Ufak bir hata... Sadece minicik bir hata benim çocukluğumun katili oldu. Doğduğum gün yapılan o hata, benim 16 yılımı elimden aldı... - |13.03.21|-|20.11.21| - -Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır. -inek ince çizgimiz-

Yetişkin okurlar içindir ⚠️ Yanına yaklaşıp en alttaki düğmeyi ben kapattım ve yanağına da küçük bir öpücük bıraktım. Aldığım karşılık ise Onur'un beni iki kolumdan tutup duvara yapıştırması ve seri bir şekilde dudaklarıyla dudaklarımı birleştirmesi oldu. "Her bir zerrene," dediği sırada bir elini kolumdan çekip belime attı. "Aşığım..." Gözlerim kapandı. O beni bu kadar severken, ben onu hayal kırıklığına uğratmış, bebeğimiz olmasın diye ilaç kullanmıştım. Bunu ona nasıl yapardım? Peki ya kendime? Kendime nasıl yapardım? En başından beri hayalim değil miydi anne olmak? Bunun bana iyi geleceğini bilmiyor muydum başından beri? Biliyordum. O zaman neden yapmıştım ki bunu? Sağlıklı düşünemiyordum sanırım. Dudakları yavaşça dudaklarımdan ayrıldı. "Onur, ben..." Özür dilerim diyecekken dudaklarımın üzerine tekrardan kapanan dudakları, adeta bana 'sus' der gibiydi. 'Konuşma,' diyordu sanki, 'Bırak da şimdilik sadece dudaklarımız konuşsun birbirleriyle, ama biz duymayalım bu konuşmayı, sadece hissedelim. Tüm bedenimizle, tüm kalbimizle, tüm ruhumuzla...' Ben bu hareketinden bu anlamları çıkarmıştım. Bazen kendimi bile doğru düzgün anlayamayan ben, onu her daim anlayabiliyordum. Bunun adı aşk değil de neydi? ❄ Hayal Dağcı & Onur Elmas Aşk-aksiyon-gizem türlerinin neredeyse hepsini barındıran bir kurgudur. Yazdığım ikinci roman olduğu için biraz acemice yazılmış olabilir, bunu kabul ediyorum fakat sonlara doğru kitabın konusunu ve vermek istediği mesajı daha iyi anlayacağınızı, kitabı seveceğinizi düşünüyorum ✨ TÜM HAKLARI SAKLIDIR! Kapak tasarımı bana aittir. #sırlar içinde 1! 15.01.2022 #oku içinde 2! 30.01.2022 #oku içinde 3! 06.11.2022

"Hâlâ köpek gibi bana aşıksın," diyerek canımı yakacak bir kahkaha attı. "Biriyle kol kola okula gireceğim diye ödün kopuyor, birinin yanına ilerlediğimde aklın çıkıyor. Hadi yalan de, seni çok iyi tanıyorum ben. Kandıramazsın beni." Gözlerimin sulanmasına engel olamasam da onun gibi kahkaha attım. O sırada spor salonundan hiç tanımadığım biri çıkmıştı. Ozan'a "Emin misin?" diye sordum. "Seni mi seviyorum hâlâ?" "Şu an barışmak istesem gurur falan demeden evet diyecek kadar çok seviyorsun." Neden haklısın? "Yazık kafana." Spor salonundan çıkan çocuğun yanına giderek hızla koluna girdim. "Ben de seni bekliyordum sevgilim, hadi gidelim." 10.05.22

055********: kim lan bu? Abi kılıklı: höst, bacım o benim. Beste: bu nası grup lan slakskshaksk profil fotosuna düştüm 053********: kardeşin böyle mi gülüyor Beste: Tuğrulla aramızda bir yaş var Abi kılıklı: bir buçuk 054********: kimin totosuna düşmüş ben hiçbir sey anlamadim 053********: benim totoma düşmüş saol cinim totom güzeldir 055********: mallar hanesine hoşgeldin Beste

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Karşımdaki adamın bakışları ruhsuzdu. Taş kalpli ve duygusuzdu. Hareketleri sert ve umursamazdı. Tolgay Parçak Ruhumu öldüren ve zindanına hapis eden adamın ta kendisiydi. Kapak Tasarımı: silakosay

*********** "Çok mu akıllısın sen. Kitabın özetini okumak kitabı okuduğun anlamına gelmiyor. Seni en son yanıltan kitap hangisiydi?" Dediğin de gözlerimi kısıp Burağ'a döndüm. " En azından kitap da ne olacağına, yada kitabın nasıl biteceğini anlayabiliyorum." Diyip durakladım. Okuduğum en son kitabı hatırlayıp tekrar konuştum. "The Heirs kitabını merakla okumuştum. Bütün satırları heyecanlı bir şekilde okurken sona geldim. Ve sonunda erkek sandığım Eun sang kız çıkmıştı. Bu yüzden kitabı tekrar okumak zorunda kaldım." Diyip iç çektim. Kitap okumak bana göre değildi. Okuduğum başka bir kitapta adam kızı aldatıyordu. Bütün gece ağlamıştım o kız için. Başka okuduğum bir kitap ise bağımlılık yapmıştı. Kitabı okuma konusunda mastır yapmıştım. Burağ'ın kahkahasını duyunca kaşlarımı çattım. ....... 1#romantikkomedi 2022 1#sahiplenme 2022 1#replik 2022 1#belirsizlik 2022 (TAMAMLANDI)

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."