Bayram sabahıydı... Yeni ütülenmiş elbisemle, saçlarıma annemin özenle taktığı tokayla kapının önüne çıkmıştım ki, komşumuz Fadime Teyze elinde şeker tabağıyla çıkageldi. Gülümseyerek, "Seni torunuma alacağım, haberin olsun!" deyiverdi. O an sadece gülümsedim, belki biraz da utandım. Ama nereden bilebilirdim ki o laf, hayatımın tam ortasına düşen bir yıldırım olacak? Ben Kübra. Mahallenin sessiz, içine kapanık, kitaplara sığınan kızıydım. Oysa Berk... Fadime Teyze'nin şehir dışında okuyan, eli cebinde, dili sivri, ama gözlerinde bir şeyleri eksik bir çocuktu. İlk başta birbirimize sadece uzaktan baktık. Sonra baktıkça tanıdık, tanıdıkça değiştik. Bir anda nişan, düğün muhabbetleri havada uçuşurken, ben kendi içimde bir savaş verdim. Çünkü bu hikâyede sadece aşk yoktu... Aile baskısı, geçmişin izleri, iki farklı dünyanın çarpışması vardı. Ben neydim onun hayatında? Bir seçim mi, bir dayatma mı, yoksa gerçek bir şans mı? Bu kitap, bir lafla başlayan, ama her satırında cesaret, aşk, gözyaşı ve umut olan bir yolculuğun hikâyesi. "Bir Bayram Sabahı" benim hikâyem. Belki senin de.. _______ Bölümden kesit "Şimdi bebeğim benim için bacaklarını Arala ki sana ostesigini vereyim " söylediği şeyle kalbim boğazımdan atmak üzereydi Onunla sevişmek istiyorum ama korkuyorum ilkim oldugi için acaba onu redetsem ne tepki verirdi Kalp atışlarım düzensizleşişmiş ve heycanlanmıştım bacaklarımı yavaşca araladım ona yer actım Berkay ilk önce gözlerime baktı sonra ise tanganı kapatamadığı kadınlığıma kendini bacak arama yerleştirdi kasıklarıma birşey batıyor utandım "Rahatla birşey olmiycak söz veriyorum" nekadar desese işe yaramıyor'du üzerime eğildi boğazıma bir öpücük kondurdu göğüs oluguma kadar ve cıpka göğsüme öpücük kondurdu kitap kendi şahsıma aittir kapak kendi sahasıma aitir

Ay ışığı özeldi onun gözünde . Geceyi çok severdi ayı ona getirdiği için. Ayın kızıyım derdi kendine. Ağladı, ay ışığında düştü gözyaşları yere. Güldü, gökyüzün de ki aya kadar ulaştı kahkahası. Bu bir Peri masalı. Şşşş. Sessiz olun. Daha ayın kızı da bilmiyor olacakları. Fırtınalı bir günde denize düşüp kaybolan yağmur taneleriydi onlar. İkisi de bilmiyordu ama kaçışları yoktu. Birbirine yabancı bu iki ten ay ışığında kavrulacaktı...