Arkadaşlar ben burada hiçbir yerden alıntı olmadan kendi yazdığım şiirleri paylaşıyorum. İyi okumalar.

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

Özledim... Gülüşünü, yürüyüşünü, konuşuşunu ama en çokta bakışını özledim. Göz kırpışını, göz gezdirişini , göz süzüşünü özledim. Teninin kokusunu , sımsıcak nefesini , yumuşacık ellerini , sahiplenici sözlerini özledim. Yüzümü güldüren sesini özledim. Dünyanın en güzel kelimelerinin geçtiği sohbetini özledim. Saçma fikirlerini , berbat ingilizce konuşma deneyimlerini , matematiğe olan nefretini özledim. En sevdiğin ders olmak istediğim zamanı özledim. Senden bana kalacak tek şey olan anıları artırma çabalarımı özledim. Yüzünün her santimetre karesini ezberlemeyi özledim. Saçlarını karıştırma isteğimi bastırmayı özledim. Yüzüne bakarken hayallere dalmayı özledim. Sana dair umutlarımı , seninle dolu yüreğimi , sana odaklanmış zihnimi özledim. Sana bakarken sakinleşe bilmeyi özledim. Ayrılığın yaklaştığını belirten tüm sesleri özledim. 14 Şubatları, doğum günlerini senin bana ait olmadığını bilerek geçirmeyi özledim. İğrendiğim dalga geçişlerini özledim. İnsanı mahveden umursamazlığını özledim. Bir çok düşünceyi beraberinde getiren düşüncesizliğini özledim. Sorumsuzluğunu özledim. Çocuksu sevinçlerini , bir türlü büyümeyen ruhunu özledim. Dayak yiyeceğini bildiğin halde girdiğin kavgalardaki umursamazlığını özledim.Tüm iyi ve kötü huylarını , en sevimli ve en berbat hallerini , duygu dolu yüreğini ve duygusuz cümlelerini özledim. Nasıl sevdiysem öyle özledim. Ne kadar çok sevdiysem o kadar çok özledim. Her şeyini özledim hem de her şeyini... Ancak unutma ki sevgili ben hiçbir şeyi ne seni sevdiğim gibi sevdim ne de seni özlediğim gibi özleyebildim...