımasını izleyen aynasını bile kıskandığım.. Öyle bir kadın ki; sevmemek mümkün değil. Öyle bir kadın ki; adını duyan herkese karanlık, bir bana aydınlık.." ... Not: Başlamadan önce Doğu'yu okumak mecburiyetinde değilsiniz. Gecenin En Doğusu'nu ondan bağımsız olarak da anlam kargaşası olmadan tamamlayabileceğiniz şekilde kurguladım. Ufak tefek noktaları da elimden geldiğince açıkladım. Sevgiler.

Sustum.. Hayata başlarken bile sustum ses çıkarmak için baskı Ve ilk çıkan ses ağlama sesi kaderim belli mi oluyordu ne Ya daaa🙂

-Korku Nedir Bilmeyiz Biz Dağların Erleri Yuva Yaptık Göklere Baş Döndüren Yerle... re Diyordumki Azat'ın elindeki kızgın bıçağı karnıma bastırması bir oldu. O an bağırmamak için dişlerimi birbirine o kadar bastırdım, kendimi o kadar sıktımki nefes bile alamadım bir süre. Albay da bağırarak -Geberteceğim seni Berzan, geberteceğim. -Albay, askerin konuşmadıkça bu kâğıtta neler olduğunu daha çok canı acıyacak. Ben eğlenmeye devam edeceğim. Hadi kapatıyorum, bu kadar yeter sana. Güle güle de. Çünkü askerini son görüşün olacak bu. 🇹🇷Bizim vatan sevgimiz kulağımıza okunan Ezanla başladı, arkamızdan okunan sela ile biter. 🇹🇷