- Poznajmy się - powiedział. Okej, wiedziałam, że od zawsze był głupi, ale nie, że aż tak! - Przecież się znamy od dziecka - mruknęłam i zrobiłam dziwny ruch rękoma. - No to... poznajmy się inaczej. - Inaczej? - spytałam retoryczne i podniosłam jedną brew do góry. - Jeśli liczysz na jakieś ruchanko w moim pokoju, to...
"Bo tak naprawdę to był chłopak, który mógł być dla kogoś nikim a dla mnie nadal byłby wszystkim" !napisane od nowa!
Naiwna nastoletnia miłość. Niezrozumiała, pełna niedomówień, czasami bez sensu, źle zaczęta, błędna, pełna pomyłek i złych zachowań. A jednak wciąż miłość. I to, cholernie, silna. Wiedziałam, że jest idealny i go pokochałam. Później zobaczyłam, że wcale nie jest idealny i pokochałam go jeszcze bardziej. Widziałam też...
Oparłam dłonie o nogi i usłyszałam: - Dlaczego taka ładna dziewczyna siedzi tutaj sama? To bardzo niebezpieczne, zwłaszcza, że pełno tutaj złych ludzi. [...] - Na przykład takich jak ty? - w końcu biorę się w garść, przecież wygląd nie zawsze idzie z charakterem. - Tak, na przykład takich jak ja. Przyszłaś tu sama...
COFNIĘTA W PUBLIKACJI, OCZEKUJE NA KOREKTĘ! "- Mam wrażenie, że nadal cię nie znam - odparła z lekkim bólem w głosie. - To dobrze, gdy coś poznasz i odkryjesz do końca, przestaje być interesujące i warte uwagi - wyszeptał, wydmuchując dym tytoniowy. Dziewczyna popatrzyła na ich odbicie w szybie. Nie rozumiała komple...