"Güçlü olan yaşar, güçsüz olan ölür ve sen Eflin Doğan güçlü gibi gözüksen de güçsüzsün izle kardeşinin ölümünü." Bir silah patladı gökyüzü yerime öfkesini kustu. Bir çığlık gökyüzünü parçalamak ister gibi yankılandı. "Hayır!" Ellerimin arasından silahım düştü Oğuz'a doğru koşmaya başladım. Oğuz sertçe yere düştü. Azat'ın hayır diye bağırması hâlâ kulaklarımdaydı. Oğuz'un yanına gidince gözlerinin içine baktım. "İyi misin?" Kolundan akan kana baktım başını salladı. Derin bir nefes aldım annem ve babamın üçüncü ölüm yıldönümünde kardeşimi de kaybettim diye aklım çıktı. "Oğuz hemen uçağa gidin bir an önce buradan gidin." Oğuz vurulunca elimdeki silahımı düşürmüştüm. Yerde duran keleşi aldım. Bize doğru koşan teröristi alnının çatından vurdum. Oğuz ve yolcuların uçağa binmesini sağladım. Oğuz elini uzattı. "Hadi abla gidelim buradan." Oğuz'un gözlerinin içine baktım. "Buradan git merak etme bana hiçbir olmayacak." Oğuz bu sözlerime itiraz etti gidelim dedi. Ama olmazdı annem, babam ve Can'ın katilinin gitmesine bir kez daha izin veremezdim. Onun gitmesine bir kez sebep olursam Maya'nın silahından çıkan kurşun bu sefer Oğuz'u ellerimin arasından alabilirdi. "Abla dinle beni bak onlar çok tehlikeli ailemden geriye tek sen kaldın sana bir şey olmasına izin vermem." Bir taraftan Oğuzla konuşurken, bir taraftan da bize doğru gelen teröristleri vuruyordum. "Olmaz Oğuz, Azat ve Maya'nın kaçmasına izin veremem. Sana dediğimi yap. Çatışmanın ortasında uçağa müdahale edemezler hemen uçağa bin ve Türkiye'ye dön." Oğuz itiraz edeceği an sertçe gitmesini söylediğimde uçağa bindi. Sahra'yı fark edince ona doğru koştum. Kurşun bitmişti keleşi yere attım. "Hemen uçağa bin." Kolundan tuttum ayağa kalktı elinde tuttuğu silahı bana uzattı. Silahı elinden aldım. Cover by: eskisever

Hayatta bir gayesi olmayan insanlar, bir nehir üzerinde akıp giden saman çöplerine benzerler; onlar gitmezler, ancak suyun akışına kapılırlar. 💫💫 Bu kitabın içerisinde duyduğum, okuduğum sizi motive edecek başarı, ibretlik,motivasyon vb. hikayeler bulunmaktadır. İYİ OKUMALAR DİLERİM🖤

"Küçükken kaydığım kaydıraklardaki elektirik gibisin ,her oturduğumda korktuğum kalbimin ağzımdan attığı ama asla vazgeçemediğimsin. " derin bir nefes aldı. "İlacım ,devam , dinlenebildiğim tek limanımsın .Bahçemdeki en ürkek ama bir o kadar tehditkâr gülümsün." devam etti gözlerime baka baka. "Seni sevemem , sevilmek ne bilmem ki ben. Ama bazen öyle bir gülüyorsun ki sevmek bana yasak olduğu bilmeme rağmen sevesim geliyor seni. Öyle bağrıma basasım geliyor işte." keşke devam etmeseydi. Gözlerim gözlerinde bir ev bulmak istedi fakat kapıları kitlemişti çoktan .

Yağmur bardaktan boşanırcasına yağıyordu. Şu an ondan başka birisini görmüyor, duymuyordum. Kalbim, dışarı fırlayacakmış gibi hissediyordum. "Kalp midir insana sev diyen? Yoksa yalnızlık mıdır körükleyen? Sahi nedir sevmek Helen; bir muma ateş olmak mı? Yoksa yanan ateşe dokunmak mı? " "Sana bir şey diyeyim mi Ares? Senin için yapraklarını kopardığım papatyalardan özür diledim dün gece. Haklısınız dedim, ne sevdiği belli ne sevmediği... Şimdi birbirimizin ihanetini nasıl affedebileceğiz?" Bu Helen'le Ares'in hikayesi. Bu hikaye asla kavuşamayanların hikayesi. YN: Kitapta yetişkin içerik,argo olacaktır. Rahatsız olacaklar okumasın lütfen

Kuzey Kore ve Güney Kore'nin sınırları arasında kalan Panmujon Köyü Tamamen 𝙎𝙥𝙚𝙨 𝘾𝙡𝙤𝙮 (War training) 𝙊𝙠𝙪𝙡𝙪'nun Eğitim yeri olarak geçer. Panmujon Köyü sadece eğitilen çocukları kendi bölgesine alır. 𝙎𝙥𝙚𝙨 𝘾𝙡𝙤𝙮 (War training) 𝙊𝙠𝙪𝙡𝙪 2109 yılında yapılan deney sonucu dünyaya gelen CC (ClnyCln) hayvanlarını yok etmek için kurulan bir eğitim alanıdır. Çocuklar bu okulda dünya halkını korumak için eğitilir. 10 yaşında ailesinden alınan binlerce çocuğu eğitim seviyelerine göre görevlere başlarlar. Bu okulda zorunlu eğitim gören çocuklar seviyelerine ve haraçlarına göre ayrılır. Kendini kanıtlamış olanlar büyük görevlere katılır.

Zaman geçtikçe bir bilinmezliğin içinde buluyorum kendimi. Nereye elimi atsam başka bir gerçekle yüzleşiyorum. Doğru bildiğim gerçeklerin yalan olduğunu öğreniyorum. Hayatım aslında koca bir yalandan ibaret. İntikam ve kanlarla dolu bir hayat. Bu kadar da kötüsüyle karşılamam dediğim ne varsa daha kötüsüyle yüzleştim. Olmaz dediğim her şeyin olduğunu, aslında hayatımın o kadar da toz pembe olmadığını öğrendim. Bir zamanlar istenmeyen olduğum gerçeği tüm doğrularımla çelişiyordu. Kim doğru, kim yalan bilmiyorum. Zamana bıraktıkça o zamanda kaybolduğumu hissediyorum. Gerçekleri ailemin katilinden değil de ailemden duymayı isterdim. En azından celladımın elini tutmazdım... #10.11.2021

Hikâye Amelia'nın Mooresville, Alabama denilen kasabaya taşınması ve merakını yenik düşerek sürekli uyarılmasına rağmen ormana gitmesi ile başlar. Ellery ona sırtını mı dönecek yoksa hayatına mı alacak? -hey dikkat etsene! -asıl sen dikkat etsene önüne bile bakmıyorsun Ağzımı açmadan önce gitmişti ama nasıl aklıma çok takmadım hem yürüyüp hemde içimden saydırmaya başladım çocuk hem çok yakışıklı hemde çok saygısızdı. Başlama tarihi:22/11/2021 Kurt adam#1 Fantastik#7

İyilik bir toz bulutu gibi yok oldu benliğimden, ben seçmedim bu hayatı sizin adaletsizliğiniz benim en büyük değişimim oldu... Avşin nice zarar görmüş çocuklarımızdan sadece bir tanesi. Belki hayal, belki bir kurgu ama günümüzde gerçeği olan yüreği yaralı bir kız. Onun hayatı 13 yaşında bir pislik tarafından yok oldu. Tıpkı bir Anka kuşu gibi defalarca kanadı kırıldı. En sonunda küllerinden yeniden doğdu. O ölmek için atladığı tepeden bambaşka biri olarak yeniden doğdu. Bu ülkenin gizli bir savaşçıya, kadınları çocukları koruyan birine ihtiyacı vardı. Avşin ve arkadaşları bu dünyanın adalet savaşçıları. Onların tek derdi adaletti ve her biri bedelini en ağır şekilde ödedi... Okurken kendinizi içinde bulacağınız bir kurgu. Bazen yaralı bir Eylül olup daha çok Avşin olacağınız bir eser.