"Bir gülü sevdim bir seni sevdim." (Kapak Tasarımı: @missb ) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

+18 ve cinsel ögeler içerir... Annemin söylediği sarmaları da alarak ayağıma terliklerimi giyip karşıdaki eve ilerledim. Bahçeyi geçerek evin kapısına vardığımda kapı açıktı, yinede bir iki kez tıklattım ama kimse açmadı. Neredeyse her gün geldiğim bu eve girip girmemekte kararsız kalsamda açık kapıyı aralayıp içeri girdim. Koridoru ilerlerken gelen seslerle tam mutfak kapısında öylece kalakaldım. "Bana niye haber vermiyorsunuz anne! Kafayı mı yedirteceksiniz bana siz" "Oğlum bir şey yok dedim ya sana. Komşumuzun kendi meseleleri bizde yanlarında olduk o kadar. Aaa yeter ama." "Ne komşusu anne, zaten gidip evi deli kızın tekine kiraya vermişsin ne olduğu belli değil. Akılsız mı? katil mi? Kaçığın biriyle mi uğraşıcaz birde?" "Yağız! Ne biçim konuşuyorsun sen!" ☆♡☆ "Yağız..." adını söylemem bir ikaz ya da uyarı değildi. Daha çok istem dışı bir şekilde heyecanla çıkmıştı dudaklarımdan ismi. İsmini duyunca bakışları iyice harlandı ve son noktadaymış gibi hızla atılıp dudaklarıma kapandı. Daha öncede öpmüştü beni evet Ama bu öpüşü başka... bambaşkaydı... Dudakları aç bir hayvan gibi dudaklarımı kavrıyor beni dumura uğratıyordu. Daha önce hiç yaşamadığım bu his bacaklarımın dermanını alarak titremelerini sağladı. Dudakları alt dudağımı emip üst dudağıma geçiyor daha sonra aynı işlemi her ikisinede uyguluyordu. Yaşadığım yoğunluğa dayanamayıp ilk kez ona karşılık verdim. Ellerim uzanıp boynuna dolandı ve parmak uçlarımda yükselerek başımı yana yatırdım. Dudaklarım onu taklit ederek alt dudağını kavrayıp ağzımın içine yuvarladı. Bu hareketim Yağız'a bir bıçak saplamışım gibi acıyla inlemesini sağlayınca korkarak geri çekilmek istedim ama bırakmadı...

Hepimizin yoğun çabalarla kat etmeye çalıştığı bir yol, şüphesiz her çıkmazda üzerine kapanan bir kapı vardı. Ben Hazan. Bana yuva olan mahallede tatmıştım tüm duygularımı. Aşkı da, nefreti de ve yarı yolda kalışımı da... Küçük bir kızken gönlüme bir adamı sığdırmış, büyüdükçe aşkıyla beraber getirdiği acıyı da yaşar olmuştum. Bu hikaye benim kalp yaram. İşte bu benim kendimi kaybettiğim aşkta, yine kendimi bulma hikayem.

Lapis Yayınları aracılığıyla kitap olmuştur ✨🧡🖤 ... Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

" Sevdiğin biri mi var " bunu söylemek öyle zordu ki. Cevabı beni yaralayacaktı ve bunu bile bile sordum. Kısa bir süre yüzüme baktı. Gözlerinde acı gördüğüme yemin edebilirdim. " Var " dedi acımasızca . Gözlerimin dolmasını engelleyemedim. Benii sevmesi imkânsızdı . O başka bir kadına vermişti gönlünü. " Neden evlenmiyorsun onunla " dedim yüzsüzce . Bırakıp gitmem gerekirken hala ona sorular sormaktan kendimi alıkoyamıyordum. Sevdiği o mükemmel kadını merak ediyordum. Güldü ama bu gülüş içinde binlerce acı saklayan bir gülüştü. Kendi yüreğim yanarken onun acısını dindirmek istedim. " Başkasıyla evlendi " dediği anda tüm dünyam yıkıldı. Sevdiği kadın başkasıyla evlenmişti. Dudaklarındaki sigaradan bir nefes çekip dışarı üfledi. " Ben seni hep severim "dedim gözlerinin içine bakarken . Cevap vermedi. Tekrar ettim. " Ne olursa olsun severim seni Erdinç " Sarsıldığını gördüm biran. Hemen kendini toparlayıp gülümsedi. " Herzaman başka bir kadını sevsem bile mi?" İşte bu soru ağırdı . Bu soru acımasızdı. Severdim , onu her koşulda severdim. Yıllardır gizli saklı sevmemişmiydim, yine severdim. Gözyaşlarım yanaklarımı ıslattı. "Herzaman başka bir kadını sevsen bile" Dedim gurumu çiğneyerek "Benim evleneceğim kadına verecek bir yüreğim yok Sevda. Birgün evlenirsem bu sadece çocuk sahibi olmak için olacak." Kurduğu her cümle içimi yaktı. Yüreğini verdiği bu kadını merak ettim. Nasıl biriydiki Erdinç'i bu denli kendine aşık etmişti. Kim olduğunu dahi bilmediğim kadını kıskandım . Sevdiğim adamın sevdiği kadındı o . "Çok mu güzel " Dedim onu kastederek. İç çekti " Çok güzeldi"

Aşkta ve savaşta her şeyin mübah olduğunu söyler herkes. Oysa gerçek hayatta bunun bir karşılığı yoktu Işık'a göre. Savaşta belki ama aşkta hayır. Aşk, masum duyguları barındırmalıydı içinde onların yaşantısına göre. Aşk çirkinlik kaldırmazdı, aşkını kullanarak kötülük yapamazdın. Küçücük bir yıldızın masalıydı bu; acısıyla, tatlısıyla. Ama en çok aşkıyla...

... -Buna mı ulan ? Mahallenin en zengini sana talip olmuşken sen bu taksici parçasına mı kaçtın?' Nilüfer gözlerinden akan inci taneleri ile sıkmıştı parmaklarını. Açık mavi gözleri bir babasında , bir de babasının hemen ardına sıralanmış iri kıyım ağabeylerinde dolanıyordu. Yanlarında bir de o damat dedikleri pısırık herif vardı ki , değil onunla evlenmek, yolda görse karşı kaldırıma geçerdi ! Boğazından sert bir yutkunma geçerken babasının dediği ile gözlerini kaldırıp ona şaşkınlıkla bakan taksiciye çevirdi bakışlarını. Sol yanına doğan güven hissi onu yanıltmayacaktı. Hem o sümsük herife yar olacağına hiç tanımadığı bu taksici parçasına karılık etmeye razıydı! Elini kaldırıp Kenan'ın direksiyon sallamaktan nasır tutan büyük avucuna sardı narin parmaklarını. Ve genç adam şaşkınlıkla susup kalırken titreyen bir sesle cevap verdi. -Ona kaçtım. Taksiciye kaçtım ben baba !'

Ağzımı açacakken kendini toparlayıp bana doğru eğilip sesini yükseltmeden bağırmanın nasıl olduğunu öğretti bana. "Saçma sapan anlık heveslerinle tüm bağlarımızı koparmaya yemin etmiş olabilirsin ama ben bunu duymam, görmem ! Seni kardeşten öte görmedim, görmem de !" Gözümden hemen damlalar döküldü. Yaşların akışını izlerken beni yakmaya devam etti. "Ağla. Şimdi sen ağlaki ilerde hepimiz ağlamayalım. Şu an çocukluk edebilirsin ama devamı olmasın." Kafamı yere eğip ağlamamı kesmeye çalıştım. Arkamı döndüm ona, görmesin istedim, gurursuz da değildim ki... Sanki arkamı dönmemi fırsat bilir gibi hızla tezgahtan sırtını çekip kapıya yürüdü. Anlık bir korkuyla koluna yapıştım. "Böyle gidecek misin ?" Kolundaki elimi tüy gibi hafifçe tutup kollarından kurtardı. "Bırak." Dedi sadece. "Salih... lütfen. Bu Yaptığın... gitme işte." Tüm hislerim birbirine karışmıştı. Konuşalım, bana böyle bakmasın, yüz yüze bakacak yüzümüz kalsın istiyordum. Yüzümü bomboş gözlerle kapıyı çarpıp çıkıp gitti. Onun kapattığı kapılar ardında utanmış, kırılmış, incinmiş bir ben kaldım.

Goethe 'Aşk zaman kaybından başka bir şey değildir' demiş. Bence kendisi bir halt bilmiyor. Her ne kadar annemle aynı kafada olsan da sana katılmıyorum Goetheciğim. Çünkü zira deli bir aşık olan bizzat kendim aşkı tanımlayacak kelimeler bulamıyorum lügatımda. Zaman kaybı falan da ayıp oluyor yani. Bu yüzden aşka Oğuzhan Ege diye cevap veriyorum. Benim için aşk insanın sevdiğinin adıdır. Bu onlarca filozofun, onlarca edebiyatçının yaptığı tanımlardan daha iyisidir bana göre. Siz de aşk nedir diye sorduklarında onlara yalnızca aşık olduğunuz kişinin adını verin. Çünkü sizin için aşk o şahıstır. Tıpkı benim için 25 yılımı iç içe geçirdiğim Oğuzhan'ın olması gibi...

Alparslan & Dilara ^ " Rahat dur, " deyip yanıma yaklaştı. Gözlerimi kapayıp karnımdaki acının geçmesini beklerken dudaklarımın üzerinde hafif bir baskı hissettim. Gözlerim aralandığında Alparslan konuşmuştu. " Dayanamadım. " " Gitme, " dedim. Söylediğine aldırmadan. Başını iki yana salladı. O kadar yakınımdaydı ki... Kokusu ciğerlerime bayramı yaşatırken her iki gözüne de hızlı hızlı bakıyordum. " Gideceğim, " dedi dudaklarıma doğru. " Hayır, " dememle benden uzaklaşıp kapıya doğru adımladı. " Katil olursan seni asla affetmem. Duydun mu Alparslan? Bir daha sana asla yüzümü göstermem. " ^ " Esas karakter kitaba 20. Bölüm de dahil oluyor. " Küfür içerir. KİTABIMDA REKLAM İSTEMİYORUM. YAPILAN REKLAMLAR DA SİLİNECEKTİR. ÇALINMA GİBİ BENZERİ DURUMLARDA HUKUKİ İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR