Y/n i Peter przyjaźnili się od małego, byli dla siebie jak rodzeństwo, lecz y/n odczuwała coś do Petera ale bała się to powiedzieć...

Holly Baker - to 16 letnia dziewczyna, która chodzi do szkoły w Queens. Ma swoich przyjaciół, ale do jednego zaczyna odczuwać coś więcej niż przyjaźń. Po jakimś czasie odkrywa, że ma nadprzyrodzone moce. Pomaga jej w tym miliarder, geniusz i filantrop Tony Stark. Jednak na swojej drodze napotyka postać, która ma złe zamiary wobec dziewczyny. Czy Holly uda się pokonać swojego wroga? Czy wyzna miłość osobie , na której jej zależy? Czy da radę? Przeczytaj ,,Girl with fire", a się przekonasz. Okładkę wykonała @xsamotny_kruczek Całą historię napisałam i wymyśliłam ja, więc proszę nie kopiować ani nic w tym podobne. ❕ #1 - holly |24.07.2019| #2 - parker |25.07.2019| #5 - przygoda |01.09.2019| #1 - peterparker |31.10.2019| #3 - tomholland |18.12.2019| #1 - peter |18.01.2021| #1 - przygoda |21.01.2021|

𝑂𝑛𝑎 𝑛𝑖𝑔𝑑𝑦 𝑛𝑖𝑒 𝑝𝑜𝑡𝑟𝑧𝑒𝑏𝑜𝑤𝑎ł𝑎 𝑏𝑜ℎ𝑎𝑡𝑒𝑟𝑎. 𝐶ℎ𝑐𝑖𝑎ł𝑎 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑗𝑒𝑔𝑜. 𝑇𝑒𝑔𝑜 𝑑𝑜𝑏𝑟𝑒𝑔𝑜, 𝑢𝑟𝑜𝑐𝑧𝑒𝑔𝑜 𝑃𝑒𝑡𝑒𝑟𝑎 𝑃𝑎𝑟𝑘𝑒𝑟𝑎. 𝗖𝗭𝗘̨𝗦́𝗖́ 𝗣𝗜𝗘𝗥𝗪𝗦𝗭𝗔 pierwsza część ssie totalnie, ale druga jest niczego sobie 🥇 FANFICTION - jakoś 2020-2021 rok 7# młodzież - 20.07.23 r. 1# marvel - 16.12.23 Zmiany w tytułach rozdziału to rozdziały poprawione ✅

You're a sunshine. You're a pain in the ass. You're my family. You're my best friend. [SOCIAL MEDIA]

"Po prostu myślę, że... świat byłby o niebo lepszy gdyby wszyscy mogliby być bohaterami. Gdyby pomagali sobie nawzajem." "Jeśli wszyscy byliby jak ty, Peter, to nie byłbyś już superbohaterem." Oryginał napisany jest przez @octavicblake, która udzieliła mi zgody na tłumaczenie. #1 w tomholland - 04.01.2019 @Marveloviec

- Bardzo miło było cię poznać Y/N, będziemy w kontakcie. - jedną ręką mnie objął i idąc do swoich braci jeszcze raz mi pomachał, ja odwzajemniłam gest i powróciłam do Dominiki. Nie zauważyłam nawet, że nie było mnie przez ponad piętnaście minut. - Mam ci duuuużo do opowiedzenie stara. - powiedziałam podając jej kubek z kawą i telefon. - A ja mam dużo pytań. - powiedziała, po czym upiła łyk kawy. Sięgnęłam do kieszeni bluzy i wyjęłam paragon z numerem telefonu chłopaka, schowałam go głęboko do torebki, by go nie zgubić. - A więc... - zaczęłam opowiadać całą historię spoglądając raz po raz na bruneta stojącego już przed bramką.

Dziecięca przyjaźń w dorosłym życiu?

I tak nikt tego nie będzie czytać, ale nie ważne :)