İki gencin; farklı hayatlar sürerken tesadüf eseri tanışması ve ekabinde bir masada oturarak yaptıkları ileri dönük büyük bir anlaşma! kurallar açık ve net! Kimse kimsenin hayatına karışmayacak ve sadece anlaşma dahilinde birlikte olacaklardı. Biri o çok istediği bebeğe sahip olacak diğeri aile baskasından kurtulup evli ama bekar hayatının tadını çıkaracaktı. Peki bu anlaşmaya ikisi de sadık kalabilecek miydi? Ya anlaşma şartları bir noktadan sonra ortadan kalkarsa? Ya planlanmadık duygular ansızın gün yüzüne çıkarsa? Ya anlaşma amacından sapar da ikisini geri dönüşü mümkün olmayan bir aşkla birbirlerine bağlarsa? Herşey olası ve mümkündü.

"Sen beni terk edip kendine yeni bir yuva kurarken benim yuva kuracağım bir ailem yoktu. Senin her zaman yanında olan bir sürü insan vardı!! Ben burada kalmakla yetinebildim sadece. Acımı bile kimseyle paylaşamadım ben. İşte aramızdaki en büyük fark bu tamam mı!!?" Tam ağzını açıp cevap vereceği sırada ondan hızlı davranarak hızlıca ağzımdan cümleler çıkmıştı. "Hani klişe bir laf vardır böyle. Derler ya ben sana artık hiçbir şey hissetmiyorum diye. Hayır. Neden biliyor musun? Çünkü ben sana hem kırgınım hem kızgınım, hem öfkeliyim hem de senden nefret ediyorum!!" Yüzüne karşı tükürür gibi konuştuktan hemen sonra yüzümde alaylı bir tebessüm oluşmuştu. "Bir gün sen inanmasan da gerçekler ortaya çıkacak. İşte o gün sana karşı ne kızgın ne kırgın ne de öfkeli olacağım. Hatta senden nefret bile etmeyeceğim biliyor musun? Çünkü sana karşı hiçbir duygum olmayacak." ********* Ona atılmış olan bir iftiraya kurban giden Alya, yıllar sonra onu terk eden eski eşiyle karşılaşır.

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki? Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durumdan şikayetçi değildi. Binbir gece masallarındaki gibi karanlıkta başlayıp aydınlıkta son bulan gece buluşmalarıydı bunlar, ve nedense gizli kalmasını istemiştik. Oysa ortada gizlemeyi gerektirecek bir şey yoktu, onca gece yanımdaydı fakat elim onun eline bile değmemişti. Biz sadece konuşuyorduk... Sadece konuşuyorduk ve sanırım tüm sorun buydu. Belki konuşmak yerine sevişseydik bu kadar kök salmazdık birbirimize. Ben bile anlatacak bu kadar çok şey biriktirdiğimden habersizdim. Konu konuyu, kapı kapıyı açıyor ve konuştukça söylenecek daha fazla söz açığa çıkıyordu aramızda. Bazen attığımız kahkahalar duyulmasın diye ellerimizi ağzımıza kapatmak zorunda kalıyorduk. Bazense Elif mutfağa inip gizlice yiyecek bir şeyler getiriyordu ikimize. Biri duyar diye ekmeği bile sessizce böldüğüm, çocukluğumdan bile daha çocuk olduğum, hayatımda ilk kez bir kadının yüzünde kaybolduğum gecelerdi. Bir erkeğin neden binbir gece boyunca masal dinlemek isteyebileceğini ilk kez o gecelerde anladım. Ve tarihteki onca adamı eline kalem almaya iten, tüm bunları bana yazdıran şeyi ilk kez o gecelerde buldum. Bazen bir kahkahanın ortasında, bazen birbirine çarpan iki bakışta, bazense saçını kulağının arkasına sıkıştırmasını izlerken ansızın beliriveren o sızıyı... İçimdeki edebiyatı uyandıran bir ağrıydı bu. İnkâr edip kaçsam da, durup kapılsam da gözlerine bakarken hissettiğim gerçek hiç değişmiyordu. Elif bir Balkan ağıdı gibi göğsümde büyüyordu."

Kamyon verilen adrese gelmesi ile durmuş içinden çıkan üç nakliyeci arabayı boşaltmak için çalışmalara başlamışlardı. Arkadan gelen ufak arabadan önce orta yaşlı bir kadın çıkmış ve acele adımlar ile yeni yuvasının kapılarını ardına kadar açıp çalışanlara neyi nereye koyacağını göstermeye başlamıştı bile. Arabanın arka kapısından 17 yaşlarında uzun boylu esmer ve yakışıklı bir genç çocuk çıkıp hemen çalışanlara yardım etmek için yanlarına varmıştı. Ve en son sürücü tarafından çıkan genç kız durup yeni yaşayacakları eve ve mahalleye bakış atıp düşünceler içinde eve doğru adımlarını atmaya başladı. Herşey olacağına varırdı. Bu mahalle üçüne de çok iyi gelecek yaralarının izleri geçmese de kapanmasını sağlayacaktı. En azından genç kız böyle olmasını umut ediyordu. Ve umutları kesinlikle boşuna çıkmayacak aşk onu zamansız ve boş bir anında yakalayacaktı.. Sımsıcak bir mahalle hikayesi.. içinde her ne kadar dedikodu eden mahalle sakinleri olsa da yeri ve zamanı geldiğinde bir aile gibi birbirini koruyan ve kenetlenen bir mahalleydi Güllük... Aşk ise fırtınalı bir deniz...

3 yıl önce âşık olduğum adamın bir anda hayatımın ortasına düşmesini mucize olarak adlandırdım, yanıldım. Uğruna sayısız cümleler kurduğum adamın büyük bir yalandan ibaret olduğunu gördüm, yıkıldım. Şefkatinin ruhumdan sızıp kalbime mürekkep gibi damlasını sevgi sandım, mahvoldum. İhaneti mucize, şefkati sevgi, cellâdımı cümleler sandım. İşte ben o zaman bir sandalyenin tepesine çıkıp, parmak uçlarımın üzerinde durdum. Urganımı boynumda, celladımı yanımda, aşkımı karşımda buldum. O okyanus mavisi gözlerde bir kez daha boğuldum. [Okyanus ve Bataklığın hikâyesi] *** Not: Acının Büyüttüğü Kadın isimli ilk hikâyedir. 12.02.2016

"Kendinize bir bakın. Kaç yaşındasınız ? Ben daha 19 yaşındayım. Bir evlilik için çok küçüğüm. Siz benim abim gi-" dediğim anda masanın üzerine inen yumruk sesiyle sözlerim kesildi. Gürültü karışında korkarak yerimde sıçradım. "Yeter kes sesini ! Bu evlilik olacak. Eğer istemiyorsan abin hapse sizde sokağa. Seçim senin Fidan." UYARI! Kitapta şiddet vardır. Rahatsız olacaklar ya da bilinç altı etkilenecek kişiler kitabı okumasın. Bu kitap kadına şiddete dikkat çekmek için yazılmıştır. Baş rol olan Fidanın baskıya ve şiddete rağmen susmadığını ve savaştığını konu almaktadır. (Kitaptaki karakterler toplumuzu yansıtmaktadır. ) #adaletistiyoruz #eminebulut #aleynaçakır #kadınolmak #şiddet #susma #sesizkalma

Ben Asuman. İsmim gökyüzü, aşkım vatan. Bu benim yolum. Eğer siz de bu yola adım atarsanız, bu aşk sizi tüketse de öldürse de bırakamayacaksınız. "Belinde ölüm taşıyan birini sevebilir misin?" "Peki siz? Kanatlarında ölüm taşıyan bir Anka kuşunu sevebilir misiniz?" Yayımlanma tarihi : 02.06.17

Arkadaşlar Kitap karakterimiz Ömür numara salladığı zaman kötü bir ruh halinde olduğu için saçmalıyor ve diğer karakterimiz de aynı şekilde biriyle konuşma ihtiyacı hissettiği için konuşmayı devam ettiriyor. Baya kötü yorum gelmiş açıklamak istedim. Ayrıca bu kitap ilk kitabım olduğu için saçma olabilir. Bunu bilerek okumanızı istiyorum. 0507******* : Polis misin abi? Can sıkıntısı : Anlamadım? 0507******* : Profilinde silah tutuyorsun ya, 0507******* : Polis misin merak ettim? **** Eski hesabımın şifresini unuttuğum için yeni hesaptan yeniden başladım.Eski hesabımdaki kitaplarım hâlâ bana ait! *** 06/22/2021 *** 04/08/2021 texting de 2.sırada 10/19/2021 espiri de 1.sırada 17/07/2022 mizahta 1.sırada 17/07/2022 macerada 1.sırada

Pencerenin önünde öylece oturup karanlığın tıpkı bir örtü gibi her yeri örtmesini izliyordum. Sakin bir nefes daha içime çektiğim de burnumdan ciğerlerime inen kahve kokusu ile kupayı kaldırıp dudaklarıma yasladım. Arkamdan gelen ses ile çöktüğüm divandan hızla kalkıp arkama döndüğüm de salonumun ortasın da gördüğüm yabancı kalbimin korku ile hızlanmasını sağladı. Yabancı ona dönmem ile bana doğru bir adım atarken elimde içinde ki kahvesi bitmiş olan kupayı hızla ona fırlattım. Vücudunu atik bir hareketle eğerken başının üzerinden geçip duvarda parçalanan kupaya bakakalmıştım. Benim bu tutukluğumdan faydalanıp hızla bana atıldığında kaçabilecek hiçbir yerim olmadığından kolları arasında kaldım. Hayretle karşımda ki yabancıya bakarken dizimi kendime çekip hırsla mahrem yerine sapladım. İnleyip geriye çekilirken bu sefer karnına tekme atıp yere düşmesini sağladım. Kimse bana dokunmaya bile cüret edemezdi. Yerde kıvranırken hızla iki bileğini tutup başının üstünde tutup karnına oturunca sarımsı gözlerini açıp gözlerime dikkatle baktı. Hareketim ile sanki gözlerinde ki acı yerini başka şeylere bırakmıştı. Neden böyle olduğunu anlamazken boşluğumdan faydalanıp hızla yerlerimizi değiştirdi. Altında debelenip birkaç darbe atarken acıyla inlese de bir şey yapmadan öylece bileklerimi tutuyordu. En sonunda bir işe yaramayacağını anlayıp durduğum da öylece gözlerime bakıp kafasını kulağıma doğru eğdi. Dudaklarından anlamadığım bir dilde çıkan fısıltılar bedenimi saçma bir şekilde uykuya sürüklerken tam bayılmadan önce duyduğum şeyler kendimde olsam ona sağlam bir yumruk atmamı sağlardı. "Sonunda bana geldin beyaz saçlı gelinim." "Benim beyaz gelinim."