Her şey o gün başladı... Hayatım Cehenneme döndü... Onlardan kurtulamıyorum... Beni rahat bırakmıyorlar... Başımda büyük FELAKET var... Ben onlardan kaçarken bana bir adım daha yaklaşırlar...

İyilik bir toz bulutu gibi yok oldu benliğimden, ben seçmedim bu hayatı sizin adaletsizliğiniz benim en büyük değişimim oldu... Avşin nice zarar görmüş çocuklarımızdan sadece bir tanesi. Belki hayal, belki bir kurgu ama günümüzde gerçeği olan yüreği yaralı bir kız. Onun hayatı 13 yaşında bir pislik tarafından yok oldu. Tıpkı bir Anka kuşu gibi defalarca kanadı kırıldı. En sonunda küllerinden yeniden doğdu. O ölmek için atladığı tepeden bambaşka biri olarak yeniden doğdu. Bu ülkenin gizli bir savaşçıya, kadınları çocukları koruyan birine ihtiyacı vardı. Avşin ve arkadaşları bu dünyanın adalet savaşçıları. Onların tek derdi adaletti ve her biri bedelini en ağır şekilde ödedi... Okurken kendinizi içinde bulacağınız bir kurgu. Bazen yaralı bir Eylül olup daha çok Avşin olacağınız bir eser.

Hayatta bir gayesi olmayan insanlar, bir nehir üzerinde akıp giden saman çöplerine benzerler; onlar gitmezler, ancak suyun akışına kapılırlar. 💫💫 Bu kitabın içerisinde duyduğum, okuduğum sizi motive edecek başarı, ibretlik,motivasyon vb. hikayeler bulunmaktadır. İYİ OKUMALAR DİLERİM🖤

Zaman geçtikçe bir bilinmezliğin içinde buluyorum kendimi. Nereye elimi atsam başka bir gerçekle yüzleşiyorum. Doğru bildiğim gerçeklerin yalan olduğunu öğreniyorum. Hayatım aslında koca bir yalandan ibaret. İntikam ve kanlarla dolu bir hayat. Bu kadar da kötüsüyle karşılamam dediğim ne varsa daha kötüsüyle yüzleştim. Olmaz dediğim her şeyin olduğunu, aslında hayatımın o kadar da toz pembe olmadığını öğrendim. Bir zamanlar istenmeyen olduğum gerçeği tüm doğrularımla çelişiyordu. Kim doğru, kim yalan bilmiyorum. Zamana bıraktıkça o zamanda kaybolduğumu hissediyorum. Gerçekleri ailemin katilinden değil de ailemden duymayı isterdim. En azından celladımın elini tutmazdım... #10.11.2021

Rüya, senin hem geçmişin hem geleceğin. Geçmiş, senin en büyük acın... Geçmiş, onun en büyük acısı... Geçmişlerini kurtarmak için alevlere atladıklarında yanan sadece geçmişleri değildi, onların gelecekleri çoktan bir kıvılcım olup etrafa saçılmıştı.

"Küçükken kaydığım kaydıraklardaki elektirik gibisin ,her oturduğumda korktuğum kalbimin ağzımdan attığı ama asla vazgeçemediğimsin. " derin bir nefes aldı. "İlacım ,devam , dinlenebildiğim tek limanımsın .Bahçemdeki en ürkek ama bir o kadar tehditkâr gülümsün." devam etti gözlerime baka baka. "Seni sevemem , sevilmek ne bilmem ki ben. Ama bazen öyle bir gülüyorsun ki sevmek bana yasak olduğu bilmeme rağmen sevesim geliyor seni. Öyle bağrıma basasım geliyor işte." keşke devam etmeseydi. Gözlerim gözlerinde bir ev bulmak istedi fakat kapıları kitlemişti çoktan .