Sandalyede oturmuş, öylece sigarasını içiyordu kadın. Uzaklara dalmıştı ama sanki gözleri değil, kalbi dalmıştı bir okyanus'a. Sesler yoktu, renkler, şarkılar, aşklar, gülüşler, öpüşler, sevişler. Hiçbir şey. Hiçbir şey yoktu...

Hayat çok garip. Yarın nerede olacağını bile bilemiyor insan. Belki mezarda, işinde, hapiste... Bir bakmışsın evlenmişsin, çocuğun olmuş daha sen kendi hayatını bile yaşamamışken. Hiçbir şeyin farkında bile değilken. İyisin sanarken, bazıları tabi ki bunun hayalini kurabilir fakat sen bu değilsin. Senin hayallerin başka ve eğer bir gün öyle bir hayat istersem, kendi hayatımı yaşamadan, bir şeyler başarmadan çocuğumu da bu sarsantılı hayatıma alet edemem. Ve aşk beni bulursa veya ben onu, sımsıkı tutunacağım ona. Beni taşıyana dek. Bir gün o yük ona çok ağır gelirse eğer bu sefer ben sırtlanacağım onu...