❝Arena tonęła. Ten surrealistyczny widok wprawiał widzów w osłupienie; ogłuszeni zaciskali palce na kieliszkach, które zastygły w połowie drogi do krwistoczerwonych ust. Wszyscy wstrzymali oddech i czekali, błądząc błędnym wzrokiem po ekranach, by nie przegapić wielkiego finału. Tej wyczekiwanej wisienki na corocznym torcie śmierci, serwowanym na złotej tacy chwały, jakiej nieodłącznie towarzyszyły dwadzieścia trzy świeże trupy❞.

❝STRZEŻ SIĘ MILCZĄCYCH.❞ Po spektakularnym zwycięstwie Siedemdziesiątych Pierwszych Igrzysk Głodowych Dustin Asa, w otoczce niepewności, traumy i niewyobrażalnych wymagań, wraca do Kapitolu, aby mentorować swoim następcom. W wyniku nieoczekiwanej zmiany zasad i wielkiego kłamstwa Dustin zostaje postawiony przed skomplikowanym wyborem - zaryzykować złamaniem prawa czy postawić wszystko na jedną kartę i wziąć pod opiekę młodą gwiazdę Panem, córkę Głównego Organizatora Igrzysk, Seneki Crane'a, i Zwyciężczyni z Dystryktu Drugiego, Dakoty Quinn, ambitną, uwielbianą przez Kapitol i gotową do walki Aylę. Ayla od zawsze wiedziała, że udział w Igrzyskach Głodowych jest jej pisany - w ten czy inny sposób, pewnego dnia musiała znaleźć się w końcu na Arenie. Do Ayli, wychowanej w połowie na kapitolińskich ziemiach, w połowie w Dystrykcie Drugim, dociera, że obraz świata, który nazywa domem, nie jest taki prawdziwy, w jaki kazano jej wierzyć. Czy pozwoli, aby Igrzyska zmieniły wszystko, a iluzja potężnego Kapitolu roztrzaskała się w drobny mak? On ratuje swój kulejący wizerunek. Ona nie martwi się o swoje sekrety. Razem poruszają się po Arenie i Kapitolu jak... na Zawodowców przystało. Milczą. Recytują. Obserwują. Uderzają. Wygrywają. Nikt przecież nie obiecał, że droga do zwycięstwa będzie usłana różami - ale i tego, czy w swojej nowej definicji ❝zwycięstwo❞ wciąż je oznacza. spotify - helliaday - WE WON. UWAGA: W historii są poruszane tematy, które mogą być dla niektórych nieodpowiednie.

xvictis; 2020 okładka wykonana przez inwersjaczlowiecza rozpoczęte 2 czerwca 2020 roku zakończone 14 czerwca 2020 roku

❝Charles sprawiał, że Erik naprawdę kurewsko chciał chociaż udawać, że jest lepszym mężczyzną❞ © 2016 sookehh; one-part fanfiction with Charles Xavier & Erik Lehnsherr (Marvel)

❝- Zabiłaś go - mamroczę, jakbym stwierdzała oczywistość. Zabiłaś go. Dwa słowa, całkowita przerażająca obojętność. - Złamał zasadę, a teraz poniósł konsekwencje - rzuca na odchodne. - Nie wiedział, że... - Poświęcenie - ucina zmęczona. Chcę kłócić dla zasady, ale... to i tak bez sensu❞. O smutnych ludziach.

Daniel ciągle próbuje ukryć swoją wyjątkowość, jednocześnie burząc własną samoakceptację z każdym dniem. Tymczasem chłopak, który codziennie siada obok niego w autobusie, po prostu włącza głośno muzykę w słuchawkach i nie zawraca sobie głowy rzeczywistością (choć czasem chciałby). Oprócz wspólnego przystanku łączy ich całkiem sporo i może by się o tym przekonali, gdyby tylko spróbowali się do siebie odezwać.