Amerikalı Luhan, Lu Rainbow adını kullanarak sanatını icra ediyordur. En iyi film müziği dalında birçok ödül almış olan Luhan'ın peşinde oldukça ünlü senaristler koşturuyordur. Ancak o bugüne kadar bestelediği tüm şarkılardan bambaşka bir tarzda bir albüm hazırlamaktadır. Bir K-Drama'nın ost'larını hazırlamayı kabul ettiğinde bunu uzaktan yapabilecek olsa da Kore'ye gider. Farklı tarzlar görüp albümünü geliştirmek için bir fırsat olarak görüyordur bu durumu. Kore'ye geldiği ilk gün sapık görünümlü bir adamla karşılaşır. Ertesi günü 'tesadüfen' adamla aynı kafede bulur kendini. Bu kişi Ölüm Getiren grubunun ana gitaristi Oh Sehun'dan başkası değildir. Luhan, bir sevgilisi olmasına rağmen Sehun'un cazibesine kapılır. Nasıl sonlanacağını bilmeden kendini bir aşk üçgeninin içinde bulur.

Luhan onları terk etmesi yetmezmiş gibi, hayatlarını zindan etmeye yeminli babasından intikam almak için Kore'ye yerleşir. Hedefi annesinin ve büyük babalarının çektiği acıları o iğrenç adama ödetmektir. Babası olacak aşağılığın sahibi olduğu okula başlar. Tamamen hedefine odaklanmış haldedir. Ona intikamını almasında en büyük yardımı da okulun çetesinin lideri Oh Sehun olacaktır. Ama hesaplanamaz bir şekilde birbirlerine aşık olurlar. Bu aşk her şeyi bozacak mı, yoksa aralarındaki bağ amaçlarına ulaşmalarında yardımcı mı olacak? #Hunhan

"kolye gibi taşıyorum boynumda çaresizliği. bir de... seni efla. tam göğsümün üzerine denk gelen asker künyemde." 15.09.18

Eşcinsel konulu bir hikayedir.

DÜZENLENDİ! "Sırtını yaslayacak bir duvara ihtiyacın var." "Biraz da soluklanmaya..." diye tamamladı beni. Dilimi dişlerim üzerinde gezdirdim. "Biliyor musun, benim de şurayı dolduracak bir şeye ihtiyacım var." dedim elimi başımın üstüne koyarak. Şaşkınlıkla birkaç saniye bana baktıktan sonra başını geriye atarak kahkaha attı. Gülümsemem dudaklarımda dondu, başımı eğerken ısındığımı hissettim. "İnsanlar dertlerini itmeye çalışırken sen başına dert almak mı istiyorsun?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Ben sadece yerine endişeleneceğim birini istiyorum."

DÜZENLENDİ! "Basat..." diye inlerken ellerimi tam başının olduğu noktada tişörtümün üzerine koydum. Başını kalbimin üzerine koyduğunda altında kıpırdandım. Karnımdan garipten sesler gelmeye başlamıştı. Bedenim çöküyordu sanki. Tüm uzuvlarım uyuşurken kalbim isyan ediyor, bunu kaldıramadığını bağırıyordu. Sanki Basat'ı itmek ister gibi, hızlı hızlı çarpıyor, göğüs kafesimi delme pahasına yukarı doğru sertçe vuruyordu. Beynim ise düşünmeyi bırakmış, sıcak başın keyfini çıkartmaya başlamıştı. "Basat..." diye mırıldandım tekrar. İki gözümden birden iri taneler yuvarlandı, kulaklarımı sıyırıp yastığa döküldüler. Bir öpücük daha indi kalbim üzerine. Hıçkırdım. "Şşş..." Sıcak nefesi tenimi kavurdu. Başını tişörtümün yakasından çıkarttığında tişörtüm göğsüme kadar açılmıştı zaten. Yüzü yüzümün hizasına geldi, eli önce gözlerimdeki yaşları nazikçe sildi, sonra saçlarım arasına daldı. "Özür dilerim." diye mırıldandı. Şimdi ikimizin kalbinin atışları birbirine karışmıştı sanki. Sol tarafımda kendi kalbimin çarpıntıları, sağ tarafımda göğsüme baskı yapan onun kalp atışları... Ağzımı açtığımda lafları ağzıma tıktı. "Çok, çok özür dilerim." Burnunu burnumun yanına, alnını alnıma yaslayıp gözlerini gözlerime dikti. Titreyen dudakları çok ufaktan dudaklarıma temas edince gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Onu durdurmak istedim ama konuşamadım. Kendini kasa kasa, dünyanın en güzel bahçesine doğru çekti beni. Şimdi dudaklarımdan biri dudakları arasındaydı. Kısa sürdü ama mükemmeldi. Çekti dudaklarını, gözlerini araladı. Usulca fısıldadı. "Yeniden benim kibritim ol. Bir daha asla sönmene izin vermeyeceğim. Söz veriyorum, Barış."

"Ateşin etrafında dolaşıyorsun , Luhan. Ateş seni yakar. Kül eder... Ben bulaşmak isteyebileceğin biri değilim."

Yaşadığımız gezegenin adı Aegyptus. Dünyanın bulunduğu yerden milyonlarca kat ışık yılı kadar uzak başka bir galakside yer alan bir gezegen. Aslında bulunduğumuz yeri Dünya'nın paralel evren hali olarak tanımlamak mümkün. Sadece renk konusundan ayrılıyoruz. Bir de normal dünyadan birinin ciğerlerine dolduğu zaman öleceği ama bizim etkilenmediğimiz bir gaz, soluduğumuz havaya karışıyor. Kan kırmızısı renginde bir ay, gözünüzü kör edecek mükemmellikte maviye sahip bir gezegen, turuncunun en güzel tonlarını taşıyan bir güneş. Kendi aramızda gruplara ayrılıyorduk. Şifacılar; Sanatoribus, Zihin kontrolü gerektiren güçlere sahip grup; İngenins, Zaman kontrolü ile ilgilenen grup; Tempushore, Doğa ile ilgili güçlere sahip olanlar; Raksturs, Yaşam ve enerji ile ilgili olan grup; Vitrenua. Tamı tamına beş grup. Birde herkesten soyutlanan bir grup vardı; Periculosum, ki biz onlara kısaca tehlikeliler diyorduk. Anne karnında belirlenen kaderimize göre hepimizin farklı güçleri var. Uçmak, doğal afetlere sebep olmak, akıl okumak, bedenden bedene gezmek. Ve daha birçok şey. Ve gücümüz bedenimizde olduğu sürece kısmen ölümsüzdük bile. Bunun mükemmel ötesi bir his olması lazım değil mi? Ama bizler normal insanlar ve masum dünya için tehlikeliydik. Belki kendimiz için bile. Bu fark edildiği zaman ise normal ve masum dünyada birçok zarara sebep olmuştuk. Bizler masum dünya için tehlike oluşturduğumuzdan başka bir galakside bulunan başka bir gezegene sürgün edilmiştik. Bu bizim cezamızdı. Hiç sona ermeyecek bir ceza. Belki bir lütuf. *** Yazarlar: SeoMinn, KaiRan Başlangıç: 14 Temmuz 2015 Bitiş: 8 Şubat 2018

Herkesin dikkatine: Üç dakika sonra çalacak siren sesiyle 168 saat için adam öldürme de dahil tüm suçlar legal olacaktır. Polis, itfaiye ve sağlık kurumları siren sesinden itibaren çalışmayı bırakacaktır. Tanrı devletimizi korusun. Bol şans.

Ülkelerinde ve dünyada ünlü beş kişinin bindiği uçak kaza yapar ve cehennemin dibindeki bir adaya düşerse ne olur? Evet, birbirlerini yerler, bazen de öperler...